Pronknografie

So elke af en toe kry ek ‘n bevlieging en kleur my hare super nordic blonde. Ek wil eintlik grys wees, soos my mode ikoon, Iris Apfel, of Jackie Burger, redaktrise van die Elle, maar silwer is die naaste wat ek daaraan kan kom.

Maar hierdie silwermakery het ‘n baie snaakse newe-effek. Want om die silwer te laat set en te keer dat dit geel word, sit hulle vir mens die heerlikse, way-outste pers mousse aan, waarmee jy dan vir 20 minute moet sit…

Ek is gek oor my pers foamkop! Ek sit gewoonlik ‘n kiekie op facebook sodat almal eers iets moet oorkom.

In elkgeval, daarna word die pers oohmskah uitgewas en lyk ek eintlik heel stigtelik met my silwer hare. Net die punte het so ‘n ligte purple rinse en gewoonlik (tot my spyt)  is dit ook uit na die eerste was of so.

Maar nou stuur Tjaalens vir my die link wat gaan oor pers hare as awareness vir verkragtingsslagoffers. So onwetend ondersteun ek ook sommer ‘n goeie doel hierso!

Definitely NOT keeping up with the joneses

Groot, mal projek

water waar jy kyk

lots of shit shoveling

dis nie ‘n mens nie

Best Exotic Marigold Hotel en Salmon Fishing in the Yemen is oulik

bleddie damn oulik!

baai

Hier is nog ‘n renoster painting. Al my werk vir die event is nou afgehandel en by die ramer. Toe ek die een geskep het, het ek gaan sit en myself probeer indink hoe dit sal voel om iets kosbaars vir altyd te verloor. Ek dink ons het die geneigdheid om dinge te mitologiseer as dit vir ‘n lang tyd uit ons kollekiewe onderbewussyn verdwyn. Dis dan wanneer goeters begin om vlerke te kry. En horings. En begin vlamme blaas. Soos die drake van ouds.

Die lintwurm!

Spesiaal vir die blogger wat die stelling gemaak het:

Trolle is soos gesegmenteerde lintwurms – hulle bits & pieces kan spontaan regenereer en ‘n nuwe entity vorm.

So hiers vir julle ‘n Grand ole Lintwurm van Liefde.

Jis ek is bly ek is nie ‘n mediese illustreerder nie. Alhoewel die goete my fassineer. Miskien het ek tog my roeping gemis. Ek moes mediese illustrasie op ‘n keer as deel van my kursus aanbied by die Open Window. Toe het ek gaan kers opsteek by Onderstepoort se inhouse mediese illustreerder. Oef! Wat ‘n wonderlike wereld!

Ek het toe ek nog bloedjonk was ‘n hele paar maande as illustreerder by die Buro vir Heraldiek gewerk. Dit was baie interessant en ek het vreeslik baie van ontwerp geleer by hierdie 900 jaar oue praktyk. Maar ek hier vreeslik gesukkel met my diere skilddraers. Ek is altyd terrugestuur om hulle te gaan oordoen want hulle het vreeslik ondeuend gelyk. En hulle moes nie. Hulle moes ernstig lyk. Dis after all nie Walt Disney nie, is dit!

Ek weet nou al darem wanneer die uitstalling is. Dit open die 30e Junie. Vieruur vir halfvyf. Ek sal nou eers weer moet presies gaan kyk waar dit is. Dis ten bate van wees-renosters of iets. Daar gaan mense wees wat sing ook en dit gaan alles baie mooi en lekker wees.

En daar gaan wyn wees

Gister loop ek toe nou die kleur ink raak: Barium Yellow. Lelik soos dit is, kon ek nie daarby verbyloop nie! Ek is mos mal oor lelike goed. Soos my opgestopte krokodil. Hy is so lelik, hy begin alweer die grens verbysteek en volsirkel kom na “iets met estetiese meriete” toe. Nou, dis noiu presies die spasie waarin ek leef: Goed wat so lelik is dat mens daaroor wonder, trek my. Dit hou my baie langer besig as blatant mooi moed. Pretty-pretty is vir my pretty boring.

Anyway, die geel is die kleur van n urine monster! Kyk op die foto:

Ek werk aan n klomp renosters vir ‘n renosteruitstalling. Soos gewoonlik is ek in my moer in agter en laat. Ek wil op die invite gaan kyk sodat ek vir julle details kan gee van wanneer dit is, maar ek is eenvoudig te bang en gaan die skok van my lewe kry. Maar dis somewhere einde Junie daar by ‘n plek oorkant die Montecasino… sodra ek krag het sal ek dit opsit…ek wou net eers vir julle kom vertel het van hierdie geel.

O ja, iets het my uitveer beetgehad. Iets met skerp tandjies…

As jy nou verby die opgestopte wildlewe lampie mik (hy dateer uit die Art Deco tydperk…) dan sien jy my stoel in die agtergrond…. Lekker vrolik in rooi. Vir almal wat moan oor die mooi kanadese eikehout wat ek toegeverf het net seg ek daar is niks wat hout so mooi bewaar soos ‘n paar lae lekker dik enamel nie. Die stoffering is sommer cheap rooi en wit check katoen. Die vierkantige rooi kussing is van mister price, die leeu is my eie handerwerk.

ek is darem nie n heiden nie. Daars goed wat ek nooit sal verf nie. Soos die pote van die kopertafel waarop die krok staan. Dis ‘n replika van ene wat in Paul Kruger se huis staan. My pa het my altyd saamgevat as hy die meubels gaan skets. Dis nou toe ek heel klein was. Dan speel ek heerlik daar in die ou huis rond. Ek moes altyd waghou as hy oor die toue klim om die meubels se afmetings te gaan neem. Hy het nooit ‘n maatband saamgevat nie, maar altys so die afmetings met elmbooglengtes, hande en vingers gedoen. Hy het sy eie gepersonalised metrieke stelsel gehad, soos dit n goeie skrynwerker betaam.

Die koperwerk het hy ook self uitgeklop.

Ek probeer nou ‘n plan maak om geteken te kry, maar my vingers is so stram en styf vanmore. Soos julle kan sien, maak my moffies (!) nie rerig ‘n fashion statement nie, maar is hulle vuil, uitgerafel en gehawend. Woolies het nou sulke mooies ingekry.

Ja, die olifant het ‘n bobbejaan ingesluk. Ek werk aan ‘n bundel sepedi volksverhale. Die storie gaan oor ‘n epiese stryd tussen die olifante en die bobbejane. Op die stadium wen die olifante…

Ek maak net seker dat daar nie gapings in my lynwerk is nie, dan gaan ek dit inskandeer en op die rekenaar inkleur.