Verspeelde kans

Ek is gevra hoekom ek nie ook aandag gee aan Klyntji se resensies nie. Het ’n draai by www.klyntji.com gaan maak. Baie beïndruk. Een resensie wat vermelding verdien, naamlik Michelle Oelofse s’n oor Gisela Ullyatt se Die waarheid oor duiwe. ’n Verdienstelike resensie, maar ook ’n lui resensie. Michelle Oelofse toon dat sy bereid is, en die vermoë het, om die bundel en die gedigte behoorlik te resenseer. Maar sy laat haar verlei deur die gedagte om haar lesers ’n maklike verwysingspunt te gee vir die duif-beeld, naamlik Breyten Breytenbach se bekende gedig uit Lotus, “soos van vlerke” met sy rooiborsduif. Omdat sy vir ’n webwerf skryf, en dus veel meer ruimte het as wat die geval by ’n koerantresensie sou wees, het sy die kans verspeel om ’n indringende bespreking te gee oor die manier waarop Gisela Ullyattt se bundel in gesprek tree met die werk van ander Afrikaanse digters. Ek lys die vernaamstes daarvan uit die laaste uitgawe van die Groot Verseboek:

Pulvermacher: “Dopper Joris en zijn zijltje” NP van Wyk Louw: “Beeld van ’n jeug: Duif en perd” Totius: “Weer in die ark” C. Louis Leipoldt: “Die man met die helm” DJ Opperman: “Kroniek van Kristien” (Papajabos), “Glaukus klim uit die water” GA Watermeyer: “Ballade van die bloeddorstige jagter” Breyten Breytenbach: “maanduif”, “windroos”, “soos van vlerke”, “voetnoot tot bloedkluit” Marié Blomerus: “Die soet duifie” Ina Rousseau: “Potchefstroom” George Louw: “Marat” Leon Strydom: “Brief / Beste oom Giel /” Daniel Hugo: “Vir die kritici”, “Die jaar nul” Johann de Lange: “Inval” Theunis Engelbrecht: “Hier” Johann Lodewyk Marais: “Drie-agtdaereën” Jan de Bruyn: “Uit: Die som van een” Louis Esterhuizen: “Vlugskrif” HJ Pieterse: “Columba aspexit” Heilna du Plooy: “Vyfde skets” Cas Vos: “Allerliefste” Toast Coetzer: “Plaasroman II” Carina Stander: “Erflating II”, “Die kind is dood, maar sy haal asem”

Oelofse se resensie is ’n verspeelde kans. Ek is baie nuuskierig om te sien hoe sy die groter veld sal nader. Hopelik kan Gisela Ullyatt en Klyntji se lesers daarna uitsien? Dit wat sy reeds oor Die waarheid oor duiwe sê is informatief, en dit sal interessant wees om te sien hoe sy dit in verband bring met meer digters as net Breyten Breytenbach. Hoe sê sy? “Natuurlik is die duif geen vreemdeling in die Afrikaanse poësie nie.” Nou toe, ons wag!