.png)
Wandeling op die strand. Tienie Zeeman en HvD .
Vreemd om ná 25 jaar jou ou gemeente Berg-en-Dal in Bloemfontein te besoek en, ná ‘n gesukkel om tussen al die motors ‘n parkeerplekkie te kry, sommer by die deur in die glimlaggende gesigte van vriende vas te loop: Morné Pretorius van die SAUK en sy mooi vrou, Nicolene.
Dalk ook nie so vreemd nie – van daardie gemeente het ek in die gedenkblad by sy halfeeufees in 2006 geskryf: “Eredienste was soos ‘n byeenkoms van vriende. Jy kon toe oë beduie wie sit waar.” Die formidabele gedenkboek van 300 groot bladsye plus staan op ‘n ereplek in my boekrak. Eer aan die redakteur, ds. Jan Lubbe, vir ‘n magnum opus soos min.
Waaragtig, daar sit ‘n ouer prof. Johan Celliers toe ewe breed in die ouderlingsbank, en buurman Louis Lategan in die diakensbank. Albei banke steeds in die dwarste, soos ons dit leer ken het. Elders in die vol kerk herken ons ook bekendes, soos mev. Kleintjie Richards, weduwee van die gedugte prof. Willem Richards.
In die kerk se nuusblad “Fokus” pryk bekende name uit ons era in die kolom “Siekes tuis of in die hospitaal”: “Oom” Josias Swanepoel (oud-skriba), “oom” Dries van Coller, “oom” Victor Reitz en “oom” Krynauw Cilliers. Geeneen was nog ‘n “oom” in ons tyd nie!
Later lig ds. Johan Marais – deftig getoga soos vanouds – die gemeente van die kansel af in: “Oom” Dries van Coller is oorlede. Hy betuig meegevoel met “tannie” Hedwig. Dries van Coller was ‘n regter. Hedwig (Roets) was ‘n tydgenoot op Tukkies.
Berg-en-dal se kerk.
‘n Vreugde vir Tokkie is Johan Cromhout agter die orrel. Hy is al sedert 2005 orrelis en “laat hom praat”, verklaar sy ingenome. Voor hom het manne soos Chris Heyns en Izak Grové ook murg in die pype van daardie orrel gesit. Selfs die uwe, vals soos ‘n stuk geroeste blik, het hartlik saamgesing (of ten minste probeer).
Van die gemeente se leraars het die Van Deventers hope heerlike herinneringe:
Van ds. Tienie Zeeman, wat, volgens statistieke in die gedenkboek, een jaar amper sy honderdtal met preke behaal het – 98 of so iets. Hy was ‘n ware steunpilaar toe ons seun, Johan, op ses maande in die hospitaal beland het met diabetes mellitus; later ‘n vriend wat in 2000 saam met sy sagte vrou, Marie, op Melkbos kom kuier het, en by wie ons altyd op Witbank aangery het op pad wildtuin toe. In ons gasteboek het hy geskryf: ” ‘n Dag om vir altyd te onthou.”
Van die onpretensieuse ds. Gert Terblanche wat altyd met sy fiets by Ouma Marietjie kom inloer en sommer om die kombuistafel ‘n koppie tee saam geniet het. Lekker gewees om hom, nou afgetree, en sy vrou, Retha, Vrydagmiddag oor ‘n koppie koffie te sien – darem nie om ‘n kombuistafel nie!
Ook van die besadigde ds. Jan Slabbert, verstrooid se moses, maar ‘n man sonder fieterjasies en eweneens ‘n soliede skouer in uitdagende tye. Soos ds. Tienie en mev. Marie is ook ds. Jan al heen. Sy weduwee, Ciela, woon op- Stellenbosch.
Van Berg-en-Dal het ek in die gedenkboek ook geskryf: “Ons verknogtheid aan hierdie gemeente skryf ek toe aan die volgehoue vreugde om te behoort en om tuis te wees in ‘n kerk waarin daar lig en warmte is, ‘n gemeente waarin Sy Lig helder skyn.”
Die waarheid van daardie woorde tref my opnuut terwyl ons die erediens beleef: van die gelukwensing en blomme vir mev. Helena Samuel (vrou van Dave wat ‘n gereelde briefskrywer in Die Volksblad was) op haar verjaardag, deur die preek uit Ester 2 (om met moed te leef in uitdagende tye) en die voorstelling van ‘n formidabele ry nuwe kerkraadslede.
Mev. Samuel en die nuwe kerkraad is apart toegesing: “Laat Heer u seën op haar/hul daal.” Verskeie ander geliefde liedere (almal uit die Liedboek!) is aangehef. Dit alles in 70 minute!
Terloops, hier sing elkeen nog uit sy eie Liedboek, die kosbare kultuurskat van die kerk waarin T.T. Cloete soveel liefde gestort het. Gewese buurvrou Elsie Strauss (ouma van Rolene) het vir ons met ‘n breë glimlag een kom aanbied wat sy op ‘n tafel in die voorportaal gaan haal het. Die gemeente opereer sonder liedbord. Sien ook geen teken van enige ander instrument as die orrel nie.
Ná die diens dink ek aan my tye, eers in die diakenbank, later in die ouderlingebank. Onthou met ‘n glimlag: In Randburg (gemeente Fontainebleau) was ek in 1975 dadelik ouderling. Maar in Berg-en-Dal is ek in 1980 eers weer diaken. Moes eers “harde baard” kry; my “vakleerlingskap” deurgaan as redakteur van die gemeenteblad “Die Fontein”. Tokkie was al wyksleidster, toe gaan ek nog op my rondes met die kollekteboekie, o.a. na Monis Flemming, latere regter-president, en na Dawfré Roode, latere adjunk-rektor.
Sou darem graag gister (15 November) in Bloemfontein wou wees vir die seniors se “braaivleis-ete met slaai en al wat lekker is … ook musiek.”
Comments