Nuwe insig

Legkaart van ’n jong lewe, deur Dolf van Niekerk. Resensie: Joan Hambidge. (Boeke24) Resensies oor boeke het altyd ’n ekstra dimensie wat die boek waaroor dit handel, nie het nie. Soms benut die resensent dit; helaas, in meeste gevalle benut hulle dit nie. Joan Hambidge skryf oor Van Niekerk se essays en slaan jou oë op die inhoud van die bundel. Tussen al haar opmerkings is daar een wat dadelik my aandag gevang het, wat daardie ander dimensie moontlik maak: “Soms neem hy jou na gedigte wat jy nou anders vertolk …” Die implikasie is dat die essays op een plek vir die resensent tot ander insigte gebring het. Wat mens wil weet, is watter gedigte ter sprake is, hoe het sy dit voorheen vertolk, en hoe vertolk sy dit nou. Ek brand om te weet wat hier gebeur het, en dink Hambidge kon die hele resensie daaraan afgestaan het. Nie dat die huidige resensie swak is nie – dit is beslis nie. Maar dit kon ’n sonderlinge resensie geword het.

Mans en hul wonde, deur Cas van Rensburg. Resensie: Kobus Burger. (Rapport-Boeke) Vaderland! Ek is bly ek is nie ’n man nie. Burger se resensie is simpatiek, dog ook krities. Die brotopia is ’n nagmerrie, is my afleiding, maar Van Rensburg maak dit verstaanbaar. Miskien moet suster Erla Diedericks repliek lewer.