Gert Vlok Nel sing weer. Ek en my vriend Pieter Human het Vrydagaand na hom gaan luister in die Breytenbach-sentrum op Wellington.
Onherroeplik. Dis die naam van sy nuwe cd. En, moet ’n mens byvoeg, Gert het bevestig hy is onherroeplik deel van die Afrikaanse letterkunde. Hierdie cd, en die lirieke daarop, is, soos sy vorige werk, besonders.
Gert is nie die beste sanger nie. Sy diksie is vrot en sy musiek is eenvoudig. Hy sal lank op een noot bly tokkel. EN TOG. EN TOG. Magtig, mense, sit ’n uur lank aan sy voete. Jy sal nie anders kan as om met ’n warm gloed die res van die week in te gaan nie.
Onherroeplik. Inderdaad. Jy sal nie vergeet as jy hom eers beleef het nie. Gert het ná die tyd vir Pieter gesê sy cd het baie goed verkoop by Oppikoppi. Dit is dus nie net ek wat mal is daaroor nie.
Schalk Joubert, die meester van die baskitaar, was ’n deel van Vrydagaand se sukses. Schalk het ook die cd vervaardig.
Die vroue het geswymel.
Schalk is gewoon ’n briljante musikant.
Hier is Gert en Pieter ná die tyd. Hulle was kamermaats op Stellenbosch.
Die twee manne wou ook afgeneem word. Hulle woon op dieselfde dorp as Gert. Dit was duidelik dat Gert die ondersteuning geniet het.
* * *
Ek dink die Breytenbach-sentrum moet hulle klankmense betig. Aan die begin was die kitaar en die baskitaar té hard. Dit het gemaak dat ek werklik gesukkel het om Gert se woorde te hoor. Gelukkig is dit gedurende die vertoning verander, so ek kon later beter hoor.
Die ander wanklank was ’n spul dronk mense wat waaragtig die hele vertoning deur gesit en gesels het. Die Afrikaner is en bly maar kômin. Gelukkig het ons mense soos Gert wat kômin mense onherroeplik met die mooiste poësie besing.
Koop Onherroeplik. Dis oor en oor die moeite werd.
* * *
Oor die foto’s: Ek gebruik nie ’n flits tydens vertonings nie. Die lig was baie laag vir fotografie (maar puik om by te sien). Ek het ook nie vooraf geweet hoe ver of naby ek aan Gert sou kon kom tydens die vertoning nie en het dus ’n zoemlens gekies, bo ’n vaste lens met ’n beter F-stop.
So, ek is Wellington toe met ’n Canon 5D MkII en ’n Canon 24 – 105 mm L IS f4 USM.
Aangesien die lig laag was, het ek uiteindelik op ISO6400 besluit, die kamera op sluiterspoedvoorkeur gesit en het 1/40 gekies. Dis gevaarlik, maar met die lens se stabiliseerder kon ek foto’s kry. Moeilik, maar LEKKER om dit te kon doen.
Bình luận