GENERAAL WAT LAAT NAEL

Italianers is bekender vir hul roomys as hul mannemoed. Dit dit verg nie juis ‘n buitengewoon siniese mens nie om raak te sien dat die glipsie van die ongelukkige Italiaanse skeepskaptein – wat taamlik voor in die tou toevallig in ‘n reddingsbootjie in-“gestruikel” het – nie juis uit karakter was nie.

Dié vermaaklike insident gee aansienlike relevansie en geloofwaardigheid aan ‘n Winston Churchill-storie wat op die oomblik die ronde op die internet doen. Ek herhaal dit in zijn oorspronklike Engels, want die gedugte Churchill was, na my wete, nooit só gedug dat hy die taal van die Boere-vyand kon bemeester nie. So lui die storie:

After his retirement, Churchill was cruising the Mediterranean on an Italian cruise liner. Some Italian journalists asked why an ex–British Prime Minister should chose an Italian ship.

“There are three things I like about being on an Italian cruise ship,” said Churchill.

“First their cuisine is unsurpassed.”

“Second their service is superb.”

“And then, in time of emergency, there is none of this nonsense about women and children first.”

Relevansie het die storie na die Concordiaramp bepaald. Geloofwaardigheid? Dié is twyfelagtig. Dit sê ek nie op grond van eie insigte nie, maar op werklik waterdigte Churchill-gesag: die boek “Churchill’s Wit” deur Richard M. Langworth. Dit was een van my gewaardeerde geskenke vir my 70ste ‘n jaar gelede.

Daardie boekie is die enigste – nota bene – versameling Churchill-spitsvondighede wat in samewerking met die Churchill-familie nagevors is. Elke aanhaling kan dag en datum nagespeur word.

In die inleiding lees ek vir verskeie beweerde Churchill-gesegdes wat bv. op die internet aan die merkwaardige oubaas toegedig word, bestaan geen vaste grond nie. Dis ‘n verdigsel, romantisering of verknoeiing. Die outeur noem sulke “aanhalings” “red herrings” – sommer net hase wat opgejaag word.

Getoets aan die vereiste van ‘n soliede verwysing, sneuwel o.m. die lekker Churchill-storie oor ‘n gesprek met Nany Astor:

Me. Astor: I I’d were married to you, I’d put poison in your coffee.

WSC: Nancy, if I were married to you, I’d drink it.

‘n Hele “appendix” met sulke onsuiwerhede word in die Langworth-bundel ingesluit.

Die storie oor die bootvaart op die Italiaanse skop is NIE in die boek nie. Trouens, dit is so ‘n “red herring” of “haas wat opgejaag word” dat dit nie eens die “appendix” haal nie!

Verder verstaan ek uit die boek dat WSC, al het hy klaarblyklik die sentiment in die storie jeens Italianers gedeel, eenvoudig te slim, galant en flink in sy denke was om hom te laat vang met ‘n aanhaling wat hom sleg kan laat lyk het met ‘n aweregse siening oor vroue en kinders wat in nood voorkeur behoort te kry.

Een skerpsinnige aanhaling met ‘n Italiaanse angel wat wel in die boek opgeneem is, is die volgende:

I have never known a case of a great athlete being a great general – no prize-fighter has ever been a good general. The only ecxeption might be in the Italian Army, where a general might find it useful to be a good runner. Eina!