Lou

Vrydag beoordeel ek die graad 9 kindertjies se poetry.

Amazing stuff!

 

Na die tyd toe almal die lokaal verlaat, kom ‘n bekende dogter half skamerig na my toe.

 

Sy wou iets sê, maar draai toe om deur se kant toe.

Ek roep haar op haar naam.

Vra hoe dit gaan en hoekom lyk sy so asof sy gehuil het

Sy gryp my en huil op my skouer.

Later, toe sy bedaar, sê sy dat sy Dinsdagaand in Springbok aan ‘n toneelfees deelgeneem het, toe moes hulle daar oorslaap en Woensdag terugjaag om betyds te wees vir die danse vir ons skool se eisteddfod. Donderdag het sy aan 8 danse deelgeneem en Vrydag aan 8 individuele items.  EN dat sy Saterdagoggend 4u op die bus moet klim om op Ceres netbal te gaan speel.

Ek sê toe sy moet huistoe gaan en gaan rus.

Nee, sê sy, sy moet nog al die huiswerk van Dinsdag af inhaal en moet ook nog paraat wees vir Maandag se toetse ens.

Ek drukkie haar en groet met sterkte. 

Toe dog ek:

Wie plaas hierdie soort van druk op ons kinders?

Doen bietjie navraag en hoor, ok, as hulle 5 goue sertifikate vir kultuur kry, kry hulle ‘n half-erekleure balkie,  EN as hulle dit twee jaar na mekaar kan regkry, kry hulle VOL ere-kleure.

Later vertel ek vir Ezra se ma van die petalje.

Haar reaksie:

Ma, moet asseblief NOOIT druk op my kind plaas nie.

Ek verkies dat hy skool bank om in die rivier te gaan visvang.

Ek stem saam, my wyse ma van my buitekantkleinkind Ez.

Ons skooltjie se eisteddfod vier tans sy negende jaar.

Ons het 9 jaar gelede begin en was so verbaas oor die 500 inskrywings.

Nege jaar later,  3 000!!

 

Ek weet regtig nie hoe ons dit gehandle kry nie.

Soms gaan staan my linkerkantste breinlob – weet nie meer wie en waar ek is nie.

Dan dink ek ons is MAL om so ‘n groot ding aan te pak.

 

Dis môre die derde dag…dag een was spreekkore, waarvan ek 7 ingeskryf het.

Hoekom?

Ek het met trane in my ogies my hoof gesmeek om nie ‘n koor te hê nie.  Ons begeleidster

het laasjaar afgetree en ek sien nie kans vir die  besigheid sonder haar nie.

 

Hy sê toe ok….maar dan moet elke graad ‘n koor hê.

Twee dubbelgoud en vyf goud…Exi se MOEDERKAROO en VOZ ZOLA se HEMEL OP AARDE was die dubbelgoues…..baie, baie dankie aan ons twee bloggers se amazing gedigte!

 

Toe volg die lyndanse en die lofdanse

Vandag was 75 hip-hopperige dansgroepe  (altesaam 500 dansers) 

Die beoordelaar is so ‘n pragtige jong man met nogals ‘n doktorsgraad in dans.

 

Môre is die voordragte, poetry, klavier, blokfluite en tweesprake, ensembles en selfs saksefoon.

Daar is bv. 114 gr 1 kindertjies wat kom voordra.

 

Elf klaskamers in elf periodes (144 periodes) ingedeel vir een dag

EKKE DOEN DIE ADMIN!   (klap vir myself hande)

 

 

Ok, duime vas vir môre en daarna gaan ek dieplik ontspan.

Daar lê ‘n laaaang dag voor, maar dit sal ook MOS verbygaan..

 

OF HOE?

 

😀

 

 

 

 

 

As ek die kamera het en ek sê smile, dan lag hy.

Die basil landjie wat ek toeka se tyd vir Modderkoekie belowe het

om af te neem. 

Nou is sy weg…

Dora het groot geword, uit haar blyplek gebreek en loop nou losvark rond op die werf.

Sy het, wat van die mielielandjie oorgebly het, leeg gevreet.

Gelukkig kry sy nou meer oefening en is hondmak.

 

 

Die vakansie is nou overskedovers

 

Sakke staan reg by die deur vir more se inval

Ek gaan hard en vinnig werk – laaste 6 maande.

Whoopy  (by fb afgekyk en vind dit uiters belaglik, maar bear with me)

😀

 

Mag julle salig slaap en more met oorgawe aanpak.

 

 

 

 

 

Vanoggend het klein Ezkepez die honde se blik self oopgemaak en die

bykosse bygeroer.  Self sy stoel nadergesleep om die takie vinnig af te handel.

So ja, takie afgehandel.

 

Ek het eers gesug en gewonder hoe ek die twee weke met hom gaan uithou.

So baie dinge in my eie kop wat gedoen moet word,

 

toe weet ek – wie gee om…..wie worry oor waaroor ek worry.

Ek worry nou net oor die behoud van my enigste kleinkind.

 

 

Sy nanny het MOS gedink: Oh well no fine – Ouma is mos nou weer

by die huis, sy vat sommer af  (soos in permanent as sy weer sou opdaag)

 

Nou sit ek en Hartman van 7u af soggens tot half 6 saans met die mannetjie.

 

Vandag het hy heerlik agter op die bakkie met die tools gespeel.

Toe hy afklim, hak sy voet en bliksem hy op die gebaksteende driveway neer.

 

Moerske knop agter sy oor….ek het heerlik saam met hom gehuil.

Mens kan die knapie nie ‘n oomblik los nie….hy jaag net kakaan.

 

Kleinskrif vir flippen Nanny:

Ek en Ez se ma se moere pluk oorlat sy altyd allpay week een of ander skeet het.

Met oorgawe ry ons na haar huisie toe.

Net om te hoor die ambulans het haar gekom haal.

Sê Ez se ma: Mens kan ook nooit met reg vies raak nie!

 

Jaag hospitaal toe. Stap deur al die sale. Geen herkenbare nanny te kry nie!

Kom terug en ek sê ons moet sommer dadelik weer na haar huis toe gaan, want shame

sy het die hele week se pay nodig om te oorleef.

Geld in die hand en met die hospitaal versnaperings, kom ons by haar waar sy nikssienend in die verte staar en af en toe ‘n paar onsiende mense skel – super duper dronk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Sit sommer haar geld op die tafel neer en loop weg met hospitaalversnaperings en al

 

 

Sy het seker intussen nugter geword en besef hoe ‘n gat sy van haarself gemaak het,

want ons kry toe die boodskap dat sy nie gaan terugkom nie.

 

Oh, well, no fine, né!

Wat sê dit van werkloosheid in ons land?

 

Ghmp…

 

 

 

 

Kenhardt op die eerste foto….die bekende Oma Miemie se plekkie.

 

Tweede foto:  Sondag-oggend vroeg vanaf Kuruman.  Die son het presies net mooi reg voor ons in die pad opgekom. Ek het maar afgetrek en ek en Hartman het gespring en geskud en die bloed in ons lywe gesmeek om warm te word, totdat die son hoog genoeg was om weer die pad te kan sien.

 

Derde foto: Keimoes se bekende ou waterwiel in die kanaal wat van toendertyd af tot vandag toe nog net draai en draai..

 

Donkies op Oliefantshoek. 

Daar was baie van die slim mensies wat so die petrol en lisensie gelde vryspring…ek sal nog reverse tot ‘n motorfiets, but that’s it!  😀

 

Die heel lekkerste van elke dag se uitstappies was om saans weer op Mooinooi om die kombuistafel te kuier. 

 

Dis daar soos huis.

 

Die vakansie was my geskenk aan my geliefde Hartman, so ek het al die pad soontoe en terug bestuur. En ek het gesorg dat hy en al sy broeders en susters tyd saam spandeer.

 

So, my droom om van ons bloggers te sien was hopeloos onmoontlik!

Sorry, liewe Tina en Abrham en Voz ens….ek glo julle sal verstaan.

 

Dit was die laaste keer.

 

Nooit ooit weer ry ons op nie….ek sal my trots sluk en weer leer vlieg.

 

Hoor my lied!

 

Die lekkerste van tuis wees is Ez se soentjies en drukkies.

 

Daaroor smile ouma breed.

 

Klaar uitgepak en eie bed roep.

Hoop jul is almal veilig en warm en ok

 

Ok?