Veselglas & Plastic

Vergete is die skandes van die families, weggesteek agter die kantgordyn in ’n afgeleë huisie êrens in die Karoo.

Vergete is die ongehude moeder van drie kinders by vier vaders.

Vergete is die daggasmous om die hoek.

Vergete die gebroke spuite en gebroke babas op die ashoop.

Vergete is die onskuldige pen neem by die werk, want dit is hoe dit hoort.

Vergete is die onbetaalde hulpvaardigheid omdat jy dalk iemand êrens ken wat vir iemand anders aanbeveel kan word.

Vergete is die verkragting en molesteering van kinders in die families…”deal with it”

Vergete is die getroud tot die dood ons skei. Vergete is die wet van een man en een vrou…in gemeenskap.

Vergete is die hippies en hul ‘preach for freedom and love’

Vergete is dit om dinge vir ander te doen, en nooit vir eie gewin nie.

Vandag, is dit ’n skreiende skande om te sê; “nee, dis okay, jy skuld my niks, ek doen dit met liefde”, of “ek help graag”.

Vandag is dit ’n skreiende skande om nie ’n affair te hê nie. “haai, het jy nog nooit probeer nie?”

Vandag is dit ’n skreiende skande om ’n gewete te hê.

Vandag is dit ’n skreiende skande om compassion vir enige iemand of situasie te hê.

Vandag is dit ’n skreiende skande om morele waardes uit te leef.

Vandag is dit ’n skreiende skande om ander mense met respek te behandel.

Vandag is dit ’n skreiende skande om ’n koffie of koeldrank by ’n werksfunksie te bestel…”you are a real pissy…and a spoil sport”

Vandag is dit ‘n skreiende skande om nie omkoopgeld in jou bankrekening te hê nie.

Vandag is net ’n skreiende skande.

Dis al.

Môre gaan ek selfsugtig wees.

Geleerd? Wel, die is ek nou glad nie. Kennis, wysheid en insig? O wee, nee, ek kon daardie ry nie eers vind nie! Ondervinding? Mmm…op die harde manier geleer deur lang-lang ure se harde harde werk. Ek besef dit tel vir niks. Dit tel dalk vir ‘n verskil van ‘n extra nul of twee op ‘n paycheque… Meeste van die jongmense vandag wat daardie walglike “UT” opleiding-“inrigtings” bywoon, maar bitter min leer en meriete vir bywoning baie meer punte tel as om werklik te slaag…maar hulle slaag met arrogansie en hoë verwagtinge dat met ‘n stukkie papier die wêreld hulle baie meer as net ‘n job skuld…hulle verwag die wêreld skuld hulle ‘n lewe! Met al hierdie tekortkomenninge wyer ek steeds om te aanvaar dat hierdie half kaal krietet pom-pom girls met hul kaaskrul moves tussen boobs en boude meer verdien vir een match as wat ons in ses maande verdien, board and lodging ingesluit. Sheeesh…dis nogal sad…en ek dans nie eers nie! Miskien is dit maar soos ‘n pakkie jelly tots?

Elkeen van ons het daardie een kleur jelly tot waarvan ons minder van hou as die res. Die lewe trick ons altyd met ‘n lekkergoed pakkie op ons voorstoep…opgewonde skeur ons daardie pakkie oop, net om te vind, iemand het ‘n production fout begaan (seker hoekom dit soms so vrygewig verniet weggegee word) – want almal is juis van die geur waarvan jy glad nie hou nie…daai suur geel versuikerde klontjies! Ondankbaar gooi ons die pakkie weg, of gee dit opgewonde aan iemand wat dit sal waardeer, minder smaaklike geur of nie, iemand sal dit eet. Soms voel ek of mens skielik sommer so in die middel van die nag, juis in een van daardie geure verander, juis daai geur waarvan almal die pakkie omstuur, en net jy bly oor. Onaangeraak en dan maar weer aangestuur…en dan met pakkie en al op die boonste rak van die lewens-spens beland…en jare later well-expired daaruit gesnuffel word. Net om weggegooi te word. Soos Jesus…

Wat vir ons sondes gesterf het. Sê my, is die sondes van twee duisend jaar gelede, dieselfde soort van sondes wat mense vandag pleeg? Was antagonisme tussen mense dieselfde as vandag? Die soort van haat dieselfde? Was moord ook moord? Was gierigheid dieselfde? Selfsugtigheid dieselfde…en dan wonder ek met die gejaag van die lewe in hierdie tyd, met al die mediese wonders, en die onverklaarbare natuurlike rampe, of die ware waardering wat Jesus vir ons gedoen het, ook werklik dieselfde is as wat dit op daardie dag was… Ek hoop so… want anders weet ek werklik ook maar niks.

is vir my ‘n regte  “I am I said” dag…

…But I got an emptiness deep inside
And I’ve tried, but it won’t let me go…

ps…en wie’t vandag vergeet om die son aan te skakel?

Ja-nee, gister vra een van ons gaste my om ‘n dokument te scan en te e-mail. Dis is ‘n belasting faktuur vir motor onderdele. Maar heel onder aan die invoice is bybelversies… Hoort godsdiens in besigheid?

Ja-nee, vanoggend het ons ge-cater vir ‘n besigheids ontbyt en middagete…’n Christen groep…maar die besprekings was net polities…Hoort godsdiens in besigheid en politiek?

Ja-nee, vanmiddag het ons ‘n bestuursvergadering gehad. Mense is ongevoelig teenoor mekaar en die lyn tussen opbouende kritiek het in persoonlike aanvalle verstrengel geraak… Hoort persoonlike vriendskappe in die werkplek bo die van saamwerkende kollegas verkies te word, ongeag of dit ten goede van die maatskapy is?

Ja-nee, so bekyk ons ook maar die wêreld om ons…en wonder of dit regtig hand uitgeruk het, of is dit omdat ons te veel, of dalk, juis te min omgee?

Ja-nee, dertig, selfs twintig jaar gelede het mense mooi met mekaar baklei…en as jy regtig iets op die hart gehad het, het jy pen en mooi papier opgeneem, geskryf, koevert geplak, in die ry gestaan vir ‘n twintig sent seël, en twee weke gewag vir die ander persoon om per pos terug te baklei…maar vandag is dit anders…vinniger en vuuriger. Ek wonder of ons dit doen omdat dit te maklik geword het, of is dit omdat ons taal goedkoop geword het…? Ek dink ons taal het goedkoop geword.

Ja-nee, ons lewenswyse het onbekostigbaar duur geword, maar die lewe, spotgoedkoop. In hartseer gevalle, sommer geheel en al verniet.

Daar was maande laas ‘n stukkie goeie nuus op tv-nuus, selfs die weerberig voorspel nie goeie weer nie…Ek het maande laas iemand iets mooi hoor sê, vir of van ‘n ander persoon of persone. Selfs as daar wel iets mooi gesê word, is die waarborg daar, soos outamitiese rente op ‘n krediet kaart, dat die voorafgaande mooi, met ‘n MAAR uitgewis gaan word.

Ek wonder waar al die goedheid in mense deesdae skuil? Dalk loop hulle net in die skadu’s van ander rond…dalk wandel hulle lankal nie meer tussen ons nie…lewe opgesluit, bang vir die misbruik, dalk?

Ja-nee…miskien sien ek meer en luister te veel…of is dit omdat ander gans te hard praat?

Geloof, hoop en liefde is deesdae soos jou water en ligte rekening…jy kla elke maand as jy dit kry, dit word net duurder en duurder…tog werk jy dag in en dag uit, net om dit te kan betaal…en as jy die betaal het, waardeer jy dit nie…tot dit vir ‘n laatbetaling afgesny word…en jy stomgeslaan in die donker sit en wonder hoe jy ooit sonder dit kan klaarkom…om uit vind, jy kan nie meer daarsonder nie.

Jip…ja-nee.

Jammer vir julle wat die vorige baie speciale prys gemis het…

Nou het ek niks om te skryf nie…

Gee my ‘n onderwerp om oor te skryf…

Die prys vir die . . .-ste program op DSTV gaan op die oomblik aan kanaal 126!

Kyk gou…

Ninja Warrior

Hoe maak mens ‘n besluit wat soveel risiko’s inhou, maar tog baie meer voordele as nadele?

Dalk is ek net dom, en ‘n baie “bad” goeie creature of habit… Dalk is my sterre tog reg en bepaal dit dat ek nie van verandering hou nie…dalk onrealisties loyal is en sentiment heg aan alles wat ek aanpak. Wie sal weet…

Hoekom is ons bang om te risk? Hoekom is ons so bitter bang om te faal? Hoekom dink ons nie “wat as dit werk nie” maar veel eerder “o flip, wat as dit nie werk nie?”

Ek het geen idée wat om te doen nie…maar ek moet iets doen…maar ek is bitter bang as dit nie werk nie…want as dit nie werk nie…ja well, ek wil nie eers daaraan dink nie.

Hoekom? Omdat ek vandag finaal besef het dat ek uitgebuit word. Dat loyalty werksgewys geen flippen prys meer het nie. of moet ek maar my trots sluk, glimlag en aan gaan…?

Ek is ‘n bietjie baie trots op kleinding se foto’s… Johannesburg dieretetuin en die Zebra’s was Vrydag in Pilansberg geneem.

gaan die voorhandliggende soms verlore.

‘n Paar jaar gelede het ek ‘n seminar bygewoon. “Haal julle horlosies af. Kyk goed daarna. Ken elke aspek van jou horlosie. Julle het vyf minute tyd”

Almal maak so. Ons sien dinge aan ons horlosies wat ons elke dag dra, wat ons nog nooit gesien het nie…

“Tyd is verby. Kan enige iemand my die volgende vraag beantwoord… Hoe laat is dit?”

Niemand van die 24 mense wat daar was het gekyk hoe laat dit was nie.l

Skokkend om te dink, sodra iemand ‘n vraag aangaande die ooglopende vra, dat ons soms na antwoorde soek en die sake bekyk, sonder om aan die ware essensie van die onderwerp te dink…

Is dit omdat sommige antwoorde dalk te maklik is?

Hoekom dan die lewe vir ons self so onnodig kompliseer…?

Daar is oorlog, daar is woede, daar is vloede…

en dan is daar ‘n groot wêreld in ‘n geroeste blombak…

Dan is daar Stokkie met ‘n gourmet dinner, uit die hand bedien…

Dan is daar ‘n nes…

…en uit die nes kruip stokkie se kinners…

…elkeen perferk volmaak…

…maar steeds nog so klein…

en dit is die storie van Stokkie se kinners…

Maar daar is sopas ‘n nuwe nes…so oor sowat ‘n maand of so het ons

weer sowat ‘n honderd kinders om op te tel en tuin toe te neem…indien

nie, word hulle honger en eet mekaar…

Wonder hoeveel van julle het al die voorreg gehad om ‘n stokkie-gogga

en haar kleintjies te sien…

Dis altyd die klein dinge wat die grootste inpak maak.

ps. Kleinding het die foto’s geneem… en hy sê hy dink hulle is

almal Katolieke want hulle bid vandat hulle gebore word!

So much for the praying mantis spesie!