.png)
‘n Jaar of vyf voordat ons paaie in die jare 60 gekruis het het, het my swaer Fanie van Wyk, Tokkie se broer, vir allerlei steratlete van stedelike spogskole weggehardloop om die Suid-Afrikaanse 440-tree-kampioen vir seuns onder negentien te word. Peter Carlstein van St. Andrews in Bloemfontein, latere krieket-Springbok, was een van die gunstelinge wat teen die onbekende Bultfonteiner in die stof gebyt het.
Dat hy so vinnig kon hardloop is glo die plate duwweltjies op Bultfontein se atletiekbaan se skuld. Die geniepsige meneertjies het hom sy bene – en sy kaalvoete! – leer dra.
Sic gloria transit mundi. Pas by die huis gekom van die Panorama Medi-Clinic af waar Fanie (77) weens gevorderde longversaking, ondanks die sterkste moontlike suurstof-toediening, swaar en met inspanning asemhaal. Hy sal nie weer ‘n 440 hardloop nie – trouens ook die wedloop van die lewe is sowat vir swaer Fanie verby. Maar met watter genoegdoening kan ek nie hier met alle oortuiging skryf nie: ook in daardie wedloop was hy ‘n kampioen.
(‘n Stuk of ses van Fanie se atletiekrekords staan nou al amper sestig jaar ongeskonde by die Hoërskool Bultfontein. Hy het een keer die spies so ver geslinger dat dit tussen die gewigstoters aan die ander kant van die veld beland het. Die gewigstoot moes dringend gestaak word terwyl Fanie gooi! Op die foto is hy in sy Vrystaatbaadjie met sy atletiekbekers).
Comments