rosiemetdorings

Hoe langer ek my hier in die vreemde bevind, hoe meer verbaas ek my oor verskillende mense se persepsies van Suid-Afrika.

Ek het al gemeld dat iemand gevra het of dit waar is dat daar gewapende mense deur die strate ry om ons te beskerm.  Dit was sy persepsie van sekuriteitsdienste.

Laas week het ek egter ‘n ander invalshoek tov dieselfde sekuriteitsdienste in Suid-Afrika aangehoor.  Die persoon vertel dat daar gewapende mense in die strate rondry en hulle skiet alle nie-blankes wat hulle teëkom in die woonbuurte waar nie-blankes nie mag woon nie.  Hy wou my nie eers glo dat daar lankal nie meer sulke areas bestaan nie.

Die afgelope Sondag in die kerk is ‘n meisie terug verwelkom vanaf Suid-Afrika. Haar Belgiese ouers werk die afgelope paar jaar as mediese dokters iewers in die Oos-Kaap en dink nie dit is meer vir haar veilig in Johannesburg (hoop ek onthou reg) waar sy studeer het nie. Die aankondiger se opmerking??? Hier is nou al baie vlugtelinge uit Suid-Afrika in die gemeente.

Toe ek teenoor ‘n Belgiese persoon meld dat ek na die stadshuis moet gaan.  (dit is maar hulle ekwivalent van ‘n plaaslike owerheid)  wou sy weet of ek gaan om vir asiel te gaan aansoek doen.  Groot was haar ontsteltenis dat ek baie beslis terug gaan na Suid-Afrika.

Die jonger studente kom hier aan met beurse, sien hoeveel anders mens kan leef, en laat geen steen onaangeroer in hulle poging om hier permanente verblyf te bekom.  En ek verwys hier na studente van alle Suid-Afrikaanse rasse.  Hoewel hier ook baie mense van ander lande is, veral Nepal, China en ook vele ander Afrika lande, is ek nie altyd bewus van wat hulle situasie is nie.

Wil net weereens meld dat ek nie rondloop en politieke praatjies aanknoop nie.  dis net wat uitkom

Hier hoef mens niks by te sê nie.

Aangesien ek sweet all het om te kan lees, moet ek my helaas, tot afafaf se groot ontsteltenis, wend tot die internet vir algemene leesstof en nuus.

Nou ja, dis dan nou hier waar ek nou net te siene kom van die boot waarop ‘n brand in die enjin kamer uitgebreek het met redelik katastrofiese gevolge.  Geen ongevalle nie, maar boot dryf koersloos sonder aandrywing in die Indiese oseaan rond.  Daar is  ook geen elektrisiteit vir ligte beskikbaar nie, die batterye se krag word vir noodsaaklikhede aangewend

En raai wat?  sowaar nog een uit die Costa vloot.  (Costa Concordia wat omgedop het se redery)

Die passasiers is nie in enige gevaar nie, maar die boot sal nou seker ingesleep moet word na ‘n hawe op een van die die Seychelles eilande.

‘n Nuwe Black Berry val ‘n kort distansie en sy skerm is daarmee heen.  Die val was ongeveer 30-40 cm

‘n Ou Nokia val op die selfde vloer vanuit persoon se hande – dus baie verder, seker al amper ‘n meter.

Die Nokia wip een of twee maal in die proses.

Foontjie word opgetel en hy werk steeds.

Omdat ek hier ‘n Belgiese simkaart  moes kry, het ek die Nokia ook saamgebring.  Doring se foon is nou  dood en nou gebruik hy die primitiewe Nokia.

Vanoggend sien ek Nokia het ‘n splinternuwe kamerafoon  vrygestel waarmee hulle hoop om weer hulle markaandeel te vergroot. 

A 41-megapixel Nokia smartphone was among the new technology on show during the opening day of Mobile World Congress in Barcelona.

Eintlik was my foon net ‘n foon en my kamera net ‘n kamera.

Vanoggend het ek egter tog die waarde van my selfoon se kamera besef.  Hy is klein, pas in my sak en kon dadelik uitgepluk word toe ek ‘n motor by die robot wou afneem.

ongelukkig kan ek die foto nie aflaai nie, want ons het net een kabeltjie en ek sien Doring het dit met hom  saamgesleep.

Die afgelope week was skoolvakansie hier plaaslik.  Dit word genoem krokusvakansie. Was vir my heel eienaardig dat ‘n skoolvakansie na ‘n blom vernoem word totdat ons gister in die plaaslike botanies tuin gaan stap het.

Die veld vanaf ‘n afstand

die krokusse van naderby…..

……met ‘n besoeker

Vir Tina.

Toe ons so 3 weke gelede weggebreek het Switzerland toe was ons redelik voorbereid vir die ysige koue. Jasse, serpe, musse, handskoene, dik kouse & stewige skoene. Gelukkig ook goeie donkerbrille saamgevat want toe die son die dag skyn, was dit vir jou ‘n intensiteit wat jou ogies skrefies laat trek.

Ek het vertel van die treinrit wat ons so op in die berge geneem het.

Maar wat ek nie vertel het nie, was dat die dekselse wederhelf van my daardie oggend besluit ‘n hy is “tough” en trek net ‘n paar Woollies sokkies aan. O ja long johns was ook ingepak en hy’t gelukkig geswig en darem syne aangehad.

Ons was kwalik bo in die berge toe hy begin kla dat sy tone begin pyn van die koue. (-23 °C)

Dis toe eers dat ek hoor hy het nie sy dik warm wolkouse aan nie!

Die enigste genade was om vir hom by die curio winkel ‘n paar dik ski-kouse te gaan koop. Vra hy my in die winkel wat hulle kos (sy leesbril was diep weggepak) en ek skiet vinng uit die heup met ‘n prys wat hom laat sidder het, maar wat hy tog aanvaar het.

Dadelik het is hulle sommer so bo-oor die ander sokkies aangetrek.

Hy was kapabel en weier daardie einste paar kouse as hy moes weet ek het meer as dubbel die werklike prys afgeslaan toe ek hom geantwoord het. (ek ken mos vir hardekwas wat nooit die gevraagde prys vir daardie paar kouse sou betaal nie)

Twee weke gelede het ons temperature gewissel tussen -3° C in die dag en so ongeveer

-10° C in die nag.

Gistermiddag was ons maks temeratuur ongeveer 11°C. Steeds koud maar’n groot verbetering. Dis asof die mense ook ontdooi en hulle vere regskud. Oral word gewerfskaf, heelgemaak en skoongemaak.

Dit bly ook beduidend langer lig.

Na vroeë aandete gaan stap ons gister vroegaand laat ‘n ent. Maak nie ‘n fout nie. Ons was nog steeds gemus en geserp en gehandskoen.

Daar kom ‘n jongerige meisiekind van voor af aangestap al pratende op haar selfoon. Toe sy verby ons is besef ek: My maggies maar die kind praat dan Afrikaans.

Ek draai om en vra haar hoe’s dit dan moontlik dat sy hier loop en Afrikaans praat. Sy beëindig sommer dadelik die oproep en is skoon die ene bewerasie van opgewondenheid. Ons as vreemdelinge omhels mekaar sommer net daar in die straat. Begin sy babbel en kuier. Wil weet, wat maak ons hier, hoe lank is ons nog hier en van waar af kom ons.

Ons is die eerste mede Suid-Afrikaners wat sy hier teëkom.

Sy doen Au pairing, is nog tot einde Mei hier dan gaan sy vir ‘n maand terug Suid-Afrika toe en Julie het sy volgende aanstelling in Nederland.

Natuurlik word ek dadelik as Antie aangespreek, ‘n woordjie waarvan ek nie juis hou nie. Maar die inherente respek wat daarmee saamkom, het gemaak dat ek dit maar so aanvaar het.

http://www.dieburger.com/Suid-Afrika/Nuus/Waaghalsige-Dirkie-ontmoet-sy-redder-20120223

lees nou net hierdie koerantberig  en is totaal sprakeloos en sonder woorde.

dankie hiervoor mede blogger

ek is te huiwerig om uit te vind wat hierdie masjien presies doen.