.png)
Ek het pas ’n besondere boek gelees. Dis ’n ware liefdesverhaal. Portrait of a Marriage deur Nigel Nicolson vertel die verhaal van die uitsonderlik liefde tussen sy ouers (Vita Sackville-West en Harold Nicolson), en hulle onderskeie lovers.
Die boek is in vyf verdeel: In twee van die dele vertel Vita Sackville-West haar eie storie. In die ander drie dele gee haar seun, Nigel, vir ons die nodige agtergrond om sy ma se verhaal te verstaan.
Wat maak hierdie huwelik so spesiaal? Talle goed:
1. Hulle was werklik goed vir mekaar en was tot aan die einde baie lief vir mekaar.
2. Hulle het geweldig baie vir mekaar geskryf en daardie briewe het behoue gebly.
3. Albei van hulle was gereeld betrokke by ander lovers, en het dan openlik met mekaar daaroor gekommunikeer. Jip, hulle seun beskryf hulle huwelik as een van “mutual infidelity”.
Kan ’n huwelik so iets oorleef? O, ja. En dit kan sterker en sterker word as die twee vennote baie openlik is daaroor.
Ek het in Byna Liefde heelwat geskryf oor hierdie soort verhoudings en talle mense het gesê: Bog, dit kan nie werk nie. Wel. As jy nie mý navorsing wil glo nie, lees dan die ware verhaal van mense wat dit laat werk het – en wat verskriklik lief was vir mekaar.
Vita was biseksueel, Harold was skynbaar homoseksueel, al het hy en Vita twee kinders saam gehad.
Een van Vita se bekendste lovers was Virginia Woolf en talle kritici sê dat die hoofkarakter in Orlando op niemand anders nie as Vita Sackville-West geskoei is.
Portrait of a Marriage gaan egter oor twee ander affairs: Die eerste was tussen Vita en Rosemund Grosvenor, die tweede, en belangrikste, was tussen Vita en Violet Trefusis.
Van belang is egter dat hierdie affairs aanvanklik oorvleuel het, maar ook saamgeval het met die eerste jare van Vita en Harold se huwelik.
Vita en Violet het mekaar baie vroeg in hulle lewens ontmoet, en goed klaargekom, maar niks meer nie. Toe Vita egter ’n tiener was, het sy en Rosemund ’n passievolle affair gehad. (Rosemund se ma was Koning Edward VII se buite-egtelike lover.)
Rosemund skryf op ’n stadium vir Vita: “I do miss you darling, and I want to feel your soft cool face coming out of that mass of pussy hair.”
Maar toe Vita en Violet mekaar weer ontmoet, het alles vervaag: Vita en Violet wou met alle geweld bymekaar wees.
Die probleem is dat lesbiese verhoudings glad nie amptelike status kon hê in daardie tyd nie. So, Vita moes trou (met ’n man), so ook Violet en Rosemund.
Nou ja. Terwyl Rosemund en Vita nog passievol liefdemaak, raak Harold en Vita verloof. Toe kom Violet weer op die toneel en Vita raak heeltemal verlief of haar – maar trou met Harold.
As ek dit só beskryf, klink dit bisar, maar dit is een van die mooiste liefdesverhale wat jy nog te lese gekry het.
Wat meer is, Vita het besef dat daar ’n groot onjuistheid lê in die feit dat sy en Violet nie kon trou nie:
I hold the conviction that such connections will to a very large extent cease to be regarded as merely unnatural, and will be understood far better, at least in their intellectual if not in their physical aspect. (Such is already the case in Russia.) I believe then that the psychology of people like myself will be a matter of interest, and I believe it will be recognised that many more people of my type do exist than under the present-day system of hypocrisy is commonly admitted.
Inderdaad. Baie van my liewe lesbiese vriendinne (die jongetjies) het geen idee hoe wonderlik die nuwe Suid-Afrika is nie.
In haar seun se woorde:
She fought for the right to love, men and women, rejecting the conventions that marriage demands exclusive love, and that women should love men only, and men only women.
Vandag word poli-amorie steeds deur talle verdoem, maar diegene wat dit met sorg en ware eerlikheid benader, sal vir jou sê dat dit veel beter as jaloesie en geheimhouding is.
Wat my bespreking hier ter blogge glad nie kan vasvang nie, is die skoonheid van Vita en Harold se liefde vir mekaar. Hulle huwelik was inderdaad ’n rolmodel.
Vita Sackville-West en Harold Nicolson het albei talle boeke geskryf. Vita het die Hawthornden Prize (een van die twee oudste pryse vir Engelse letterkunde) twee maal gewen, terwyl Harold ’n ridderskap gekry het vir sy biografie oor George V.
Portrait of a Marriage is ten eerste ’n pragtige liefdesverhaal, ten tweede het dit meer draadwerk as ’n sepie. Ek kan dit hoog aanbeveel.
Portrait of a Marriage is ook deur die BBC verfilm – onder regie van Stephen Whittaker. Ek het dit nie gesien, maar dit is klaarblyklik baie goed gedoen.
Jy kan die TV-reeks koop by Kalahari, maar dis ’n Zone 1 DVD, so maak seker dat jou DVD-speler nie gesluit is nie.
Comments