Die Ou Top in Afrika.

Ek hoor n ou skreeu my naam dat die gange van Pic en Pay weergalm. Dis n groot man en hy kom met sy arms wyd oopgesprei vir n ” bear hug”. Hy druk byna my ribbes af en as ek klae lag hy dat die bottels op die spesery rak begin kantel. Dis n ou vriend van my met die duidelikste en hardste stem wat ek ken. Ook die hardste en dawerendstee lag wat ek ken. Menste kom tot stilstand en staar, almal met bree glimlagte op hul gesigte.

Ou John het drie jaar gelede ge-emigreer na Australia. Hy is sak en pak terug en het n n besigheid hier in Blooem gekoop. Hy

vertel dat hy nie regkom met die mense in daardie land nie. Was glo veertien keer in drie jaar gearresteer, na die polisiekantore geneem en getoets vir alkohol en drugs in sy bloed. Ek is verstom, ek weet hy drink net sjampyn op sy verjaarsdag en op oujaarsaand.

” No, man Outop, those people dont laugh anymore, and when I do they think I am drunk or that I am using drugs. They wont believe me when I tell them that is how  is how I always laugh. They are crazy, man,” se hy en begin weer lag. Dit dreun maar almal in die gang lag saam. Ek ook.

Die swart werker wat  goed uit sy trollie op die spesery rak pak, skud so van die lag, hy pak sommer die visspessery tussen die braaivleis spesserye.

 Soos my vrou haarself gisteraand van die stoel af gelag het toe daai tennisspeler uit frustrasie die grensregter n helse skop gegee het. Nee, die lewe is n lied, lag in die gange, lag oor die nuus, lees net die agterblad van die koerant. Bly positief.

 Ons bly in n rowwe land, maar ons het nog die vryheid om hard en dawerend te lag oor dinge.