.png)
Net ‘n week ná FW de Klerk se groot oomblik op 2 Februarie 1990 maak die dinamiese nuwe leier toe weer groot nuus – hierdie keer met ‘n aankondiging oor die vrylating van Nelson Mandela. Weer kom Die Volksblad met ‘n scoop – maar ene wat roeringe veroorsaak en die redakteur laat bontstaan.
Saterdag 10 Februarie is koorsagtig agter die skerms gewerk om al die los drade vir die aankondiging vas te knoop. Die Uitvoerende Raad van die Afrikaner-Broederbond was in sessie op ‘n plaas buite Stellenbosch, ietwat afgehaal omdat De Klerk wat die hoofdis op die program sou wees, deur “ander, belangrike” sake weggehou word.
Maar terwyl die Broers die aand sesuur die aankondiging oor Mandela op die TV-skerm volg, wie stap skielik daar in? Die Man van die Oomblik, Broer FW on lewende lywe! Die atmosfeer was tintelend. KWV se Roodeberg en Chenin Blanc is uitgehaal om feesvierende glasies te klink.
Later bel pres. George Bush die De Klerk-woning en laat ‘n boodskap. De Klerk bel terug uit die sitkamer van die manjifieke plaasopstal met sy swaar geelhoutbalke. Hy word o.m. deur ‘n dankbare Bush na die Wit Huis genooi.
Die gesprek het presies 11 minute lank geduur, deel hy die huisbaas, Piet Carinus, later met ‘n bree glimlag mee, maar die moenie bekommerd wees nie; sy kantoor sal kom regmaak. Nee, kap die terug, die geld soek hy nie; net die tjek – as ‘n aandenking van ‘n gedenkwaardige aand.
Die Sondag terug in Bloemfontein, nadat ek lank gewik en geweeg het, besluit ek dit is ‘n storie wat te goed is om nie geskryf te word nie. Ek gaan wel uit my pad om vertroulikheid te eerbiedig; noem glad nie die AB of die plaas of die eienaar se naam nie, praat net van “vriende” by wie De Klerk was.
Maar klaarblyklik was ek nie versigtig genoeg nie. Die Maandag vroeg is die vet in die vuur. Die AB is ontsteld. Die President is in die verleentheid gestel. Prof. Pieter de Lange, voorsitter, raai aan dat ek liewer self Tuynhuys toe bel.
Wat ek toe dadelik doen, taamlik bedug oor die gesprek wat voorlệ.
Maar nee wat, sê De Klerk, al was ek ‘n bietjie stout, is geen skade gely nie. Hy het nie slapelose nagte oor die berig nie; ek hoef ook nie te hệ nie.
Dankie, antwoord ek, ek wou ‘n mooi rubriek oor hom skryf, nou sal ek dit nog mooier maak. Moenie, skerts hy terug, as hy dit lees, sal hy weet ek bedoel dit nie opreg nie; daar is ‘n bymotief. Einde van daardie episode. Wel tog ‘n lekker voorbladstorie gewees, ook in Die Burger en Beeld.
Foto: Aandpak-geleentheid in Bloemfontein in die 90’s. Lyk na ‘n ernstige gesprek.
Comments