.png)
Sestig jaar nadat hulle as onsekere eerstejaars in 1958 opgedaag het by Kollegetehuis – toe nog op Tukkies se hoofkampus, ‘n klipgooi van die statige Ou Letteregebou – het ‘n groepie veteraan-Kollegemane op ‘n nostalgiese safari van 17 tot 20 Junie in die knusse wildtuinkampie Orpen saamgetrek.
Die agt Kollegemanne van weleer – almal 75-plussers, party bles, party grys, party al ietwat skeef en krom, maar almal met harte wat nog warm klop vir hul koshuis – het met groot vure en ‘n heildronkie of twee hul liefde vir Kollege betuig. Die stories, slimmighede, anekdotes en kwinksklae uit hul studentejare het van ‘n onuitwisbare kameraderie getuig.
Tussen die heildronkies het die Kollegelied, “Aan het oewer van de Schelftzee”, welluidend onder die Laeveldse naghemel opklink. Rondom die kampvure het die gedagtes hul loop geneem na die die “goeie ou dae”, toe ontgroening nog respektabel was.
’n “Ienk” (eerstejaar) is behoorlik gedril. Letterlik ook. Ons 1958-modelle moes gereeld voor die eetsaal in gelid aantree. Wyle Coen Dreyer, latere Springbok-gholfspeler, moes dan die bevel roep: “Haai-tjokkelorum, haasbek-patrollum, maak gereed om te storm, regs vorm.” Soos ‘n peloton kadette het ons netjies posisie ingeneem en vir verdere opdragte gewag.
Maar toe die ontgroening verby was, het ons behoort. Ons het soos vir ‘n dierbare nooi lief geword vir ‘n plek van baksteen en beton, ondanks sy dun klapperhaarmatrassies, tekort aan warm water, middelmatige kos en die kwaaiste seniors op die kampus.
Daardie verbintenis leef tot vandag. Sewe jaar gelede al, in 2012, is daaruit ‘n eietydse tradisie gebore. Die ses rondawels van die primitiewe Balulekampie, naby Olifants, is vir die eerste veterane-saamtrek gehuur. Van 2012 af tot 2016 was elke winter ‘n Balule-“bosberaad” wat oor drie dae gestrek het.
Dalk die spesiaalste okkasie was in 2015 – Kollege se eeufees. Op die “Republiek van Kollegetehuis” is ‘n heildronk gedrink uit ‘n botteltjie feeswyn van 1990 toe Kollege feestelik sy 75ste verjaardag gevier het.
In 2017 is ons Orpen toe. ‘n Spesiale Kollegekoek is laat bak. Op die gewone wit vanieljekoek in A4-formaat uit baasbakster Kristie Thompson van Skukuza se oond, was die beeltenis van Sarge Bourke, gedugte gelukbringer van Kollege.
Die besnorde polisieman wat 250 kilogram weeg, is in 1942 al deur ‘n vorige generasie waaghalsig geskaai uit ‘n voortuin in Gezina, Pretoria, halfpad tussen die hospitaal en die wonderboom. Die beeld het langs ‘n tuinhek op aandag gestaan: die bewaker oor ‘n menigte beeldjies en figuurtjies van diertjies, dwergies en selfs ‘n helderkleurige Hollandse miniatuur-windpompie.
‘n Kamee wat ons van die kennismaking met Orpen nie sal vergeet nie, is die nagtelike besoeke van die kolonie ratels wat kom aas het onder ons wildtuinkos. Twee-twee of alleen het die woelgeeste – met hul formidabele voorkloue van tot 5 cm lank en komplement van 32 dodelike tande – doelgerig en volhardend hul strooptogte op die ys-en koskaste geloods; gewoonlik in die nanag.
‘n Duitse toeris wou glo ná een so ‘n onderonsie weet of die liewe klein “honigdach” op Afrikaans dalk ’n “bliksem” heet. Sy buurman se verontwaardigde krete oor sy verlore biltong was met die b-woordjie deurspek! Die “liewe bliksempies” was vanjaar so bedrywig soo verlede jaar. Een is deur ‘n “akrobatiese” fotograaf afgeneem met ‘n boks Ultra-Mel onder ‘n motor!
By die uiters informele AJV (algemene jaarvergadering) langs twee lekker vuurtjies is gewonder of die jaarlikse heerlikheid volhoubaar is. Die beweeglikheid van die span pioniers is as ‘n moontlike struikelblok geopper. Ons gemiddelde ouderdom is minstens 77. ‘n Mislukte droom is egter verkieslik bo geen droom nie, soos my vrou, Tokkie, tereg herinner. Ons gaan vir seker probeer…
Ek wil byvoeg: Die durendheid van studentevriendskappe is een van die vele onverdiende vreugdes wat in my 77 jaar oor my pad gekom het. Watter voorreg om dit vanjaar weer in Orpen te kon voorsit – boonop vir die viering van ‘n leeftyd van onvergeetlike Kollegemanskap.
Comments