rosiemetdorings

Dan maak dit mos nie regtig saak hoe die woorde gespel is nie.

Die geskrewe woord is tog immers nodig om inligting aan ‘n ander oor te dra.

die SMS manier van skryf kan ek glad nie verstaan nie, en tog kommunikeer die jeug baie suksesvol met mekaar daarmee.

Hier is ek nou die ene kontradiksie. 

Ek voel regtig ‘n veer vir spelreëls

Tog as ek sien dat ‘n woord verkeerd gespel is, kan dit my bly pla en pla.

Wat maak dit saak of onmiddellik 2 d’s en 2le moet kry.  As ek suksesvol kan oordra dit dit dadelik moet gebeur, gaan die tekort aan ‘n medekllinker nie die boodskap verander nie.

Ek stem saam, die vier kan nie lekker gesellig brand nie.

As ek egter die volgende boodskap vir ‘n vriendin SMS gaan sy presies weet wat ons doen:

di vrki brnd hrlk & os bri ‘n vlysi.

Die spoed wat gehandhaaf word op die rekenaar veroorsaak ook gereeld dat ‘n letter weggelaat word of dat 2 omgeruil word.

Mens kan heel dikwels merk dat dit ‘n tikfout eerder as ‘n spelfout is.

Menigmaal neem ek my voor om ook die liewe spelreëls uit my kop te laat ontsnap, maar dan sien ek weer ‘n woord wat verkeerd gespel is en dit bly my by.  Dis tog immers destyds letterlik in ons ingevoeter.

‘n Woordjie wat my al die jare lekker laat twyfel het totdat ek ‘n goue reël by iemand gekry het, is interessant.

die reël?  ‘n vrou dra een Rok en twee Skoene.

Ek sien in die nuus dat daar 4 mans gearrester en aangehou word deur die Sudanese regering.

Hulle word daarvan verdink dat hulle die Suid Sudanese, die afgestigte onafhanklike staat, gehelp het.

Een van die 4 mans se nasionaliteit word aangegee as Suid-Afrikaans. 

Ek kan nie help om simpatiek te voel teenoor die mense nie.  Hoewel ek dit nie goedkeur dat hulle enigins betrokke raak in ander lande se konflikte nie (waarvan hulle op die oomblik beskuldig word), weet ek ook dat ‘n geleentheid om ‘n inkomste te verdien, nooit te versmaaie is nie.

Die maatskappy vir wie hulle werk beweer egter dat hulle slegs landmyne onskadelik stel en dat hulle onder volle UN goedkeuring werk.

Hoop regtig nie die manne word daar gevonnis en in die tronk gegooi nie.

Amsterdam is ‘n baie bedrywige stad wat vermoedelik ook nooit slaap nie.

(ek het nie kans gesien vir wakkerbly om uit te vind nie).

Trams, motors, fietse en voetgangers gebruik almal dieselfde brûe oor die kanale.

Die baie water bied uitstekende geleentheid vir  fotos’s van weerkaatsings

Veral ook snags

Straatorrels bestaan nog (heel moontlik replikas van die oorspronklikes)

Die toer met hierdie bus was nie so goeie besluit nie…..

ons moes eerder oom Nelson ondersteun.

Natuurlik sou ek nie hierdie plek verbystap nie……..

……..maar het die manne wel alleen hier ingestuur

So vir oulaas so deeltjie van ‘n skildery van nog een van die oude meester……

…..waar ek my net kon verkyk aan die fyn detail.

Een oggend vroeg sak ons hele gesin toe hier af na die stasie om trein na Amsterdam te haal. Ons kaartjies was gekoop tydens een of ander promosie waartydens ons 1e klas kaartjies teen ‘n baie billike prys kon kry. Op so lang rit, maak dit toe nogal ‘n aangename verskil.

Die welbekende  stad was  ‘n wonderlike belewenis maar ook effe van ‘n teleurstelling.

Wat my die meeste geval het is die ryke geskiedenis van die stokou geboue.

 Dan natuurlik die besoek aan die Rijksmuseum waar die baie bekende Nagwag skildery van Rembrandt hang.

Een aand het ons saam met die kinders die strate ingevaar. Iewers op ‘n plein was daar ‘n tweedehandse boekemark. Daar sou ek die heel nag kon rondsnuffel. Die ander wou egter aanbeweeg.

Die stad het ook goeie kwota antieke handelaars, nog ‘n plek waar ek myself kan verloor.  Baie Delft porselein, maar teen totaal buitensporinge pryse.

By ‘n Coffee shop kry jy toe nie koffie nie! Ons is selfs hieromtrent by die hotel ingelig. Tot ek wat baie oningelig is, kon die reuk van dagga oral ruik. Iemand het openlik na Middelkind gekom en gevra of hy ‘n fix soek. Dit was die verkeerde persoon om so-iets te vra. Hy skel hom toe net daar in Boere Afrikaans. Een van sy universiteitsklasmaats is oorlede aan dwelm oordosis.

Na die rooiligarea het ons nie gegaan nie, maar mens kon die openlike advertensies nie miskyk nie.

Hierdie was sommer so in ‘n systraat af.

Wat wel ‘n wonderlike belewenis was, was die besoek aan die tuine by Keukenhof, so uur se busry vanaf Amsterdam self.

Die landerye

In die tuin self

Alles baie georden en presies.  Selfs die kruiwa met afval het goed vertoon.

Hier was ek behoorlik triggerhappy en opnuut dankbaar daar is nie rolle film wat ontwikkel hoef te word nie.

In sy geheel ‘n aangename ervaring, veral so saam met ons kinders.  Ongelukkig is alles vrek duur. (tot om ‘n draai te loop kos die ekwivalent van R5.00)

‘n Watertjie afslaan is hier gratis  – maak egter net voorsiening vir mans. 

Hulle is ook nie almal so skoon nie.

As kind het ons bure gehad wat my ma behoorlik teen die mure uitgedryf het.

Hoe nader die maand se einde kom, hoe meer het hulle geleen.

Daarby was daar vier woelige kleingoed wat bedags by die bediende gebly het terwyl die ma werk.

Natuurlik was hulle meer by ons as by die huis.

Nog ‘n klompie insidente het hulle teenwoordigheid taamlik ongemaklik gemaak.

Wat dit vir my ma moeilik gemaak het, dit was dat die vrou verlangse aangetroude familie was en dit het vir haar nog erg getel.

Menigmaal het sy dan gesug (soos onse Tina) en gesê sy wens hulle maak vir Bertus* Eerste Minister sodat hulle Libertas toe kon trek, wat ons  dan sou verlos van hulle as bure.

Groot was haar vreugde toe hulle een mooi oggend aankondig dat hulle trek – na ‘n deftige huis in ‘n ewe deftige woonbuurt.

Eers agterna uitgevind dit kon hulle bekostig met geld wat die man by die werk verduister het.

Vandag wens ek vir ‘n persoon of twee ‘n baie hoë bestuurspos by ‘n baie belangrike maatskappy toe.  Dit moet hulle so besig hou dat hulle nie meer tyd kry om my misrabele blogs te kom lees nie.

* natuurlik nie sy naam nie

Vega het met hierdie skrywe my opnuut aan my broer se lewens filosofie herinner.

(as jy as leser nie hiermee kan vereenselwig nie, kan jy maar slegsê soos jy wil – hy lees BESLIS nie blog nie)
Broer is lief om die bogemelde uitdrukking aan te haal.
Sy redenasie is dat hy baie geredelik sal gee vir een wat bereid is om ‘n ietsie te doen vir vergoeding, maar niks vir die persoon wat self niks wil doen.

Vir geen bedelaar sal hy ooit ‘n sent uithaal nie.  weereens sy redenasie :  As hy vir elkeen moet gee wat hand uitsteek, sal hy self moet bakhand gaan staan as hy wil oorleef.

Met my kinders wat die afgelope 2 weke hier gekuier het, het al die voor- en nadele van elke land bekend aan ons, onder bespreking gekom.

Oudste wat nou al 5 jaar in Londen bly het ons daarop attend gemaak dat ons slegs eenmaal in Antwerp genader is vir ‘n donasie.

Toe hy pertinent “No” gesê het, het die meisietjie hom baie verbaas aangekyk en verontwaardig geantwoord:  ” But is is for green peace!”

Dalk moet die green peacers ook ‘n slag hand uit die mou steek en werk, dan hoef hulle nie vir ander mense geld te vra vir die befondsing van hul eie misies* nie.

Net voordat ek uit Suid-Afrika weg is, het ‘n “karwag” my selfs in ‘n betaal parkade genader vir vergoeding omdat hy na my voertuig gekyk het!!  Moet ek dan dubbel betaal vir die veiligheid van my voertuig?

Die gemiddelde karwag sit buitendien daar eenkant en spring net op en volg die persoon wat uit winkelkompleks kom.

*spelling?!? van misie

As ek na miesies kyk, onthou ek apartheidsjare

missies laat my onwelriekende hopies sien

Dan behoort misies reg te wees

Die afgelope 2 weke was “hectic” en dit is eufimisties gestel.

Om drie volwasse kinders in ‘n 1 slaapkamer woonstel te huisves en onthaal, was nogal ‘n uitdaging.

Ons het egter baie lekker gekuier en baie rondgeloop.

Oudste is effe vroeër terug na Londen en die jongeres is op hierdie oomblik in transito terug op pad huistoe.

Dit was egter baie lekker en ek sal weer kan aangaan hier in die vreemde.

Ons teruggaan huistoe word heel moontlik met 6 maande uitgestel, wat ek nie weet hoe ek dit gaan oorleef nie.

Gelukkig dink ek moet ons op ‘n stadium terug Suid-Afrika toe gaan vir heraansoeke van visums.

Die kind van ons wat tot nou toe in die huis gebly het, na ‘n fiasko met huissitters(waaroor ek nie sal uitwy nie), begin heel moontlik nou Meimaand in Worcester werk, en ek het gedink dat ek dalk eerder sal moet omdraai.  Ondertussen van iemand wat ons goed ken gehoor, wat van 1 Junie af alternatiewe verblyf soek  en gelukkig belang stel om in die huis te kom bly.

Jongste wat nog in Stellenbosch studeer, sal tydelik die gap kan vul.

Kan julle hoor dat my lewe effe deurmekaar is?  Doring laat al hierdie triviale admin aan my oor om uit te klaar.

Vir 2 weke het ek so af en toe ‘n tydjie afgeknyp om te kom inloer en vinnig hier en daar te lees.

Nou eers weer kans om behoorlik stil te sit en op die blog te kuier!

Wat ‘n teleurstelling!!!!!

Wie is nog nie wegbaklei nie?

Ek wat afhanklik is van e-posse, facebook en blog sal dit mos nie oorleef as niemand meer sinvol blog nie.

(Om op een tema te bly hamer, raak naderhand erg vervelig.)

Tina se blog van vanoggend het my herinner aan ‘n insident van jare gelede.

Port Elizabeth se wind is niemand se speelmaat nie en dit was weer een van daardie winde wat die bome so lekker omgegooi het.

Jongste (toe nog in die laerskool) kom by die huis, baie verontwaardig.

Hy vertel my dat die kinders by die skool gepraat het van die palmboom wat omgewaai het en hoe hulle hom skeef aangekyk het toe hy gesê het dat dit nie ‘n palmboom maar denneboom was.

Ek vra toe hoekom hy vir sy maats gesê het dis ‘n den, hy weet mos eintlik wat se boom dit is.

Sy antwoord was:

“Wat dink ma sou hulle dink as ek gesê het dat dit nie ‘n palmboom is nie maar ‘n araucaria ! ?”

siende dat daar in die volksmond van Norfolk Pine gepraat word, is den seker naby genoeg gewees

Sommige mense het wraggies meer geld as verstand (of smaak)

As dit dalk al hier verby gekon het, is ek jammer as ek dit nou weer herhaal.

(kry tydelik nie veel tyd vir lees)

Dit gaan blykbaar oral eenders en is net te goed om nie te deel nie

(internet foto)