François Bloemhof oor leesstof vir jong volwassenes

Hier is ’n skakel na boeke wat hy vir tieners geskryf het. In die VSA is daar hierdie week ’n viering van #IreadYA en ek het by hom gaan kers opsteek. In die VSA word #IreadYA-week gevier. Ons is meer geneig om te praat van jeuglit as jongvolwasselit. Is dit ’n leemte? Dalk. Ek het al boeke geskryf wat ek eerder voel vir jong volwassenes bedoel is as vir “die jeug” maar dan het dit noodwendig in dieselfde kategorie geval. Dan weer, hoe meer terme daar is, hoe meer kan dit mense verwar en hulle sal dit in elk geval interpreteer soos hulle wil! En “jongvolwasselit” sê nie maklik nie, ek is nie seker dit gaan inslag vind nie. Om vir hierdie mark te skryf is bitter moeilik. Hoekom doen jy dit? So ’n boek hoef nie moeiliker te wees om te skryf as enige ander soort nie, jy skryf dit maar net soos dit geskryf behoort te word, jy dink en redeneer weer soos jy in ’n sekere stadium gedink en geredeneer het. Verskillende idees kom by my op en dan weet ek vir watter ouderdomsgroep dit bedoel is. Ek doen dit dus maar bloot omdat ek moet, omdat ek die idee vir ’n nuwe storie gekry het. Daar is ’n verskil tussen kinderliteratuur en jeugliteratuur. Wil jy verduidelik hoe jy dit sien? Kategorieë kan gevaarlik wees, maar ek glo lesers kan nie meer kinders genoem word as hulle eers hier by 12 rond trek nie – of dit is in elk geval nie wat hulle genoem wil word nie en dit is vir hulle wat ’n mens skryf, daarom neem hulle die besluite. Noodwendig is kinderliteratuur eenvoudiger, onskuldiger. Met jeugliteratuur moet jy in gedagte hou dat die jongmense van vandag baie beter ingelig is as dié van selfs een dekade gelede, dat hulle met al wat ’n onderwerp is te make kry in die media of tussen vriende, en dat die boeke wat hulle lees gerus maar so ’n volledige wêreld kan weerspieël – en dan verkies ek self om temas nie op ’n sosio-maatskaplike manier te “behandel” nie, maar dit bloot deel van die storie te maak, net soos al wat ’n issue is deel is van ons almal se lewens op ’n daaglikse grondslag. As ons nou van jong volwassenes praat: Watter drie jongvolwasselitboeke sal jy aanbeveel? Ek gaan sommer in die algemeen die Britse skrywer Neil Gaiman se boeke aanbeveel. Vanaf jeugboeke soos Coraline en The Graveyard Book sal dit ook vir jong lesers ’n natuurlike stap wees om na sy fantasieryke volwasse fiksie aan te beweeg.