.png)
Amper van blad tot blad duik ou gunstelinge op: baie wat ek op skool in die hart leer liefkry en uit die kop leer ken het. Eugène Marais, A.G. Visser, Jan F. Celliers, Totius , C. Louis Leipoldt, N.P. van Wyk Louw, Elisabeth Eybers – almal wat die skoonheid van poësie in die jare 50 van die vorige eeu by hierdie seuntjie tuisgebring het,.
Die ouer digters oorheers, wat seker te verstane is as ‘n mens na die metodiek kyk. Die koerantbylaag By, Leserskring en RSG het saamgespan om die gewildste gedigte in Afrikaans deur die publiek te laat kies – dit is dus deur en deur demokraties en Opperman se Verseboeke speel waarskynlik geen geringe rol in die samstelling van die erelys nie.
Sowat 1 300 gedigte is benoem, lees ek. Die 100 wat die paal gehaal het, verteenwoordig ‘n klein groepie van 35 digters. Al 35 is darem nie mense van my generasie nie. Ingrid Jonker, Antjie Krog, Breyten Breytenbach en andere maak deeglike buigings.
Geluk, oud-kollega J.C. (Jaap) Steyn, met die insluiting van jou Woord en sin. Ander oud-kollega Pirow Bekker (wat saam met Jaap aan Die Volksblad se subtafel gesit het) ontbreek verrassend.
HvD se persoonlike gunsteling Die dans van die reën van Marais het sewende plek behaal. Toe dit gisteraand voor slapenstyd weer lees … en weer … kon ek nie begryp hoekom slegs sewende nie. Marais se ander juweel Winternag (wat 108 jaar oud is) is darem bo-aan die lys. Sy Sneeuwitjie is ook daar – al is die Racheltjie de Beer-storie volgens oortuigende nuwe getuienis apokrief.
Maria van Elisabeth Eybers is nommer twee; Ma van Antjie Krog nommer drie. Maar wag, ek gaan darem nie al die geheimpies verklap nie!
Arm aan natuurgedigte is die bundel nie. Na my smaak móés o.a. die volgende treffende natuurverse egter beslis ook in die net opgeskep te gewees het: Theo Wassenaar se See-sonnet; Toon van den Heever se Haelwit getapelde wolke, W.E.G. Louw se Vaalvalk (wat sing soos hy draai, soos hy draai) en Leipoldt se Koperkapel.
Waar is hulle? Hoe op aarde het party wat ingesluit is, hulle dan uitgestof?
Maar die keuse was demokraties. En demokrasie is nie perfek nie. Benjamin Disraeli het dit mos al meer as ‘n eeu gelede as ‘n “dodelike lawwigheid” bestempel.
NASKRIF: Moet darem meld dat hierdie my blog nommer 996 is sedert ek in September 2006 met die tydverdryf begin het. Tyd om te besin?
Yorumlar