.png)
Seun Johan, Miriam, redaksielid Marinda Delport en Tokkie voor Van Schoorstraat se stoof.
Wanneer die redaksie en hul gades kom kuier, het Van Schoorstraat die aand omtrent op sy kop gestaan.
In die groot plaaskombuis in Dan Pienaar, Bloemfontein, het Tokkie en haar mede-Bultfonteiner die voorslag Miriam Maarman sy aan sy gewerk om die hoenderpasteie, bredies, bobotie, geelrys en rosyntjies, soetpatats, pampoenkoekies, aartappelslaai en wat nog reg te kry vir die feesmaal later. Die kinders het gehelp en die redakteur self het sy kant gebring waar hy kan (oordeel hy) – veral met die sirkulasie van drank.
Een keer had my gade waterblommetjies uit ‘n blik. Lekkerste afval wat hy nog geëet het, was ‘n kollega se bevinding. Kon nie glo dat dit nie afval is nie.
Buite, versprei oor die voor- en agtertuin, het die 80-plus gaste in groepies gebondel, bier of wyntjie in die hand. Die Volksbladders was mense wat kon hard werk en hard speel. Hulle kon lag – Jan Scholtz die hardste van almal – en lawwighede aanvang soos om onderstebo ‘n wyntjie te drink.
Vir hierdie akrobatiese toertjie het die manne beurt gemaak om hulleself kop eerste deur ‘n luggat in ‘n ruwe buitekroegie – “rustic” sou die eiendomsagente dit noem – te wurm, soos Charl van Rooyen op die foto illustreer.
Akrobatiese wyntjie
Miriam het nooit veel gepraat nie. Net rug gebuig en gewerk, -werk, – werk. Een aand toe sy van die oond opkyk, sien sy iets wat haar laat verstyf. Deur geklemde kake vra sy vir Tokkie: Wie is daardie “seuntjie”?
Tokkie hou haar dom. Watter seuntjie, Miriam? Daardie een, en sy krap met haar wysvinger teen die wang – “die een wat so bruinerig is.”
Dit was die eerste keer dat Clarence Henney, verslaggewer van die Ekstraredaksie, teenwoordig was. Ekstra was spesiale blaaie vir die Kleurlinglesers. Ons het selfs ‘n Mej. Ekstramooi gekies. Clarence het later LUK geword, maar my “meneer” bly noem en ek vir hom “Clarence”, lang slap ampsmotor of te nie.
Daardie kuiers het ‘n aardige lot bladsye ingesluk. Die kollegas het getrou ingeskryf, sien ek. Plek-plek nogal uitdagend om ná al die jare sekere name in die boek by gesigte in jou geheuebank te plaas.
Van al die mense wat deur die poorte van Tarlehoet (naam van ons huis en nou naam van ons huis in Sabiepark) gekom het, was verreweg die grootste gros koerantmense. Die Volksblad-personeel (ook die joviale bestuurder Jan Meintjes en andere nie-redaksioneles) oorheers natuurlik. Ander, onder wie groot geeste by Naspers, het in Bloemfontein en op Melkbos in ons boek geskryf.
Ons het koffie ook gedrink.
Net vinnig: o.a. Ton Vosloo, Johannes Grosskopf, Salie de Swardt, Wiets Beukes, en Johan van Wyk was by albei adresse. Piet Cillié was hier (met tipiese kommentaar dat die Pers sy mense te veel betaal as hulle so langs die see kan bly). Ook Chris Moolman van Rapport. ‘n Semi-historiese okkasie was toe die drie redakteur van die dekades 80 en 90 saam na die branders sit en kyk het: die uwe, Johan de Wet en Paul Marais.
Die grootste etes by Van Schoorstraat was nie die redaksie-etes nie. So een keer per jaar is die haai-polfaai genooi – administrateur, burgemeester, edelagbares, die lot. Vir die doel is die groot motorhuis (plek vir drie groot motors) in ‘n eetsaal omskep. By die kerk is tafels en stoele geleen.
Minister Kobie Coetzee was ‘n gas, ook Bloemfonteinse pilare soos prof. Wynand Mouton, voorste sakeman Barnie Human, filmmagnaat Boet Troskie, NG moderator Pieter Potgieter, rugbyman Steve Strydom, musiekman Dirkie de Villiers en regter-president Frank Smuts. Beeldhouster Laura Rautenbach, die Bloemfonteinse Kinderkoor se Huibrie Verster, skrywer Hans du Plessis en taalman Jacques van der Elst se name duik ook op.
(Beskuldig my nou gerus maar van naamspoggery (names dropping). Die name is in die boek. So was die Bloemfonteinse sosiale struktuur nou een maal. Weet nie hoe om oor die boek te skryf as ek uit beskeidenheid die name moet verswyg nie. En staal jou maar – daar kom nog meer.)
Op Melkbos was al groot kuiers, maar nie so groot in getalle soos in Bloemfontein nie. Op 31 Desember 1999 het 28 van ons potjie gemaak terwyl ons op die nuwe millennium wag. Laat in die nag, voordat hulle kon huis toe gaan, moes elkeen eers skryf. Die jaar 2000 het sonder ramp aangebreek.
Op die Melkbosblaaie tref ek o.a. aan: spioenbaas Niël Barnard, letterkundige Daniel Hugo, skrywer-ambassadeur Willie Kotzé en Akademiehoof Dione Prinsloo. Boet Troskie en Steve Strydom (wat later ook van Bloemfontein Kaap toe verskuif het) het weer kom drade optel.
Lyk of die herders die Van Deventers deeglik dophou, hoe ouer ons word des te meer. In Bloemfontein was hoof-indoena Pieter Potgieter op die gastelys. Op Melkbos se stoep was o.a. die Wes-Kaapse moderator Kobus van der der Westuizen (Groote Kerk). Ds. Johan Lombaard (Vrystaatse moderator) het uit Bloemfontein gekom om Marisa te trou. Tienie Zeeman, herder in Berg-en-dal, Bloemfontein, het kom seelug soek. Skukuza-herder Carl Louwrens loer van tyd tot tyd in – sy kinders is Kapenaars. Die bekende veteraan ds. Okkie Raubenheimer (voorheen Londen) het kom saameet.
Onder die dosynstuks matriekmaats wat oor die jare in ons boek geskryf het, is twee wat regters geword het, Willie Hartzenberg en Ferdie Preller. Wil hulle graag uitlig omdat ek die vrymoedigheid gehad om soms stil-stil private advies in te win oor ‘n juridiese neteligheid – selfs ‘n burerusie. Ek mag maar seker die geheimpie verklap. Albei is tog al afgetree.
Die twee bokkers is nie Tukkies nie. Hulle het Maties en Wilgenhof verkies. Name van Tukkies – veral Kollegemanne – duik gelukkig ook kort-kort op. Saam met hulle kom salige herinneringe en soete nostalgie – die twee oorheersende temas van seker elke besoekersboek.
Comments