Veselglas & Plastic

Vrydag, een of ander tyd gedurende die helder sonskyn dag het die engele vir Babetjie kom haal. Haar ou-lady honde lyfie stokstyf onder die boom teen die heining agtergelaat. Vyftien mensjare het sy met ons gedeel. Maar eina het alweer my tjank kom steel. Daar is geen trane nie.

Ek haat vir “eina”! Keer op keer as hartseer, ongeag die verlies, naby my kom staan, kom steel eina die trane. Net so, soms helder oor dag, voor almal. Agteraf hoor ek die fluisters van ‘sy’s ‘n geharde mens met geen hart, gevoelloos, emosiesloos en sommer so sonder mens-mens wees’

Hoe verduidelik ek aan ander dat eina my trane steel?

 

 

 

Ek verstaan die Huis, paleis, pandok beginsel. Ek verstaan die integrasie van mense in hierdie vasgestelde ‘onsigbare’ grense.

 

Vryheid is ook soms ’n meulsteun. Hoe meer groei, hoe meer geld, hoe meer keuses, hoe meer korrupsie.

 

Demokrasie kom geseënd met al sewe soorte sondes verskuil as nuwe vooropgestelde geloftes. Dat mens skeel na die lewe moet kyk, anders sien jy te veel raak.

 

Stilbly is soms die beste antwoord maar dat vele stemme tesame ’n veel groter geraas maak.

 

Hulle mors miljoene op nuwe hotelkamer-tronke om die sondiges gerieflik te huisves, wyle die ander wat lewenslank moes sit, binnekort vrygelaat gaan word.

 

Moord is deesdae goedkoper as bankroof.. Verkragting is goedkoper as ’n ingevoerde prostituut. Bier is goedkoper as koue tee en pere het lankal nie meer ’n appel se prys nie. Ingevoerde water in ’n bottel is ’n noodsaaklikheid. Varkvleis is duurder as buurman se hond, hulle tv ook sommer saam met die kleinjies se toys. Lakens op ‘n wasgoeddraad word oordag ’n ander se venster gordyn.

 

Miljoene maal miljoene rande wordop ‘procedures to investigate the previous procedures to reinstate the old procedures’ spandeer…Audit van verlede jaar neem ses jaar om te ‘investigate, bloot om iemand skramsweg oor die vingers te tik en ‘’n “ja-ekskuus” briefie te teken. Rande het deesdae meer as die genoegsame nulle om die “extra”nul op die kontrak te emphasize.

 

Polisie vermoor mense. Kinders vermoor ouers. Ouers vermoor hulself.

 

En ons, ons lag darem nog vir onsself omdat ons te stupid is om die snelweg te wil neem in onse stadige tien jaar oue afbetaalde kar en dan kla omdat ons so baie mis van die vinnige lewe hier op die agterpaaie van moraliteit en pothole van uitgeteerde waardes!

 

Die wiel draai altyd… so sê die slim mense…

 

Maar ek hou my veel eerder dom en vra…wie de f*k het die wiel vir hierdie kind gedraai?

 

Foto Bron

 

 

 

Afguns:

“Wat myne is, is myne – Wat joune is, is ook myne”

(the green-eyed monsters’ paper on marriage in community of property!)

 

 

Woede:

As die totaliteit van onverwerkte ware emosies saamsmelt in die pot van mosaiëk besaaide stukkies onvergifnis en die oorverhit en die wêreld besaai met harde woorde en harde stampe bloot omdat hierdie drukpot nie ’n gepaste deksel kon kry om die lewe van woede te bevry.

 

 

Vrees:

As die koue vingers van die sigbare onbekende jou hart omklem en jou longe se lug uitdruk sodat jy snakasem geen relevante in jou realiteit meer beleef. Is dan wanneer die vrees vir vrees keer op keer herleef, met elke herlewing groei die monster van vrees tot vrees die elende van bestaan saam-saam verby snel.

 

 

 

Hartseer:

As die suur kol-kol brand agter oë wat nie meer kan traan en salpetersuur voete wandelpaaie deur jou siel se moeras trap tot waar die vlaktes van niks voor jou gees kom lê, sodat heinneringe soos koue wind jou van agter dryf en die warm son oor die horison jou lewe brandend van voor keer. Is dan wanneer geen meer sterre vir jou verskiet.

 

 

Liefde:

“…en die grootste hiervan is die liefde.”

 

Maankind het gevra.

Ek het gedoen.

Ek’t geen woorde vandag nie.

Net kiekies.

Dis al.

Grief

Anger

Envy

Fear

Love

(kliek maar op die links as jy hierdie kiekies se woorde-blaaie wil gaan lees)

 

 

Vleg vir my ’n storie

van ougoud geluk met

silwer strepe vol verlange

blink gestrik

onopgesmuk

 

Verf vir my ’n prentjie

’n Van Gogh in soveel woorde

klaar geskryf in kleur

sorgelose drome

wasigheid se heil behoud

 

Vang vir my ’n engel

wyd geseënde vlerke

delikate bloeisel blare

sagkuns dou se trane

met ’n glimlag te vervang

 

Vang vir my ’n droom

uit verledes nougeset

waar die sprankel nog so

blink ’n toekoms gaan belowe

vir al gister se oormôres

 

Verf vir my die donker

oor, waar skadus steeds bly wals

nie op noot van angs

se ritme – voetskuiwelend totaal

agterbaks, binne mure skuil

 

Vleg vir my vergifnis

waar dade net in denke

bly herinner oor die dinge

onverstaande heel gebede

ongedoen ook antwoord gee

©

Al voel jy soms soos ‘n vis in ‘n bak met almal wat staar…is dit soms

heel veiliger as in die middel van die woeste see.

Lekker naweek

eksê het ‘n bloedstollende vraag gevra… Sommer net so, reguit, eerlik sonder baie woorde. Hierdie antwoord met baie woorde gaan seker op die ou einde niks sê nie, maar miskien sal ‘n paar verlore engele self ‘n woord of twee tussen my en die keyboard getik kry.

Hierdie vraag het ‘n paar maal naby my kom staan. Sonder te veel informasie en detail, wonder ek steeds oor die vraag meer as die antwoord, want die vraag verander altyd, maar die antwoord bly dieselfde… As my skrywes kras klink – is ek jammer – ek is nie ongevoelig nie, maar dit maak my soms kwaad.

Hoekom, as enigste kind moes my niggie selfmoord pleeg? ‘n Nota laat en haar begrafnis beplan, maar so ‘n gemors van haarself te maak dat haar ouers haar van die vloer te moes opvee?

Hoekom as ‘n wonderlike seun moes my nefie selfmoord pleeg? Stil, laatnag, alleen sonder nota, lank genoeg dat die petrol in die tenk lankal die geparkeerde kar laat stol het? Net so, sonder woord?

Hoekom moes my nefie so gebore word dat hy nooit die ouderdom van tien jaar sou oorleef nie. Die enigste van twee sulke siek kinders in SA? Selfs met die beste mediese sorg in Engeland, is hy sukkelend en stukkend na die anderkant?

Hoekom moes my susterskind sonder voetjies gebore word? Hoekom kon sy nie maar net daardie een ekstra beentjie in haar bene soos almal anders gekry het nie? Hoekom het dit nie op die sonar gewys nie…niks het my suster voorberei vir daardie skok nie!

Hoekom moes my Oom na hy vir dekades van sy familie vervreem was, kom vrede maak, en dan voor die trein gaan inloop?

Skielik dink ek terug, ‘n paar maande na my troue, moes ek bloed en haarwortel monsters na Engeland stuur vir ontleding om uit te vind of ek ook ‘n draer van die ginetiese siekte is wat my nefie gehad het. Na sowat twee weke het ek gehoor ek toets negatief. Maar dit het steeds drie jaar geduur om myself te oortuig dat dit okay sal wees. Fisies was my swangerskap fantasties – geen probleme of ouvrou stories nie. Maar die angs en stress het my opgevreet…tot die dag wat ek daardie volmaakte seuntjie kon vashou. Ek kon myself nie so ver kry om dit wee rte wou probeer nie…ek sou mal word.

Maar die seerste vraag is die een wat my ouers steeds oor Kersfees vra? Hoekom? Hoekom het hul eerste kind, ‘n pragtige seuntjie gebore die dag voor kersfees net lank genoeg gelewe om veels geluk Liewe Jesus te mag sug, voor hy minder as 24 uur later weg is…

Is daar ‘n antwoord, jip, net die een wat stilte in hul plek antwoord. Maar ons is nog te dom om te luister.

… en die wat wel luister, het lankal vergeet om hoor.

‘n Skewe venster verhoed nie ‘n mooi uitsig nie.

‘n Skewe deur kan ook sluit.

‘n Skewe boom staan soms sterker.

‘n Selfs ‘n skewe toon laat ook ‘n voetspoor agter.

Skewe hande kan steeds bid.

(Geleende www. kiekies)

Ore wat huil,

’n neus wat traan

en die padda het gaan opsit my sy nooi in ’n keel

die vulkaan borrel tot bo

en spoeg die lawa oor die kykers

terwyl die as ‘n lyf van binne verbrand,

so is dit…

wil-wil sommer nou-nou gaan doe-doe!

maar ai, moet eers klaar gaan werk.

Na ’n heerlike Latin American Sondag middag ete by en ten bate van die Katolieke kerk in Waterkloof is ek vas oortuig dat Suid Afrikaners nog baie het om te leer van braai.

…..

….

….

Reg, noudat ek julle aandag het…okay, dit is seker nou nie soooo erg nie. Ons weet darem ’n paar dinge van braai af, maar nie alles nie. Kyk, hierdie klompie van Suid-Amerika ken van lekker braai en kos maak. Maar hulle weet ook van saam partytjie hou sonder ‘kliek-kliek’ en verwaandheid.

Van ambassedeurs, die Lugmag, die Leër en ander hooggeplaastes, het hulle in hulle jeans en t’s goed op mekaar se wyn gekuier en die Chilean bier het nooit opgehou vloei nie. Almal het lekker saamgekuier. Elke land in Latin Amerika was daar. Van Bolivia, Colombia, Peru, Bazil, Chile, Argentina, Uruguay ens. ens.

Van vooroordeel tussen lande was daar geen sprake nie. Daar was tradisionele musiek en danse (die mooiste was die girl wat tradisionele passies van Easter Island gedoen het – paar mans het ’n goeie paar vlieë oopmond gevang!) Grasperk is kol-kol uitgedans.

Wonder hoekom ons sokkerballe nodig het om ook so saam-saam te party. Maar dit is mos onpatrioties om op ’n spesiale dag te braai… dit laat my glo dat ons inderdaad f…l van braai weet.

Maar, dis nou weer Maandag. Realiteit tref soms hard. Gans te hard.