.png)
Glimlag vir Oupa!
Duimsuiery oor kinder-slimmighede is NIE my gunsteling-leesstof nie. Beweerde “exaamenflatirs” en te oulike sogenaamde kindergebedjies slaan ek liefs oor – dit kom te dikwels duidelik uit ‘n kreatiewe grootmens se verbeelding.
Om drie weke saam met ‘n vyfjarige in die bos vakansie te hou, sluit egter, by al die ander dinge, ook die ervaring in om uitdrukkings, gesegdes en kwinkslae te hoor wat jou om die beurt amuseer of gelate laat wonder: Wat moet tog van ons soetste taal word?
Ouma Tokkie het in ons Sabiepark-logboek enkele voorbeelde uit sy mond in die idioom van die moderne jeug aangeteken. Sy meld dat woorde soos awesome, cool en cute redelik algemeen in ons jongste kleinkind se gesprekke opduik.
In my boekie kom ‘n paar verwante uitdrukkings voor. Een, waarmee ek nogal saamstem, is dat dit ‘n goeie move is om die lastige bobbejane met die getamboer van ‘n lepel op ‘n braaipan te verjaag. Ten tweede is Oupa en Ouma telkens opgeroep tot team work. Ek glo, soos ons jong kuiergas, aan spanwerk.
‘n Kwinkslag ten koste van Ouma wat Oupa lekker in sy mou laat lag het, was dat sy ‘n luiperd teken dat dit soos ‘n worshond lyk. Netjiese metafoor, Christopher!
Oupa het nog breër geglimlag toe Mamma Marisa ‘n laatmiddag bel om na haar jongste se welstand te verneem. Tokkie roep: “Christopher, jou ma is op die foon.” “Ek is nou besig”, laat hy kliphard hoor voortdat hy traag die swembad-skepnet neersit. Glo haar ore het in Welgemoed getuit.
Ouma was ‘n tweede keer aan die ontvangkant met die vraag hoekom haar mussels so slap is. En toe sy wil raad gee met die wiskunde-huiswerk (graad O) kap hy teë: “Ouma weet niks van wiskunde nie. Ek doen dit al my lewe lank.” Sy selfbeeld is gesond!
Oupa bekla ‘n keer sy lot oor ‘n chroniese rekenaarprobleem. Hy verduidelik moedeloos vir Ouma: “Toe hulle vra of ek ‘n nuwe wagwoord wil registreer, antwoord ek yes. Maar dit werk nie. Wat anders kon ek gedoen het?”
Christopher: “Oupa kon no gesê het.” Jy kon my met ‘n tarentaalveer omslaan.
Die man is lief vir die woord “blitsvinnig”. Sy teorie was dat die gebreekte nagapieboom (‘n gewone pendoring waaruit die apies saans op die stoep spring) “blitsvinnig” met wondergom herstel sou kon word. Hy het opdrag gegee dat as hy, in geval van ‘n hiëna-besoek, sou uitroep “flits, flits”, dit “blitsvinnig” oorhandig moet word. Hy hou ook van “super”. Hy sou byvoorbeeld kwytraak dat die wurms “super-hard” werk.
Drie hiënas hôlop pad kerk toe in Skukuza met oopgesperde bekke by die motor verby. Oupa gryp na sy Canon. Christopher se kommentaar: “Ouma, ouma, al die hiënas glimlag vir Oupa.”
Christopher se naam vir ‘n bromvoël is ‘n skilpadvreter. Oulik, dink ek. ‘n Bromvoël vreet wel skilpaaie. Die rooigras wuiwend in die wind ontlok van hom die vraag: “Hoekom is hier koring?” Goeie assosiasie. Klitsgras noem hy gom van die veld. Deksels netjies.
Daarop vra hy, vol verwondering, ‘n gewigtige vraag: “Hoe het liewe Jesus die maan so wonderlik gemaak?” Hoe inderdaad?
Naskrif: Nog iets oor die idioom van die moderne jeug. Sy Ouma leer Christopher liedjies soos: Hasie, hoekom is jou so stert so kort? Toe trek iemand op die Honda se radio los met iets heeltemal anders. Ons kyk met groot oë vir mekaar toe Christopher saamsing: “Tonight is gonna be a good night. Let’s do it.”
Comments