My gedagtes

En dan gaan die lewe weer aan,Mamma is nou net nie meer hier nie.Haar goedtjies is verdeel   en die res is verstrooi na instansies wat spesialiseer daarin om dooie mense se goed uit te deel.Weird.

So is die lewe en so is die dood.Jammer as ‘n mens daaraan dink hoe jammer mamma vir haar goed was,hoe innig jammer sy was vir haar huisie en hoe privaat sy gelewe het. En dan krap almal in haar diepste privaatse eiendom en kyk nie na hierdie aarste besittings met die dieselfde oe as Mamma nie.

My ma was ‘n versamelaar.Boeke,fein linne,poselein en silwer,meubels uit van voor die skepping en alles is met ‘n storie bymekaar gepak en haar verhaal vertel.Sy het so oog gehad vir fein dinge in die lewe.Sy was nie iemand wat baie sosiaal was en baie leeggele het nie,maar tog het sy aan die einde vir my gese.Wat is die lewe as ‘n mens dit nie geniet nie.

Sy het so baie gewerk en so min tyd regtig afgestaan vir plesier.Plesier was amper soos sonde vir haar.Ek kyk nou na hierdie goedtjies waaraan sy so baie waarde geheg het,ek sit dit in my kas en wonder…sou sy eder meer tyd wou gehad het.Tyd vir lekker lag goed en sinnelose gesprekke met vriendinne.Vakansies by die see en ‘n lekker huisie by die see,of sy sou weer haar lewe kies soos wat sy het?

Ek weet party mense is meer huislik as ander,maar ek wil vandag vir al die vroue wat so klou en tyd in ruil vir goed vra.Waar gaan dit eendag heen?Julle kan dit nie saam vat nie. Geniet die mooi in die lewe en heg waarde aan die feinere dinge in die lewe en werk hard,maar moet nooit vergeet om te lewe nie.Plesier is nie ‘n sonde nie.En ‘n paar ure saam met kinders is nie sinneloos nie.Bou herinneringe…bou vir hulle erfenis saam met jou in hulle gedagtes. Lag saam, huil saam en baklei lekker as dit klippe uit die pad uit rol.Maak vrede met die lewe.Dit is nie ‘n plig nie…dit is ‘n vooreg…geniet elke oomblik daarvan.

Vanoggend het ek vir die eerste keer die onderskeid kon maak tussen wardering en dankbaarheid.Ek het altyd gedink as jy iets wardeer is jy dankbaar en dat dit eintlik die selfde ding is.Baie van julle sal nou seker ding duh!!Ja ek kan nou eerlikwaar onderskei.Ek het nog altyd die goed om my wardeer , die natuur, my familie en my werk….maar was nog nooit dankbaar daarvoor nie. Ek besef ook nou dat dankbaarheid ‘n vrug van die gees is en word ook net ervaar as ‘n mens in opregtheid kan gee.As ‘n mens gee uit werke sal iemand dit wardeer, maar as ‘n mens gee uit opregte liefde sal iemand dankbaar wees.Dankbaarheid in alle omstandighede is ook ‘n teken van geestelike volwassenheid en slegs as ons dankbaar is in ons omstandighede sal ons ware geluk ervaar.

Ek sit vanoggend soksiel alleen by my ma wat besig is om te sterf van kanker, en ek weet ek het haar altyd wardeer, maar was nog nooit dankbaar oor haar nie, dankbaar vir die verskille wat ons gehad het en dankbaar oor die tyd wat ek saam met haar gehad het ,goed en sleg.Dankbaar dat ek haar kon leer ken en dankbaar omdat ek vanoggend so dankbaar voel. Hierdie dankbaarheid bring nuwe liefde en nuwe lewe.Dit is ‘n dankbaarheid dat ons lewe, vir elke asemteug.

Ek is dankbaar vir hierdie dag en heirdie laaste tyd sam met haar en die vrede wat ek nou ervaar in dankbaarheid.Ek hoef nie meer te verstaan en enige iets te verwag nie.Ek is dankbaar vir die skeppershand in ons lewe en ek weet hierdie omstandigheid waarin my ma nou is, die lyding wat net nie wil stop nie…ek weet sy sal ook nog dankbaar wees daaroor.God laat alles ten goede meewerk.Vir my en haar.Ek vat hierdie beginsel en wag nie meer vir woorde van haar om my beter te laat voel nie, ek dink nie meer aan iets om te doen om haar beter te laat voel nie.Ek sit net en wag….ek is dankbaar ons wag vir God se tyd.