.png)
Piet en Moraig Henning in sorgvryer tye in Sabiepark saam met Tokkie
‘n Studentemaat van my, Piet Henning, op die oomblik op Louis Trichardt, was ‘n groot boer in die distrik Chiredzi, Zimbabwe, met uitgebreide suikerriet-, sitrus-, wild- en ander belange wat dekades lank hope bestendige werkgeleenthede geskep het. Soos die arme Piet en sy gesin al jare geteister word, is egter hartverskeurend.
Piet en sy vrou, Moraig, se boedery is vir alle praktiese doeleindes vernietig. Hulle voel geruime tyd nie meer veilig om hulle “bestrede” plaaswoning pal te bewoon nie. Hulle is dus dikwels land-uit. Hul seun, Greig, het al dikwels klippe gekou onder die brutaalste intimidasie. Al wanneer Piet in Chiredzi kom, is vir ‘n slepende geding in ‘n smerige hof oor sy “onwettige besetting van staatsgrond”.
‘n Nuwe doring in sy vlees is dat oproerige jeugdiges in die naam van Zanu-PF ‘n nywerheidsgebou wat aan hom behoort, in Chiredzi beset het. Die besetting van geboue in stedelike gebiede om blankes sogenaamd “in eie munt terug te betaal”, is skynbaar nou aan die orde oral in ons geteisterde buurland.
Die Zimbabwiese weermag kom vat eenvoudig die Hennings se duur trekkers en ander landbou-toerusting
Algemene amokmakery kom voor. Taxidrywers, en die polisie wat hulle teen aanrandings probeer beskerm, word deur jong boewe onder die klippe gesteek. ‘n Algemene magteloosheid het die polisie beetgepak omdat die wanorde klaarblyklik van heel bo (lees Mugabe) oogluikend toegelaat word. ‘n Opdrag is glo uitgereik dat die geweldenaars nie in hegtenis geneem mag word nie.
Die uitroeiery van wild – nie net olifante en renosters nie – neem terselfdertyd hand oor hand toe. Die wreedste verminkings kom voor. Foto’s doen op die web die ronde wat ‘n mens laat sidder. Waterkuile word vergiftig om stropery te vergemaklik.
Die afkap van tienduisende veldbome in die Zimbabwiese laeveld bereik ramp-afmetings. Die ekologiese skade is, volgens Piet, ‘n natuurliefhebber, onberekenbaar, en strek oor ‘n nasionale park en minstens twee bewaringsgebiede (conservancies). Hy beskou dit as nog ‘n onheilspellende ontwikkeling in die kaap van grond in Zimbabwe dat beskermde en staatsgrond nou geteiken word.
Die spulletjie lyk vir my uiters kommerwekkend. Ek sien al in my verbeelding hoe Julius Malema en sy kamerade op die Zimbabwiese model hier begin toeslaan op wit eiendom. Myne, fabrieke, wildtuine (selfs die Krugerpark), plantasies, ens. lyk skielik uiters kwesbaar. Net die moontlikheid van so iets, maak, na my oordeel, die Zimbabwiese gebeure vir Suid-Afrikaners geweldig relevant.
Piet stem saam. Hy glo die militante jeug in Suid-Afrika hou ‘n baie fyn oog op Zimbabwe. Kennis van die wandade in Zimbabwe word “gebank” vir moontlike verfyning met die oog op toekomstige gebruik. Die Zimbabwe-situasie kan dus as’t ware gesien word as ‘n “eksperiment-sonder-skade”, ‘n maatstaf van hoe ver/vinnig gegaan kan word indien “nodig”.
Piet meen selfs die “resepteboek” vir huidige verwikkelinge in Zimbabwe word, soos hy dit stel, “geskryf” met hier en daar insette van eie SA oproermakers, en dat van die “resepte” reeds op klein skaal in Suid-Afrika toegepas word. Malema en Kasukwere (Minister van Jeug in Zimbabwe) is glo hand om die lyf.
Mediamense in Suid-Afrika word gereeld oor die verwikkelinge in Zimbabwe ingelig. Die moeilikheid is egter dat Zimbabwe vir ons media nie meer nuus nie – dit is maar ‘n geval van “meer van dieselfde” met ‘n persepsie dat geen oplossing bestaan nie. Die wereld het gewoond geraak aan wat in Zimbabwe gebeur en aangeskuif.
As ek sulke dinge hoor, raak ek net al hoe benouder. Nie nuus nie? Maar Stevie en Janine se goedkoop romansetjie is op die voorblaaie. Ek hoort duidelik op ‘n ander planeet.
Commentaires