My gedagtes

Ek mis vandag my kinderdae, die vryheid en die ongekompliseerde lewenswyse waarin daar plek is vir almal. Eenvoud was nie ‘n gebrek aan intelligensie nie, maar ‘n keuse en ‘n leefstyl. Min was meer. Hoe minder Maintenance, hoe meer lewe. ‘n Afgeskaalde, gestroopte, bevryde lewe sonder Materialisme. Reguit het oor die grens van ordentlik gegaan en eerlik het tot in die hemel gestrek. Almal het dieselfde respek verdien en God was Onse Vader en daar was nie witbroodjies nie. Goed was nie ‘n prestasie nie, maar ‘n karakter. Geluk was in atmosfeer gemeet en nie aan bates nie. Geloof was ‘n persoonlike uitdaging wat deel was van jou grootword proses en nie ‘n prestasie nie. Afronding was die klap wat jy gekry het as jy cheeky was en maniere was wat jy mag en nie mag doen as Ma se familie kom kuier het.

Pa het dinge anders gesien. Hy het geglo soos die son op almal skyn, kan niemand wegkruip vir God nie. Hy het geglo God het almal lief en dat geloof nie ‘n sisteem was wat ‘n mens moes onderhou   nie, maar dat ons almal deel van ‘n sisteem is wat God onderhou. Hoe minder jy interfere hoe beter.

Hy sê God het met hom gepraat en hom gewaarsku teen gevaar. Hy was ‘n regte daredevil. Hy sê eenkeer het die ouens hom gedêr om van ‘n baie hoë rots af te spring; en hy was nie bang nie, hy het gehardloop en net toe hy wou spring, het iets hom gekeer. Hy het gesê dit was asof iets hom terug geruk het en toe hulle ondertoe gaan, was daar rotse onder die water en hy sou hom dood geval het.

Hy het ook vas geglo dat hy God kon hoor binne hom, Ma het gesê dis omdat sy Ma ‘n gipsy was, maar ek dink ook Pa het goed weet; hy het goed geweet wat ander mense nie verstaan nie. maar ai, daardie bier het seker daardie stem verdoof; of hy het later gemaak of hy nie hoor nie, want niemand het hom in anyway geglo nie geglo nie.

Hy het geglo dat skinder ‘n groter sonde as drink was, so het hy sy drinkery altyd reg gepraat as Ma so aangaan omdat sy alleen in die kerk moes sit en omdat die gemeente skinder. As ons van die kerk af gekom het was hy al so twee of drie biere sterk en ‘n gruwel in Ma se oë. Sy het dan met daardie klik klak skoene kamer toe gestorm en daardie deftige kerkklere uitgaan trek en dan met haar huis draklere agter die potte gaan park.

Pa wou eintlik net daar buite sit en ‘n bietjie braai, want dit is wat ‘n mens doen op ‘n Sondag; jy braai….Ons sal dan vir die res van die Sondag daar onder in Ma se “sunken down” braaivleisplek sit en kuier terwyl Ma nog ‘n Paar verstellings aan haar rotstuin gemaak het. Soos Ma met haar hande so diep in die grond gegrawe het, het sy rustiger geraak. Ek dink die aarde het die kwaad uitgetrek. Ek het partykeer vir Ma so dopgehou terwyl sy so afgekoel het in die tuin. Ek dink Party Sondae wou sy ook net by die huis bly, maar dit was asof sy bang was vir die Dominee of was dit miskien vir Lettie.

Ma het die gat laat grawe en toe die res self gedoen. Sy het die vloer met leiklip en sement gegooi en die walle uitgeplant met vetplante, klein en groot. Die rotse tussen in het maar gebeur soos Pa hulle gaan haal het. Dit was baie mooi en sy het haar doodgewerk daaraan. Pa het vir lank die verskoning gebruik om Trekoskraal toe te gaan. Hy is vroeg dag weg om klippe te gaan haal vir die tuin om in die aand terug te kom met ‘n paar; Ma was maar te dankbaar. Elke klip was vir haar soos ‘n ornament en het ‘n spesiale plekkie gekry.

As Ma so vir ‘n ruk lank daar in die grond gegrawe het , was sy heel rustig. Sy het dan later sommer net daar in die tuin op die grond bly sit en saam met ons gepraat en gelag oor dinge van die verlede en simpel goed wat ons al aangevang het. Dan het ons lekker verder aan die tafel gaan kuier met ons braaibroodjies of krummelpap en ‘n lekker slaai.

Een Sondag het Kleinboet te na aan Pa gesit; elke keer wat Pa gedraai het na die vuur het, het hy ‘n Paar slukke bier gevat en by die tyd wat ons heel rustig aan tafel gaan sit het, het hy met daai twee klein handjies vasgehou aan die tafel vir lewe. Toe Ma vra hoekom hy nie eet nie het hy met daai tuit bekkie gemompel; ”Dit voel of ek in ‘n vlietuig is”. Ma het sommer dadelik geweet en het kwaai vir Pa geskree;”Die kind is gesuip!” . Pa het gedink dit was baie snaaks.

Wil net se dat ek nie my sterk opinie van gister gaan probeer regverdig nie, dit was ongevraagd en ek is seker dit het mense omgekrap. Dit is hoe ek voel en ek gaan nie jok daaroor nie, maar die wat nie so voel nie is heeltemal welkom tot ‘n ander opinie en ek sal dit graag wil hoor.

Ek het net geleer in ons huwelik waar my man ‘n nie gelowige is nie, om nooit my geloof te verdedig of heftig daarvoor op te staan nie, maar in karakter meer te wees as wat hy verwag, dit dra groter krag en praat vanself.Dit is hoe ek my gloof uitleef, ek kan dit die praat of vededig of beveg nie, maar ek is seker en oortuig daarvan dat ons kampvegters nodig het…

My blog is ‘n vent vir my, ek kom sit hier en maak leeg, niemand ken my nie, maar ek wil niemand benadeel of beinvloed nie…positief as ek kan.So al wat ek wil se…is hey its weekend, relax with the people you love and have a good time!

En onthou ek blaas net stoom af….moenie dink my blok is aan die brand nie!

Ma het vertel hulle het milkshakes gedrink saam die ander nooientjies na ‘n volkspele dans, toe Pa met sy motorfiets dwarsdeur die restaurant se venster gery het; hy sê hy het probeer wheelie om af te show voor die pragtige meisies met hulle pop rokkies aan, toe het die bike so bietjie meer krag as wat hy verwag het. Daar ry hy toe amper vir Ma dood in die restaurant en lê toe daar reg voor Ma se verskrikte oë!

Ma sê sy was sommer dadelik verlief toe sy in sy potblou oë kyk en hy was totaal en al verlore by Ma.

Ma was pragtig; so vol lewe en liefde. Ek dink vir Ma was Pa alles wat sy nie was nie en Pa was Ma alles wat hy nie was nie. Ma het elke keer die storie so bietjie verander, maar sy was altyd so gelukkig as sy dit vertel het. Sy kon almal se name onthou, waar die restaurant was en die jukebox! Elke keer het hy ‘n ander song gespeel op daai jukebox  en dan sing sy dit so lekker terwyl sy stik en haar koppie wat so van kant tot kant draai….”Take that ribbon out you hair….let it lose and let it fall….” ’n Love story! Amper soos Grease; net beter!

Nou ek is sommer vanoggend omgekrap. Ek sit nou my voet daarin maar ek wonder.Hoekom om aarde moet christenne altyd op die bandwagon klim en skree hiehaaa as hulle nie eers weet waarnatoe gaan die wa die.

Wat is dit met christenne….leef kan by enige winkel gekry word en by elke kafee…jy kan dit met die pos bestel en hulle lewer dit af by jou deur…ek meen wat is die probleem,nou as jy nou jou leef by woolies gekoop het en nou kan jy dit nie meer daar kry nie, gaan koop dit elders!

Die meeste van die christenne wat nou so aangaan het nog nooit eers ‘n christen tydskrif gekoop nie, en weet julle wat as jy nie meer ‘n christen tydskrif het nie, lees die bybel!Ons is die wat vir ander ‘n voorbeeld moet stel en tog is daar altyd een of ander petty party aan die die gang oor hierdie minderbevooregte nasie van God, ek is baie kwaad, want as ons nie oor hierdie losermentaliteit gaan kom nie, gaan geen mens gemotiveerd wees om ons party te join nie.

Om te gaan toi toi oor tydskrifte is so petty dis nie net belaglik nie, dis vern ederend  en totaal en al onsinnig!

As jy ‘n besigheid het en iets op jou rak verkoop nie, dan haal jy dit af!Dis ‘n goeie besigheids besluit….wysheid sou ek dit noem.As christenne chrstentydskrifte wil he, moet hulle dit ondersteun en koop dat dit kan verkoop op die rakke, maar inplaas van een of twee is daar nou al soveel honderd christen tydskrifte dat hulle hulle eie kele afsny!

Hoe verwag ons as ons nie in eenheid mekaar kan ondersteun dat ‘n wereldse sisteem wat winsgeorienteerd is ons gaan ondersteun????

Ek is sommer hartseer vanoggend oor al die mislukte huwelike om my.Die swaarkry en die hartseer.Dis asof liefde ‘n kortverhaal geraak het met ‘n dramatiese einde…wat volg op nog ‘n kortverhaal.

Ek lees nou die dag in ‘n boek en dit is so waar….as jy dink jy is reg, sal jy altyd reg wees en die bewyse kry om dit te staaf.Selfregverdiging is ‘n kanker wat liefde teer.Ek is lief vir jou…..maar, jy verstaan my nie, of jy doen niks in die huis nie, of jy het ‘n afair gehad, of jy is nooit by die huis nie.As ons op die negatiewe fokus sal ons negatief beinvloed word en andersom.

My huwelik is alles behalwe volmaak, maar ek het al geleer om my man se frans te verstaan en hy het my italiaans begin verstaan. Ons is uiteenlopende persoonlikhede , maar het met tyd ‘n plek gevind waarin ons mekaar vind. Waarin ons nie probeer verstaan, of reg en verkeerd is, waar ons net ons kan wees en mekaar kan geniet in al ons andersheid. Hy verstaan glad nie my geloof nie en is ‘n baie feitlike realis, ek baie abstrak en simbolies….en tog leer ek sooo baie by hom en hy by my, dit vry af op mekaar.In die begin wou ons mekaar verander, en vir ‘n ruk wat altwee die heeltyd op verdediging.Nou het ons darem al ons gards laat sak en kan weer by mekaar uitkom en mekaar geniet.

Die huwelik is nie ‘n hofsaak waarin daar ‘n regter (jy) ‘n beskuldigde(jou man) en elkeen se advokate (julle vriende) is nie….’n huwelik is ‘n instelling, dis ‘n besluit en uit daardie besluit kom verantwoordelikhede wat hoort by daardie beluit.Jy het jou man gekies, jy was lief vir hom, jy het kinder gekry en hulle is lief vir mekaar….julle is een, ‘n gesin.Dit hoort so…dit is reg.As jy wonder daaroor…dink weer.Hoekom soek jy uitkoms, ‘n exit…omdat dinge moeilik raak, jy moet nou van jouself begin gee, jy moet nou opoffer, jy kan nie maak wat jy wil nie….

Ek oordeel nie mense wat skei nie, ek vra net dat die wat nog nie geskei is nie sal mooi dink.Die huwelik is reg…die kinders in die huwelik is reg…julle wat met alle mag probeer om saam te bly om ‘n gesin te vorm is reg. Ja dit is nie maklik nie maar om elke dag met daardie vraag rond te loop asof dit ‘n opsie is is egskeiding….jy looop met egskeiding in jou hart rond as dit vir jou ‘n opsie is.Egskeiding is nie ‘n keuse nie…dit is nie ‘n opsie nie…egskeiding is wanneer twee mense mekaar so gebreek het dat die huwelik verbrokkel.Dat val in stukke….dit breek….dit is nie aksie wat doelgerig plaasvind nie.

Maar mense wat die een aand nog kan lag en gesels oor kerslig en die volgende dag wonder of hulle moet skeid is net onstabiel en hulle moet daaraan werk, nie aan hulle huwelik nie.Vroue se hormone is hulle vyande. As dit eendag voel vir jou of jou man lief is vir jou en die ander dag nie, voel jy nie lekker nie en moet miskien dink daaraan dat liefde nie ‘n gevoel is nie, maar ‘n band wat versterk word met commitment.As jy twyfel sien dit vir die vyand wat dit is….liefde is sterker as enige mag op aarde. Dit ruk ‘n ander vrou uit jou man se arms, dit maak ‘n gebroke hart heel, dit troos die diepste seer, dit maak nuut, dit bring nuwe lewe dit is wat die huewelik in stand hou.Die wat jy dink en wat jy voel nie.Jou begeertes en jou drome moet nou plek maak vir ‘n huwelik. En as die huwelik gesond is sal daar nog plek wees vir jou begeertes en drome ook. Dit vat net meer eersteplek nie. Jou huwelik eerste….en en liefde sal jou begeertes en jou drome dan wees om vir jou man te gee wat hy begeer en wat hy droom. Liefde gaan altyd oor die ander persoon nie jouself nie. Die teenoorgestelde van liefde is nie haat nie, want dit is nie ‘n emosie nie….die teenoorgestelde van liefde is selfsug.Die oomblik as daar selfsug in julle huwelik is is dit ‘n te kort aan liefde….moenie wat daarvoor nie, gee dit.Liefde is ‘n diens….groter liefde as dit ken ons nie, om jou naaste lief te he soos jou self….Jesus het Homself aan die kruis gegee…..en almal wat hom gekruising het vergewe. Hy het geweet hulle weet nie wat hulle doen nie. Jou man is selfsugtig, en ja is verkeerd en ja hy verstaan jou nie….maar hy dink hy is reg.Laat los tog die reg wees….vergewe en vergeet en werk aan daardie droom van ‘n gelukkige huwelik en ‘n gelukkige gesin.

Sooos met alle dromme werk ons hart aan ….musikante en kunstenaar werk vir jare aan daardie droom van hulle om eendag die beste te kan wees. Hulle gee van hulle self, hulle dit ure in die moeite en opofferings ….hulle beeiwerk hulle daartoe om te groei en beter te word. As ons ons beeiwer in ons huwelik, sonder twyfel en ons sit alles in en ons is bereid om te werk en op te offer en nie te kyk wie is reg en wie is verkeerd nie , sal ons daardie droom kan waarmaak, nie net vir onsself nie, maar vir ons mans en ons kinders….ons sal daardie droom kan lewe van ‘n heel gesin, ‘n heel huwelik.Hard werk en opoffer….niks kom van self nie, behalwe dood.As ons niks doen nie….sal ons huwelike dood gaan.

God haat egskeidings….en Hy haat sonde!Hy het twee opdragte vir die huwelik gegee. Mans julle moet julle vroue lief he, en vroue julle moet julle mans eer.As jy jou man eer….sal hy vir jou lief wees.(lees liefde en respek)daar staan nie wie moet eerste begin nie, as jy sal ek of niks nie….as jy nie liefde het nie….vra vir jouself eer ek regtig my man, onvoorwaardelik of hy dit verdien en of hy nog die man is met wie jy getrou het, en of hy ‘n afair gehad het….eer jy regtig jou man. Indien nie. Begin daar.Kyk fireproof (die movie) en raak stil hieroor….haal die opsies en die afdraaistrate en die moontlikhede uit jou kop en berus by jou besluit….werk daar aan met alles in jou. Werk daaraan totdat jy op die vloer stukkend val en werk daaraan met elke asem in jou lyf….’n huwelik is nie ‘n keuse nie….dit is die begin van twee siele wat een lewe begin ly. Om nooit jou siel te verloor nie, maar ook nooit die eenheid van die gesin op te offer nie.Dis moeilik…vrek moeilik!Dit vat jare en jare is opoffering en ingee en die minste wees….met tye offer ons van onsself, anderkere ons drome en anderkere laat ons ons idee van ‘n huwelik vaar en maak plek vir God se idee vir ‘n huwelik vir julle.

Die idee van ‘n huwelik is om twee mense so te brei in liefde of buigsaam en verdraagsaam en vol liefde wees dat die ander persoon vir jou belangriker as jouself is, want hy is wat jy nie is nie.Hy het wat jy nie het nie….hy maak jou volledig.Hy maak jou heel en hy maak beter as wat jy is. Hy is jou wonderwerk….wat jy in God se genade bewerk het.

‘n Huwelik is nie ‘n sprokie nie….’n huwelik is ook nie ‘n avontuur nie…’n huwelik is nie ‘n gedig of ‘n monoloog nie….’n huwelik is ‘n instelling van God en dit wat Hy bymekaar voeg, sal geen mens skei nie.Ons moet Hom soek met gedagtes van egskeiding…met twyfel en moedeloosheid…ons moet Hom vra vir Sy wil.As ons eers leer om een te word met Hom, sal ons huwelik ook een word saam met Hom.

Ma het altyd sulke lekker stories vertel daar voor daai naaimasjien. Ek wens baie dae ek het meer daar gesit en nog geluister het na haar stories. Sy kon haar so inleef terwyl sy vertel het, sy het sommer van vooraf gehuil vir die hartseer; en dan het sy opgestaan en gaan tee maak as die trane te veel was. As sy ‘n kwaai storie vertel het, het sy geskel en verduidelik en dan het sy die lappe rond geruk en gepluk. Eenkeer het sy met daai naaimasjien dwarsdeur haar vinger gewerk; sy het dit net so ‘n skud gegee terwyl sy net aangegaan het met die storie; die naald uitgetrek met haar tande en die bloed so ‘n lek gegee en vererg sommer ‘n stukkie lap wat op die grond gelê het, omgedraai. Sy het toe ‘n nuwe naald in die Masjien gesit en aangegaan met die storie en die stikkery met die wit vinger wat so in die lug gestaan het.

Ma het vertel sy was ‘n volkspele nooientjie. Die stories het nooit opgeraak terwyl sy so stik nie; ek het partykeer gedink sy “spin” stories terwyl sy naaldwerk doen. Van hulle laers wat hulle opgetrek het, die danse by die opening van die Voortrekker Monument, hoe sy amper verdrink het en hoe die ossewa oor haar voet gery het. Sy het vertel van Oupa wat spoke kon sien, en allerhande lekker stories. maar die beste een van almal was van hoe sy vir Pa ge ontmoet het. Dit was die heel beste storie. Ek het altyd die storie so gestuur tot daar. Elke keer as sy dit vertel het was dit anders, maar die punch line was die selfde…

Glad nie Ouma se keuse nie; die huwelik was nie goedgekeur deur een van die susters nie; ook nie deur die kerk nie en ook nie…. Ek dink nie iemand het dit goedgekeur nie.

Pa was mos ‘n ducktail en heeltemal van die verkeerde kant van die spoorlyn. Pa het ‘n bike gehad en hy het gedrink en gerook. Pa het in ‘n band gespeel en op die foto’s was hy nogal ’n handsome ou; het amper soos James Dean gelyk! Hy was teen tradisie en godsdiens en die hele voorgee en inpas ding was nie vir hom nie. Aan politiek het hy hom glad nie gesteur nie. Nou hoe op aarde? Dit was mos ‘n mismatch? Liefde is dan seker nie net blind nie, maar doof ook!

Een Saterdag het Pa hulle teruggekom met die catch van die season! Vroegmiddag al by die huis; ‘n vrag vol krewe. Die kreef is in die die kombuis neergesit in kratte solank hulle gou hierdie oorwinning gaan vier het in die dorp terwyl die rugby aan was.

Ma het die arme krewe so jammer gekry , want sy het gesê hulle maak geluide. Sy en haar suster van die Karoo gooi toe water in die kratte sodat hulle nie moet versmoor nie. Die krewe was nog minder happy en het met hulle sterte vir hulle uitgeskiet en toe die hond begin blaf in die kombuis was dit te laat. Die krewe het nou soos monster skerpioene in die kombuis rondgeloop en Ma en Tannie was histeries! Hulle het toe die tafel voor die ingang gesit dat die krewe maar wei tot Pa hulle heelwat later die aand huis toe gekom het en vir jare daarna nog vir Ma gespot het.

Ma het nie gehou van die krewe nie, nie so lewendig nie, ook nooit geëet nie, maar sy het ‘n bobaas kreef voorgereg gemaak. Sy het dit dan bedien in sulke groot plat wit skulpies met sulke oulike klein vurkies. Daar was altyd mense vir ete. As ons snoek geëet het, het Pa vir Ma ‘n tjoppie gebraai. Vir my het hy altyd die rugstring afgebreek, want ek was mal daaroor om die rugstring so oop te breek en die murg uit tee eet. Ouboet en Ousus was mal oor die pens en Kleinboet was lief vir witvleis; sommer baie. Gewoonlik het ‘n mens gebakte brood en jam by die snoek geëet, maar nie by Ma nie; sy het altyd drie groentes en ‘n pragtige slaai voorgesit. Ma het gehou van onthaal en sy was goed. Sy het ‘n bak en ‘n bord vir elke ding gehad. Die tafel was ‘n kunswerk met servette en blomme soos vir ‘n troue!

Ek het altyd gewonder of Pa-hulle ooit al haar pragtige tafels en baie moeite waardeer het, of ten minste raakgesien het. Hulle eet daar by die see sommer van die vuur af , daar is nie eers skottelgoed nie; net ‘n vuur en ‘n rooster en die drinkgoed kom mos in blikke. Dit het hulle platgetrap en Paadjies daarmee begin bou en die skulpe van die die perlemoen het hulle opgehang in die groen net wat gedien het as ‘n afdakkie voor die huis. Dit was saam met so ‘n paar boeie en allerhande interessante goed wat uitgespoel het of herinneringe gebring het. Pa het van die perlemoenskulpe huis toe gebring vir asbakke maar Ma het haar bloedig vererg, en gesê: “oor my dooie liggaam sal jy daai skulpe in die huis gebruik; dis common !”. Whaaaala, dit was so snaaks as Pa sy mond so op ‘n knop getrek het en vir Ma geloer het met sulke groot oë, hy het dan so lag in sy oë gekry en dan weggestap. Hy het in die geheim so Ma se snobisme geniet; nooit verstaan nie, maar hy het gedink dis snaaks…

Die Karoo

Ek het wakker geraak op hierdie vrolike noot. Op ‘n hoë klapperhaar matras met sulke harde wit lakens oor wat ruik na motbolle. Die deken het Ouma self gehekel en party nagte het jou vingers geknoop daarin. Die hout vloere het geblink, maar daar was ‘n mengsel van stof en polish wat in die lug gehang het.

Die meubels was baie groot en alles van donker donker hout met sulke draaie en swaaie in die hout. Die spieëlkas het so baie flappe gehad ek het altyd gewonder hoekom wil iemand homself nou so van al die kante af bekyk. Op die een muur was die Onse Vader geskryf op sulke tinfoil goed in die agtergrond wat gepas het by die een in Ouma se kamer van “Wat is ‘n huis sonder ‘n moeder”, en bo Oupa se bed “Wat is ‘n huis sonder ‘n Vader”. Die gordyne was so swaar en dik dat die son nie eers kon inloer deur ‘n gaatjie nie; dit was heeldag nag in daai kamer, maar om na hulle te luister het opgemaak vir alles! Die was amper beter as die son.

Elkeen het sy eie storie gepraat en so tussen in het hulle mekaar geantwoord ook, maar die gelag sal ek altyd onthou. Ek het so gewens Ma kon altyd so gelukkig wees. Altyd by haar sussies en Ma wees…

Hulle het vir alles gelag en elkeen het sommer vir sy eie stories gelag ook. Ons het dan maar opgestaan agter die geur van die ontbyt wat die hele huis vol gemaak en jou so bedwelm het dat jy in ‘n beswyming van slaap en honger aan die tafel gaan aansluit het by die res van die die kinders. Daar was ‘n baie hoogdrawende gebed deur Oupa en dan het elke Ma vir haar kinders gesorg en ons was gevoer tot ons nie meer kon nie. Dan het jy gaan was en ‘n nuwe dag het begin.

In die vorige manna het ons uitgewys dat God die eerste inisiatief neem om die verhouding tussen ons en Hom te herstel. Na die sondeval het Hy sy Seun gestuur “om te soek en te red wat verlore was” (Luk 19:10). Ons het die lering afgesluit deur te sê dat Satan egter ‘n teenstrategie aangebied het wat hierdie verlossingsplan ernstige skade kan aandoen. En dat godsdiens die grootste wapen is wat hy gebruik om God se versoeningsdaad met die mens te perverteer en te dwarsboom. Ja, godsdiens.

Die bekende popsanger Bono het hierdie raak stelling gemaak: “Religion is what is left after God has left the building.” Die meeste mense se verhouding met God verloor met die loop van tyd intimiteit en verval in rituele en godsdienstige gewoontes, dogmas en onbuigbare oortuigings. Dit is godsdiens. (As die oorsprong van hierdie geloof in ‘n Opperwese boonop nie die ware God, Yahwe, is nie, maar een of ander god wat mense uitgedink het, of ‘n mens wat homself as ‘n god voorhou, is dit eweneens ‘n godsdiens wat nie verskil nie van Christene wat Yahwe bloot dien met die lippe, maar hulle hart is ver van Hom af – Mat 15:8.)

Ons gaan nie nou op die ekskursie om te probeer bewys Yahwe is die enigste God, en dat Yashua sy Seun is nie – dit kan dalk later ‘n interessante reeks in die Manna word. Ons is tans besig met die Voorhof, en spesifiek met die Brandofferaltaar. As deel van die tipologiese betekenisreikwydte ondersoek ons tans die misterie van godsaligheid (1 Tim 3:16) en het ons uitgekom by die bloed van Jesus en die implikasies daarvan, waar onder ons toe begin gesprek voer het oor die feit dat die bloed alle skeiding (tussen Jood/Griek, man/vrou, byvoorbeeld) tot niet maak. In daardie subreeks is ons besig met die feit dat daar nie meer slaaf/vryman (as deel van Gal 3:28 se digotomieë) is nie. Ons het in verskeie Mannas die mens se geneigdheid tot slawerny ondersoek, en gewys dat die die meesterlike strategie is van Satan om die meeste gelowiges te verkneg. Sodoende word hul hart, passie, lewe en skeppingsdoel geroof.

Dit is dus hier gepas om vir ‘n wyle stil te staan en te besin oor hierdie grootste taktiek wat slawerny tot gevolg het: godsdiens.

Miskien een van die beste voorbeelde van hoe ‘n lewendmakende geloof versand het tot ‘n dogmatiese doodloopstraat, is om te kyk na die Gereformeerde geloofsleer. Ons Gerefor-meerde Mannalesers moet asseblief nie op hierdie punt aanstoot neem nie – hierdie is nie bedoel as ‘n kritiek op die gelowiges in die Gereformeerde kerke nie, maar ‘n teoretiese uitwys van ‘n geloofsisteem wat as gevolg van bepaalde dogma ‘n deur oopgemaak het vir die gees van godsdienstigheid. Ek wil sover gaan om in die lig van Rom 9:32-33 te sê dat as jou nekhare begin kriewel, is jy bes moontlik reeds gevang deur ‘n godsdienstige gees. John Bevere noem aanstoot neem “the bait of Satan”. Ons moet waak om nie te struikel oor die “Stone-of-stumbling” (LITV), die “Rock-of-offense” (ESV) nie – sy Naam Is Yashua. Jy kan oor Hom val.

Hierdie is uit een van die die mannas van Prof Tom Gouws van Elija africa (www.elijahafrica.com ) ek ontvang drie mannas elke week en dit is absoluut broodnodig vir my Gees, ek raak al opgewonde oor die naweek vir my manna op ‘n Maandag.Regtig die moeite werd!!!