.png)
Maar Kersdag kom en Kersdag gaan sonder teken van sneeu.
Op 26 Desember – Boxing Day – is ons geskeduleer om vroeg in die pad te val, na die sonskynstaat Florida vir ‘n kort vakansiebreuk. Ek staan vroeg op en loer by ons kamervenster op die grondverdieping in Crimson Court uit. Die boompie dra swaar aan sy sneeukleed.
Oral wag ‘n wit wonderwêreld. In Harvard Street voor Crimson Court kom selfs ‘n meisie op ski’s aan met ‘n inkopiesak aan die arm.
Florida en die lang pad daarheen eers vergete ry ons uitgelate in Cambridge se strate rond en neem net foto’s – eintlik skyfies, wat toe nog aan die orde was.
Ons ry in woonbuurte rond en later ook na die skilderagtige Mt. Auburn-begraafplaas waar die sneeutonele ons asems wegslaan. Eers laat die middag druk ek die swaar gelaaide Corona-stasiewa se neus suidwaarts.
Die groot foto is in Mt.Auburn geneem (die skyfie is agterstevoor afgedruk!). Regs bo is die meisie op ski’s in Harvard Street voor ons woonstelletjie. Regs onder is die kinders, Johan en Marisa, in hul sneeubaadjies teen ‘n spierwit agtergrond. Hulle het hul aan die vreemde taferele verwonder en ywerig help sneeuman bou langs die gevriesde Charlesrivier.
‘n Nieman-genoot uit Oregon het niks van sneeu gehou nie. Hy het telkens sneeuvlokkies onvergenoegd van hom afgeslaan terwyl hy deur dun lippe uitsis: White shit! Daardie winter was later in die media bekend as die Big Freeze. Ons het berge sneeu beleef. Maar ek het elke keer seergekry as John so lelik van die besonderse natuurbelewenis praat.
* Seënwense uit Melkbos.
Comments