.png)
“You can’t keep a good man down,” seg hulle op Engels. Ek verbuig ter wille van die blog die spreuk ietwat: “You can’t keep a good wine down.”
Vanoggend deur ‘n brokkie in Die Burger herinner aan die Suid-Afrikaanse wyn wat ek in 1985 by Kenneth Kaunda in Lusaka gedrink het. Die storie storie agter die storie volg, , maar eers net gou die brokkie in Die Burger wat my gedagtes in trurat gesit het. Dis in die rubriek “50 Jaar gelede”. Opskrif: “Wyn laat bloos”.
Die storie: “Die etiket op ‘n wynbottel het ‘n paar hoe Kanadese gister in Ottawa by ’n anti-Suid-Afrikaanse dinee erg in die verleentheid gehad. Mitchell Sharp, minister van buitelandse sake, het 40 anti-apartheidsondersteuners na die dinee genooi om hul versoek om strenger sanksies teen SA te bespreek. Een van hulle het die servet om ’n bottel wyn op die tafel verwyder … en gesien dis Suid-Afrikaans. Die bottel is dadelik deur ’n ander vervang. Sharp het gebloos en om verskoning gevra vir die blaps.”
Herinner my toe aan een van my eerste ervarings van “oor-grens-diplomasie”. Dit was was op 25 Mei 1985. Ek is daardie dag saam met die joernaliste Hugh Murray (Leadership), Willem de Klerk (Rapport), Jan van Zyl (SAUK), Tertius Myburgh (Sunday Times), Harvey Tyson (Star) en Harald Pakendorf (Vaderland) in ‘n Citation van Anglo American na Lusaka vir ‘n ontmoeting in State House met pres. Kaunda.
Daar was ‘n prikkelende gedagtewisseling, opgevolg deur ‘n lang middagete met wyn wat net nie kon opraak nie. Die etiket was onbedek. Dit was Bertrams. Eg-Suid-Afrikaans.
Kaunda was in ‘n joviale bui en het selfs ná ‘n paar glasies vir ons ‘n Van der Merwegrap vertel: oor John Vorster wat, verwysende na Afrika se swart premiers, vir ‘n Amerikaner sou gesê het: “Waar ons vandaan kom, laat ons swartes die werk doen!”
Die teleurstelling van die dag was dat ‘n poging om ook by Oliver Tambo uit te kom op die nippertjie misluk het. Maar dis ‘n ander storie.
Op my naamkaartjie aan tafel het die Zambiërs my naam Jakob met ‘n c gespel het. Ek het hulle vergewe . Baie mense doen dit. Pres. Kaunda het darem vir my ‘n mooi boodskappie daarop geskryf.
Op die die spyskaart van die dag was filet en aarbeie en room. Nogal lekker. Die naam van die wyn het ontbreek.
Die dag was om drie ander redes onthoubaar:
Een is die groot pie wat ek weens die baie wyn ontwikkel het. Die Citation se toilet was vol gepak met kartonbokse. Toe ons op Jan Smuts land en die deur oopgaan, het ek sommer bo van die trappe af my ding op die laaiblad gedoen. Ek was 35 jaar jonger as nou!
Twee: Ons was laat vir die aansluitingsvlug na Bloem en die verleë Tokkie moes ‘n ete-afspraak kanselleer wat die arme gashere lank gesukkel het om te reël.
Drie: Later bel Tokkie my in die hotelkamer in Johannesburg. Ons sou buitendien die ete misgeloop het. Sy is met Marisa (ons dogter) by die hopitaal. Dié het geval en haar arm gebreek.
Comments