Geduld

Bientang, deur Jolyn Phillips. Resensie: Hein Viljoen. (Rapport Boeke) Dis nou die soort resensie wat my dadelik nuuskierig maak, ’n nota daarvan laat maak en dan begin ek vir die boek soek. Die resensie is selfs effens duister, en mens weet jy moet die gedig byderhand hê, want jy vermoed dat hierdie ’n publikasie is wat nog baie reaksie gaan uitlok, en dat die gedig ’n baie lang lewe gaan hê. Dan sê Amazon vir jou die boek kom eers 3 Augustus. Nou ja, kom ons wag.

Tweegevreet, deur Zirk van den Berg. Resensie: Francois Bekker. (Boeke24) Een van die groot raaisels rondom onlangse literêre pryse is hoe dit gebeur het dat Zirk van den Berg se Die vertes in nie oorvloedig bekroon is nie. Dis vir my nuus dat hy dit nou met ’n tweede roman oor Siegfried Bock opgevolg het, en daarom het ek Francois Bekker se resensie met opgehoue asem gelees. Dit beloof goeie dinge, hoewel ek die gevoel kry dat Bekker by Van den Berg aangesteek het wat die gedempte toon betref. “Meester-storieverteller” en die toegeswaaide lof in feitlik elke paragraaf sê darem meer as wat die sagte toon suggereer.

My naam is Legio, deur Madelein Rust. Resensie: Jonathan Amid. (Rapport Boeke) Lyk my Jonathan Amid is besig met ’n comeback ná ’n tydjie van relatiewe stilte. En ek het ’n vermoede dat Madelein Rust hierdie resensie gelees het, miskien gelukkig was oor die lof wat hy haar toeswaai, en krapperig was oor die leemtes wat hy uitgewys het. En toe, ’n dag later, lees sy die vernietigende resensie wat Amid geskryf het oor Max Annas se The Farm, en sy besef dat sy baie gelukkig kan voel oor die kritiese benadering wat hy gevolg het, en die implisiete boodskap in sy slot: “Moes Rust dalk langer aan die laaste derde geskaaf het? Of is my naam dalk net Puntenerig?” Welgedaan, maar kon nog beter.