Silwer Bikini's Pienk Pantoffels en ander dinge

wanneer die ‘fat lady’ haar laaste ‘song’ sing en ek dink my tyd het aangebreek.

Baie dankie vir almal wat altyd ‘n goeie opmerking gemaak het oor my skryfsels, dankie vir al die grappe, ondersteuning, ernstige oomblikle en alles.  Hier is heelparty bloggers – al het ek hulle nooit ontmoet nie – wat my altyd na aan die hart sal bly.

Die dag wanneer mens se Godsdiens commen gemaak word deur kinderagtighede en mens se naam nog blatant daaraan gekoppel word, en Litnet besluit dat ‘n afgewaterde ‘verskoning’ goed genoeg is, dan is dit tyd dat mens besin.  Ek het besin en my besluit geneem.

Dankie Litnet vir drie jaar wat julle my blog hier ge’host’ het.  Dankie vir die diens wat julle gratis beskikbaar stel.  Mag julle groei en nog groter hoogtes bereik. 

Ek gaan nou tyd spandeer om my skryfsels te verwyder en oor te dra na my nuwe blog.

Ek het nie meer die ingewande om PMS te hê nie, so ek gebruik die verskoning van – ek diet.  Ek het probeer ophou rook maar kom nie verder as 5 – 7 sigarette per dag nie.  ‘n Girl kan mos nou nie ophou rook en eet terserfdertyd nie!!  Dis soos om op te hou ander lekker goedjies doen sonder ‘n grondige rede.

Eintlik wat my bietjie omkrap vandag is die volgende:

Ek het mos hierdie spesiale oomblik gehad met my seun en dit was/is great – geen probleem daar nie.  Ek het ook uitgevaar oor die onooglike en afstootlike pos – my mind gespeak en ek voel beter.

Maar daar is nog ‘n ding:

Die prediker wat gister in die kerk kom gesels het was ‘n uitgenooide gas.  Groot aangeskryf en blykbaar die beste in die Weste.  Maar so wy die man ‘n hele 10 minute aan bemarking.  Nou kyk, ek is mos ‘n groot voorstaander van ‘voorbeelde gestel deur mense wat veronderstel is om te weet’.  My kleinbrein sê vir my, Jesus het nie daarvan gehou dat mense in die Tempel handel dryf nie.  Nee, hy het ‘n sweep gaan vleg en hulle liggies op hulle agterstewe daar uitgetik.  Nou hoe is dit dat hierdie man binne die kerk handel dryf en dan is hy boonop ‘n leier van die kerk?

Okay, nou voel ek heeltemal beter en ek kan aangaan met my werk.

Ja, ek wag maar dat hierdie movies op Mnet wys want ons mall is mos in die middedorp gesetel waar geen regdenkende mens hom/haarself alleen sal bevind nie.  Dis ‘n geroesemoes van asems en ‘n gestampery van lywe uit ‘n ander wêreld en vir ‘n Hermit soos ek heeltemal te gevaarlik vir my eie gesondheid.  Ek wil darem leef tot ek 65 is.

Avatar is wraggies ‘n goeie movie, vir die wat hou van ‘n bietjie fantasie en harde werklikheid verweef.  Alhoewel daar nie veel humor was nie, was die humoristiese oomblikke fyn en ‘on the dot’.  Die grafika was uitsonderlik en ek sal dit weer kyk net om seker te maak ek het niks gemis nie.

Die liefdesverhaal was treffend en ja, liefde oorwin altyd.  Is dit nie wonderlik nie?  Dis hoekom ek van sulke prente hou.  Die eindes wanneer die goeie en liefde seëvier en die slegte val soos ‘n vlieg.  Dit gee mens net daardie oor die algemeen goeie gevoel.

Julle moet ‘n heerlike week hê!

Wanneer mens uitgegroeide tieners in die huis het, dan raak mooi en spesiale oomblikke tussen kind en ouer minder.  Ek dink die kinders beskou dit as ‘uncool’ om vir ma ‘n drukkie te gee of vir pa ‘n glimlag maar …

Ons sit vanoggend in die kerk en tydens die afsluitingsrede kyk ek na my kind en fluister vir hom, ‘I love you.’

Daar vat hy my hand in sy twee hande – wat skielik vir my so groot en volwasse lyk – soen my hand en sê, “Ek is lief vir jou.”

Dit het amper my asem weggeslaan.  Dit is sulke goed wat my dankbaar maak.  Sulke goed wat my laat glo dat alles in die lewe tog maar die moeite werd is, al is dit moeilik. 

Was ook vir my lekker dat hy vandag vir die eerste keer, voor in die kerk gesing het, daar is soveel dinge wat nou ‘n werklikheid is wat so twee jaar terug ‘n onmoontlikheid was.  Ek onthou hoe ek altyd vir hom gesê het hy sing so mooi, en dan het hy net so deur sy neus ge’gmpf’ maar vandag sing hy in die kerk. Volgende jaar wil hy inskryf vir Idols.

My kind lag weer met my.  Hy speel en gesels.  Hy het sterre in sy oë.  Hy is weer MY kind soos ek hom geken het.  Hoe groot kan genade wees?  Hy gaan draf elke dag, pas sy liggaam op – tik my so nou en dan liggies met liefde oor die vingers as ek skelm ‘n tjoklit verorber – kyk my in die oë.  Praat oor dinge wat saakmaak, sing in die stort, worry oor werk, worry oor hoe hy ander mense behandel.

Ja, die Here was ons genadig …

O ja, die prediker het nogals gepraat oor wanneer mens moedeloos is oor jou kinders en jy’t alles probeer – selfs Noupoort – toe hy dit sê toe kyk ek en seunskind vir mekaar en ons smile, want ons weet wat dit is.  Ons weet net – en dit het vir ons ‘n baie sterker band gegee as wat ons ooit gehad het.  Ons het saam deur diep waters gegaan maar ons het dit gemaak.

Ek is nederig dankbaar.

Ek is nie iemand wat met Godsdiens op my skouer en Bybel onder die arm rondloop en dweep nie, maar daar is ‘n pos wat werklik nou alle grense oorskry het!  Ek hoop werklik dat die persoon in sy/haar geheel vir ewig en altyd van hierdie spasie verban sal word!

Ek gee nie om waarin of op wie jy vertrou of glo nie, maar die dag as jy ander mense se geloof en sienings ver’commen’ en goed plaas wat afstootlik is, dan kan jy nie aanpraak maak op goeie opvoeding of waardes nie.  Moet jouself ook nie eens verwerdig om hier te antwoord nie, want vir my bestaan jy en jou Godslasterlike prentjie nie meer nie.  Jy wat ander mense probeer verneder en hier rondspeel soos ‘n speelparkboelie, ek hoop dat jy sal kry wat jou toekom!  Wat jy saai sal jy op die einde maai.  Dis so eenvoudig soos dit. 

Ek hoop dat elke God gelowige die pos gerapporteer het, want dit is hoe dit moet wees.  Ek hoop ook dat elke een wat die afstootlik gevind het, jou rug sal draai en nie weer die persoon se blog sal besoek nie, want dit is wat God van jou verwag.  Dit is jou plig as God gelowige om jou af te sny van dit wat jou geestelike lewe negatief beinvloed en jou beroof van geestelike vrede.

Ek gaan nou eerder iewers sit en afkoel voordat die wag wat voor my mond op sy pos is, deur my brein en tong oorweldig word.

Ek begin hom met ‘n leessessie hier op die blogs net sodat die laaste slaapnewels hul vertrek kan kry.  Dan spring ek op Facebook en werk ‘n bietjie, dan doen ek ‘n site of twee en laat in die nag dan kom sloer ek weer hier rond.  Maar genade as die ‘interface’ lyk soos ‘scrambled eggs gone wrong’ dan kry ek sommer so ‘n beklemming om die hart.

Ek sit ek wonder vanaand hoe die onrus in Egipte en Libië ons gaan beinvloed.  Dit is vir my vreemd dat die Amerika’s hier kom rondkrap het met die Mandela storie, maar in Egipte en Libië maak hule geen hond haar af nie.  Dit is tog seker ‘n goeie ding dat mense kan besef dat hulle van diktators ontslae kan raak deur op hulle eie twee pootjies te staan.  Daar is beslis ‘n les daarin te leer.  Die saam staan op eie voetjies.

Dan wonder ek oor die begroting.  Welsyn is die tweedegrootste uitgawe.  Meer geld word uitgegee op die wat nie wil werk nie as wat daar spandeer gaan word om werk te skep.  Is hierdie nie ‘n ‘two times twice’ verkerde onderstebo denkwyse nie?  Wat het geword van ‘leer die mense om vis te vang.’  Maar die welsyn leer hulle om te steel en dan weg te kom daarmee.

Myns insiens is welsyn slegs vir mense wat nie kan werk agv ‘n gebrek/siekte of ouderdom.  Nie vir jongetjies wat rondlê vir kwaadgeld en dan op die koop toe = nog ‘n mond om te voed = met die rondleëry tot die payroll van die staatskas byvoeg.  Almal sit en wag.  Ons het nie toilets nie – staan die bakhande – en waar gaan my hulp vandaan kom.  Maar daai ogies word nie opgeslaan na die berge toe nie, nee, hulle kap vas op daardie denkbeeldige stortkop bo Zuums se kop.  Want dis mos waar die kakgedagtes vandaan op hom neerreën en afloop om breë riviere vol rande te word.  Daaruit kan sy comrades skep en skep en sommer deur die gatte ook trek.

Nou dat ek my slaappil benewelde laatnag wyshede met julle gedeel het, gaan ek bietjie agter Lifiki se blad inkruip.  Gelukkig het hy hoofpyn en ek het disprins.   Lekker slaap.

Ons het onlangs so ‘n effe familie relletjie beleef en ek het toe besef dat ouers een ding vergeet en dit is, maak nie saak hoe oud jou kind is nie, jy bly steeds die ouer.  Jy is steeds die persoon na wie hulle opsien, gaan vir raad en luister.

Ouers het partykeer hierdie wanpersepsie dat wanneer hulle kinders die huis verlaat, dan is hulle nie meer ouers nie.  Maar dis verkeerd.  En onthou ek praat nie hier van die ‘payroll’ nie, ek praat van VOORBEELD wees.  Ek dink steeds – wanneer ek voor ‘n keuse te staan kom – wat sou my ma gedoen het?  En ek is 43!  Ja, ek kyk steeds na die voorbeeld wat sy gestel het.  Ek dink ook altyd wat my Pa sou gedoen het en hy is al 84!  Steeds is hulle die verwysingsraamwerk waaruit ek baie van my besluite neem.

Wanneer ek hartseer is dan wens ek my ma was weer hier en ek wens dat sy weer met haar hande so deur my hare kon speel.  Wanneer die lewe dreig, wens ek my Pa kon hier wees met sy streng stem en ‘ek vati kaki’ houding.  Wanneer ek gelukkig is, dan hoor ek my ma se stem ‘thank God for everything’, en dan sê ek altyd ‘Dankie Here’, wanneer ek ‘n arm bedelaar sien dan hoor ek ‘but for the grace of God, there goes I’, weer my ma en ek onthou dat dit wat ek het en dit wat ek is, is slegs genade.   Wanneeer ek bang is, dan hoor ek ‘Let go and let God’, en dan vind ek ‘n mate van rus.  As ek opstaan in die oggend en ek is nie lus vir die dag nie, dan hoor ek ‘Carpe Diem’, en dan spring ek sommer uit die bed.  ‘Carpe Diem’ het my pa eendag ontdek, en toe moes ons dit oor en oor hoor tot hy ‘n nuwe sêding ontdek het.  Maar dit het impak gemaak.

Ek wonder net vandag of ouers dit werklik besef?

Behalwe dat ek vanmiddag beplan om die ligter reëtjie ten volle te benut met ‘n bietjie BBK.

Prelude to June se verwerking van die song

Ek dink dis stunning!!!  En een van die mannetjies is myne

Ek onthou nou eers ek het skoon vergeet om ‘n foto of twee te laai van jongste se matriekafskeid.

Hier rook ek eers ‘n sigaretjie om die senuwees te kalmeer (as ek geweet het ek gaan ophou, het ek sommer twee gerook!)

En kyk die moderne – ek klou nog aan skinnys aanslag …

Moet sê die das lyk nogals oulik …

Wie sê ‘n man mag nie ‘n ander man soen nie??  Kyk net die mooi pienk das van Lifiki!

So ‘n bietjie moederliefde is nooit te versmaai nie …

Op die rooi tapyt … maar nie hierdie keer in die moeilikheid nie …

Freedom at last!!

Dis ‘n oulike plek die 🙂

Laat ek net so ‘n bietjie ondersoek instel na die welstand van Vader Krismis se belly button.

Ek is lief vir alles Hier!!

Van vandag af gaan ek versigtig oor die stekelrige skulpies van die lewe beweeg …