Nogal ‘n openbaring as jy begin sommetjies maak hoeveel keer diere in die Bybel opduik: van die skeppingsgeskiedenis in Genesis af tot in die eindtye, soos in Openbaring aan ons voorgehou.
Diere en voëls kom in verskillende gedaantes in die Bybel voor. Hulle was, soos vandag, deel van die alledaagse lewe van die mense in die Bybelse tye. Hulle speel ‘n rol in gelykenisse en wysheidspreuke. Hulle dien dikwels as simbole.
Iemand wat werklik die moeite gedoen het om ‘n optelsom te maak, deel mee dat nie minder nie as 55 diere in die Bybel voorkom; van die bedrywige miertjie af (wat vir die luiaard as voorbeeld moet dien) tot die magtige leeu (gedenk die Leeu van Juda) waarvan die krag, moed en onverskrokkenheid in 69 verse vermeld word.
Melkbos gemeente moet einde Maart een van sy leraars, dr. Hennie Swanepoel, ná 11 jaar en nege maande groet weens geldnood. Ek sal die rustige, wellewende leraar onder meer onthou oor die enorme rol van diere in sy eie spirituele belewing, soos hy dit telkens laat deurskemer het.
Van die gekoer van ‘n tortelduif op ‘n strategiese oomblik, tot die seemeeue wat so sierlik op hul maaltye neerswiep, tot die dramatiese verskyning van ‘n reuse-walvis agter die branders het ‘n diep indruk op hom gemaak. Van die kansel af het hy graag hierdie belewenisse en sy toepassings met die gemeente gedeel.
‘n Volgende stap is om dan self ‘n bietjie te begin naslaan, en met vreugde te ontdek hoe seer diere vir Here saak maak, soos Stephan Joubert onlangs in ‘n treffende onlangse skrywe beklemtoon het.
Deuteronomium 22:6-7 bied ’n verrassende kyk op God se hart, het hy geskryf. Hier word vir die Israeliete gesê dat hulle nie voëlneste mag plunder terwyl ’n ma op haar eiers sit nie. Die boodskap is duidelik: dat dit ons roeping is om God se hele skepping te help oppas. “Ons kan nie wegkyk as selfs die kleinste diertjies verwaarloos word nie.” Verskeie voorskrifte om diere te beskerm kom ook in Eksodus 23 voor en die wyse Salomo vermaan in Spreuke: “Die regverdige sorg goed vir sy diere, maar die goddeloses is wreed.” (Spr. 12:10). Op die kuspad tusen Melkbos en Blouberg is verskeie bekoorlike baaitjies: Holbaai, Kreefbaai, Eerstesteen …. Plekke om rustig te sit en droom terwyl die branders aanrol. Hennie was lief om by een van hulle ‘n stil plekkie te gaan soek waar hy oor sy preek kan nadink. Links van hom was Tafelberg en doer oor die waters Robbeneiland. In die branders duik gewoonlik ‘n klomp seemeeue. Soms sien jy ‘n walvis in die koue waters van die Atlantiese Oseaan spuit of spring.
Een keer het Hennie die gemeente vertel hoe walvisse hul verskyning agter die branders gemaak het presies terwyl hy Genesis 1 sit en lees: “God het die groot seediere geskep en al die ander lewende wesens waarvan die waters krioel, almal na hulle aard; ook al die voëls na hulle aard. En God het gesien dit is goed.” (Gen. 1:21.)
‘n Treffende Hennie Swanepoel-storie was oor ‘n naguiltijie – die eerste keer dat hy en sy vrou, Amanda, een in die Kaap hoor roep het. Dit was in 2014 op die duin agter hul huis.
Hy het ‘n paar jaar gelede ‘n naguiltjie-luintoon vir sy selfoon by sy broer Gustav gekry – ‘n herinnering aan Sleepy Hollows, die plek waarvoor hy so lief was. Die Swanepoels het ‘n paar nagte daar vertoef en die naguiltjies het die besoekers heeltyd vermaak.
Toe sterf Gustav een middag in ‘n motorfietsongeluk, en daardie nag roep die naguiltjie op die duin.
‘n Ander diere-vermelding in ‘n preek was later in ons gemeenteblad, Die Visnet (nou saliger), onder die opskrif: “Gebed vir ‘n maanhaar”. Dit handel oor ‘n wildtuinbesoek van die Swanepoels in die winter van 2014. Nadat hulle op Onder-Sabie gebraai het, het hy ‘n lied op sy selfoon gespeel wat die hele dag in sy kop gemaal het: “Who is worthy to open the scroll, only you Lion of Judah ….”
In sy hart was die gebed: “Ag Here, ek wil so graag ‘n leeu sien. Maar nie ‘n leeu waar ‘n klomp karre ophoop nie, want ek sien hulle nie lekker as hulle so ver is nie.”
By die Nyamundam het Hennie en Amanda ‘n halfuur sit en wag vir ‘n visarend om te roep. Hulle het deur die dag 19 ander visarende gehoor en nommer 20 sou dit mooi afrond. Maar hulle sê vir hulleself: “As hy nie op die kop vyfuur geroep het nie, ry ons.” En hulle voeg toe die daad by die woord.
Op die laaste kort skof van die dam na die hek, toe Hennie al begin hoop opgee het oor ‘n leeu, breek eindelik die groot oomblik aan. “Leeu”, sê Amanda saggies. Daar kom meneer toe grasieus aangestap: ‘n groot maanhaar. Hy stap voor hulle oor die pad. Niemand anders is in sig nie.
Wat ‘n bevestiging, sê ‘n dankbare Hennie. As hulle ‘n minuut voor vyf of ná vyf van die visarend weggery het, het hulle die leeu nooit gesien nie. “So werk die Here. Hy gee dinge soos en wanneer Hy wil.”
Naskrif: Die foto is van ‘n veel jonger Hennie Swanepoel, soos hy verskyn het op die omslag van sy CD “Anderkant”. Dit bevat ‘n dosynstuks gospel-liedere met woorde en musiek deur die sanger self. Soos ek Hennie sal onthou vir sy dierestories, sal ander gemeentelede hom dalk onthou vir sy kitaar en rustige tenoorstem of as lid van ons gemeente se eie “drie tenore” saam met sy mede-leraars Marius Falck en Kenny Pritchardt.
Comments