.png)
Die sjarmante Franse gesinnetjie aan tafel saam met die Van Deventers en Van Rensburgs (Philip en Nancé) van Sabiepark was ewe verfrissend as die geurige Franse “witblits”. Dit kom van Alpynse kruie wat in die somer op ‘n hoogte van 2 000 meter groei – die hoogste plant in die Alpe (wetenskaplike naam Artemisia, in Engels bekend as wormwood).
Die Franse het oornag Franse vriende geword met wie adresse uitgeruil is. Hulle is Didier Charvet, sy sjarmante vrou, Emilie Anxionnaz, ‘n skaapwagter se dogter wat sonder lopende water in die huis grootgeword het, en hul twee flukse meisiekinders, Myrtille (10) en Melisse (7). Vir die génépi waarvan ons mildelik uit ‘n pragtige vlekvrye staalflessie geniet het, het hulle self die Alpe naby hul tuiste, La Rosiere de Bourg, aangedurf op ‘n gevaarlike klimroete waar ander génépi-soekers al met hul lewens geboet het. Soos ek verstaan, is dit in die omgewing van St. Maurice.
In my Sabieparkse drankkabinetjie is nou so ‘n kosbare flessie génépi vir baie spesiale okkasies, soos die lank afgewagte besoek deur ou Bloemfonteinse vriende, Andrew en Christine Murray, die naweek. In my boskar is ook ‘n CD met vrolike Franse kabaretmusiek. Didier is voor die clavier. Hy takel die klawers met vernuf en entoesiasme. Op die omslag is ‘n afbeelding van ‘n Hadu, ‘n mitologiese Alpynse bok met een been langer as die ander. Dis glo om beter te kan vastrap teen die steiltes!
Die brekfis met vars vrugteslaai, spek en roereier was die enigste floue teenprestasie wat ons kon aanbied. Darem gelyk of veral die vrugte goed afgaan by Myrtille en Melisse. Die twee het ‘n wederkerige bederfie verdien. Die vorige aand het hull eons bederf. Onder die skouspelagtige sterrefirmament, terwyl die hiënas buitengewoon luidrugtig om Balule se grensdraad kaperjol, het hulle, bo en behalwe al die ander gebare van welwillendheid, in hul soet kinderstemmetjies vir die Suid-Afrikaners gesing: Bambali, bamba, soli bali bamba, bambali, bambayé, yé ouvana souli bayé, ouana souli bayé, ouana souli bayé… Klink soos ‘n Zoeloe-wiegeliedjie in Frans.
Hulle het in die Kaap begin en dadelik op Chapmanspiek aan die verkeerde kant van die pad in ‘n ongeluk beland. Ná die vroeë teenspoed was die reis ‘n fees … robbe by Houtbaai, pikkewyne by Simonstad, walvisse by Hermanus, leeus en olifante in die Wildtuin … Die hoogtepunt? Die walvisse, sê Didier dadelik. Dis die enigste wat jy nie in ‘n dieretuin kan sien nie.
Maar Balule se hiënas het darem ook Didier se Canon laat oortyd werk en die dogters laat rondhôl terwyl hulle uitbundig jil van plesier. Trouens, hierdie ou oom wat die middag nadergestaan het om die skamerige nuwe intrekkers in rondawel 3 in die kamp te verwelkom, het nogal daaroor ‘n teorie. Hy glo een van die redes waarom hy en sy geselskap so op die hande gedra is, was juis daardie aand se “wilde kabaret” langs die grensdraad. Ek het hand en mond belowe die koddige diere sou opdaag, en toe kom hulle in getalle … hulle rol in die sand, karnuffel mekaar speels en lag dat dit dreun tot tot wie weet watter tyd.
‘n Bekoorlike kuiertjie met bekoorlike nuwe vriende uit ‘n verre land op die bekoorlikste plek in die Wildtuin. Ai, hoe bevooreg is ‘n mens nie!
• In Wikipedia kom ek die volgende teë oor génépi: Génépi can be made at home through the simple addition of prepared herbs to vodka or grain alcohol. The chopped, dried wormwood flowers are sold in southwestern Europe in small sachets similar to tea bags. Home-brewing instructions, as well as ingredients, can be found online. For the more adventurous, the flowers and herbs can be harvested in July and August. After drying and chopping, the herbal mass can be enclosed in cheesecloth for steeping. Each Alpine mountaineer has a recipe for génépi, but a generic recipe for a liter would require forty flowers and forty sugar lumps to be added to 40% alcohol by volume.
Comments