Onderbreking

Twee benaderings, een boek. Deborah Steinmair (Rapport Boeke) en Jonathan Amid (Boeke24) bespreek Rudie van Rensburg se Kamikaze.

’n Woord vooraf. Crito is self halfpad deur die roman. Ek het albei resensies benoud gelees. Bang hulle bederf my plesier.

Gelukkig doen hulle dit nie. So, volpunte aan albei op daardie punt.

En albei is hoogs positief oor Kamikaze. Crito is dus nie besig om sy tyd te mors nie.

Steinmair se resensie is die soort wat ek graag sou wou gelees het voordat ek begin lees het, net om ’n idee te kry van die inhoud, van die draaie wat die verhaal gaan gooi. Die nadeel van haar resensie is dat as jy die boek klaar gelees het, jy haar bespreking net met ’n paar kopknikke en ’n gemoedlike glimlag sal deurgaan: ja, dít was so, en ja, kyk hoe netjies beskryf sy daais.

As dit die doel is van die resensie om lesers en boek by mekaar uit te bring, slaag sy daarin.

‘n Mens moet egter fyn lees om kritiese opmerkings te vind. Of sien ek té veel raak in haar gebruik van die woord “resep” in paragraaf vier? Is ek die enigste wat ’n geamuseerde afstand in haar styl van formulering vind?

Amid se resensie is vir my meer funksioneel en bevredigend – die soort resensie wat mens met belangstelling sal lees wanneer jy absoluut niks van die skrywer of sy boeke weet nie, en wat jy ná die lees van die boek sal wil raadpleeg om te sien of jou eie reaksie op die boek strook met dié van die kenners.

Hy behou ’n meer kritiese standpunt oor die boek se onderdele as Steinmair; hy plaas dit ook met gemak binne die konteks van die genre en teenoor die werk van sy mededingende skrywers. Hy vind ’n punt van wesentlike kritiek (nie genoeg vroulike karakters in die boek is nie), maar of dit wel iets is waaraan die skrywer sal wil aandag gee, weet ek nie.

Terug na die boek.