.png)
Francois Hanekom en sy “Pop”, Riana
Die kerk en die bar is langs mekaar. So sing studente en ander vrolikes by geleentheid – in verskillende variasies. Melkbos se NGK en die bar is nie langs mekaar nie, wel sommer in mekaar.
Die wysheid Sondag uit die mond van die spitsvondige dr. Francois Hanekom, eerste leraar van die gemeente, gehoor by die feesdiens met die kerkgebou se 30ste verjaardag. Hy was vir die spesiale nagmaal op die kansel terwyl sy vrou, Riana (of “Pop”), die orrel laat jubel het. Die span Hanekom – soos van oudsher.
Voor die diens is die lidmate op ‘n geestige toer deur die vroeë geskiedenis van die gemeente geneem. Dis waar die kerk-en-kroeg-storie inkom. Klink gelukkig erger as wat dit werklik was. Die verkoper Harold Ashwell, die eiendomsbaron na wie die spogstraat van Melkbos genoem is, en die gemeente Philadelphia waarvan Melkbos afgestig is, het afgespreek om die koopkontrak by die Hotel Miramar in Kusweg te teken.
By die hotel aangekom, was die sitkamer onder reparasie, Die kroeg was al uitweg. Die manne het darem nie die transaksie met ‘n dop beklink nie, het Francois bekommerdes verseker.
Soos ou gemeentelede natuurlik weet, is/was Francois geen ortodokse, doodgewone herder nie – nes die pikante Riana geen bloudruk van ‘n tradisdionele Mev. Dominee was nie. Hulle was/is … wel … Francois en Riana. Soms was tussen die man op die kansel en die vrou agter die orrel ‘n goedige gehekel, en die vrou was nie een wat haar onbetuig gelaat het nie!
Dr. Marius Falck het die gemeente Sondag laat skater met een so ‘n storie: Oor die hulpmiddel wat Francois een Sondag saamgebring het, soos sy gewoonte was. Hy het bv. ballonne laat bars, geraamde foto’s van die kansel gewerp dat die glas in stukkies spat, of met poppe, ander speelgoed, iinspuitnaalde, selfs vermomming vorendag gekom. (Sondag weer ‘n reuseteddie.)
Die betrokke dag het sy keuse geval op ‘n Pyrexbak uit sy “Pop” se kombuiskas – boonop een waaraan sy buitengewoon waarde heg. Toe sy van die orrel (destyds nog op die galery) afkyk, het haar oog op haar bak in sy vreemde rol geval. Sy het verstyf en deur dun lippies uitgepers: “Mannetjie, vandag gaan ek jou vrek maak. ”
Francois kon net antwoord: Ai, Pop, ai …..,aldus Marius.
‘n Dominee se treffendste hulpmiddele is helaas nié altyd immuun teenoor die “onvoorsiene” nie. Van ‘n keer toe die “onvoorsiene” pynlik toegeslaan het, het Marius by ‘n vorige geleentheid, Francois se afskeid, vertel.
Dit was die keer toe Francois besluit het om met behulp van polisieboeie die houvas van sonde te demonstreer. ‘n Meisie van 10 kom toe vol bravade na vore. Sy word met presiesheid “geboei”. Toé gebeur dit – die sleutel wil om die dood nie die boeie oopsluit nie.
Terwyl die geproes en gelag al ‘n crescendo bereik, het die koster die polisiehoof gaan skakel. Die geregsdienaar hou met die vangwa voor die kerk stil, natuurlik met skreeuende bande! “Pop” speel en speel. Die dominee en die verskrikte meisieskind word weggeneem polisiekantoor toe. Eers daar word die regte sleutel gevind.
Die volgende oggend het Francois Die Burger se voorblad gehaal: Leraar se “gevangene” vas ná boeiende preek. BOEIENDE preek, inderdaad.
Francois was dikwels bra avontuurlik en ondeund. ‘n Keer het ons nog regopper as gewoonlik gesit toe ons sy preektema verneem: “Hou jy van striptease?” Maar dit was net oëverblindery. Klaar geterg, word dit ‘n verrykende preek – “vintage” Francois.
Anders as sy vorige kollegas, Marius en dr. Hennie Swanepoel, is Francois geen sanger van formaat nie. Maar – het hy sy gemeente by ‘n Pinksterdiens ingelig – hy sing darem self ook, en dan nie met “backtracks” nie; hy sing sommer met sy “eie bek”. Toe sing hy ‘n opgeruimde solo: “Jesus roep my vir ‘n sonstraal, ‘n sonstraal …..”
‘n Sonstraal? Ja-wel, die keuse van liedjie was werklik in die kol. Waar Francois is, breek die son gou deur die wolke. Net so met Riana. So was dit altyd. So is dit steeds.
Comments