Lou

Ek het nou Katrina van Agter die groen deur se skrywe oor die blinde man gelees.

Toe onthou ek:

 

So ‘n paar jaar gelede bevind ek my in ‘n sportrestaurant – van daai met die big screen en kroegtoonbank ens.

 

Ek bly die nag oor by die eienaars en besluit toe om handjie by te sit met die afdra van glase.

 

In die kombuis hoor ek ‘n bekende stem vanuit die kroeg.

Ek gryp ‘n skinkbord om kamstag glase te gaan haal.

Loer rond op soek na die spreker.

Ha!

Daar’s hy!

‘n Dowe man wat daaityd ‘n seun was en destyds by dieselfde skool was waar ek skoolgehou het.

Ek tik op sy skouer – hy kyk my so en gryp my in ‘n omhelsing en roep vir sy maat om te kom kyk.

Hy beveel sy maat om ‘n oproep te maak, sodat ‘n ander dowe/hardhorende moet kom kyk wie by hom is.

Die maat praat op die sel, toe gryp Dofie die foon uit sy hand en skree:

Dis Juf Lou, kom nou hier, of is jy fokken doof of wat?

😀

Ek hou daarvan as mense met gebreke so absoluut en met oorgawe leef!

Vrydagmiddag ry ons Baardskeerdersbos toe vir ‘n sundowner.

Met die terugkoms ry hierdie bakkie voor ons in Gansbaai se hoofstraat.

 

Ek het die foto deur die voorruit geneem, sommer so in die ry.

Moes gou maak, want die spogger se arms kon nie meer hou nie!

 

 

Ek wonder egter of dit eg is.

 

 

Ons was mos laas met Ma se begrafenis uit die dorp uit en dit was voor Krismis.

 

Ouboet (nie van die blogs nie, my eie bloedbroer) het vir my en Hartman genooi – Gansbaai toe.  Hulle huis daar is by De Kelders en is op die see, en ek hoor via Kleinmond dat die walvisse reeds vir die seisoen aangekom het.

 

Gaan weer vir ure op die stoep sit en my verkyk met die verkyker.

 

Een jaar tydens ‘n Junie vakansie was ons ook daar en kon glad nie geslaap kry soos die

walvisse gerumoer het nie. 

Toe vertel ‘n buurman daar dat die wyfies hul kleintjies daar kom baar, en as als klaar is

paar hulle weer net daar en dan.  Dis ‘n orgie van ‘n ander aard.  ;D

 

Sjjjeeeezzzz!

 

No thanks I mean….

 

Ek wonder of walvis mamma’s ook so worry oor hul kinders….

 

Kar is gewas, olie, bande, water, lysies vir inpak, tasse ens staan reg. Vyf ure se ry MOS oor berg en dal. Padwerke blykbaar nou net 5 stoppe.

 

Ek is moeropgewonde.

 

(Is mos Petrus Pap se wêreld)

 

Hoop julle het ook iets lekker om na uit te sien.

xxx

 

 

Ek gaan baie kortliks hier verslag lewer oor haar.

 

Sy en haar ma en boetie vlug van pa en sy ma (dus ouma) met ‘n nuwe “oom” en land hier op ons dorp.  Blinkoog en blonderige pony, altyd effense smile.

Sy praat te veel oor die dinge.

Worry nie oor wat die kinders dink nie.

 

Gisteroggend kom sy rooi-oog ingestap.

Ek vra

Maatjies sê sy kry koud

Reël gou vir ‘n trui uit die klerebank

 

Right   (?)

 

Sy huil nog

 

Ek: Wat nou, sus?  Kry jy nog koud?

Sy: Nee.    Ons het die naweek lemoene geëet

Ek: Hmmm lekker!   Waar kry julle lemoene?

Sy: Die tannie by wie ons die kamer huur het gesê ons mag maar pluk

Ek: Is dit lekker soet?

Sy: Dis al wat ons die naweek geëet het.

Ek: Genade, hoekom?

Sy: Die oom wou nie geld gee vir kos nie.

 

Flippen blerrie helsemse hel!

 

 

Hoe vlug mens van EEN met EEN?

Wat laat ‘n vrou/ma van bad na worse gaan?

 

 

 

 

 

Uitdaging: As jy ooit geboelie was, of self een was, blog daaroor.

 

Aapstert het netnou oor Boelies geskryf

 

Vega gaan nog haar belewenis hier oordra

 

Myne:

 

Toe ek in Standerd 2 was, het daar ‘n tweeling in die staat agter ons huis ingetrek.

Marie en Sarie.

Groot gebou en ‘n paar jaar ouer as ek, maar net een standerd bo my.

Ons moes dieselfde pad huistoe loop na skool. 

Ek het menigmaal in mense se tuine weggekruip tot hulle eers verby is.

Tuis was daar niemand vir wie ek kon vertel nie…..ma het skoolgehou tot 4u middae en pa was dan op kantoor.  Sus het saam met die kleintjies uitgekom en ouboet was in die koshuis. Ek weet nou nie hoekom ek niks gesê het nie, dit was darem lank gelede.  Hulle het my pimpel en pers geknyp en my ponytail gerem en gepluk tot die rekkie gebreek het en ek skel gekry het oor die los hare. Pouses was ‘n nagmerrie van op die uitkyk wees vir hulle, van toebies heel afsluk voor hulle dit kon kry, van bibber in die winter as hulle my skooltrui afgeruk het. 

Ek onthou nou terwyl ek skryf dat hulle in dieselfde Hoërskool as ek was en teen daai tyd in dieselfde standerd. Gelukkig nie in my klas nie, maar ons het saam sang gehad. Hulle het gesorg dat een altyd voor my en een agter my gesit het. Die een knyp my van voor en die ander van agter. Ek probeer my bes om nie te gil nie…om die juffrou in die oë te kyk terwyl ek net wil tjank. 

 

Vandag se kinders het dit soveel makliker.  Hulle skree sommer uit en sê hulle sê hard en duidelik. Ander kinders kom klik op die boelies.  Daar is natuurlik nog dié wat, soos ek, maar bekhou en hoop dat dit sal verbygaan.

 

Skryf jou storie

ok?

Klein Ez praat al so in sy eie taal.

 

Hy hol gister sy ma se huis in en roep:

 

“Mamma, da mêwa!”

 

Dit terwyl hy vuriglik met die handjie in ‘n rigting wys.

 

Dit het behoorlik kopkrap gekos om mêwa uit te figure.

 

Slim ma:  “Wa” is wat hy vir ‘n hond sê , en “Mê” vir ‘n skaap.

 

Reg so!  Voor hulle tuinhekkie was ‘n vreemde skaaphond!

 

😀

 

 

 

Dit reën steeds hier, al vir die derde dag!

Julle sal MOET kom blommetjies kyk – middel Augustus.

 

 

Vyf deure en al die 5 kamers en twee gange se vloerlyste is afgeblow met die gun.

 

Drama:

 

Toe ek agterkom, soos ek blow met die gun en skraap met die skraper, sien ek die hout onder als is toe nie mooi donkerhout nie, ek weet nou nog nie watse hout nie…dit was die heel eerste verf wat doerietyd gebruik is. BRUIN verf.  EN FLIPPEN TAAI. Destyds was dit die inding.  Die blower kan nie die taai gom van daai hout afkry nie.  As ek skuur met die skuurmasjien dan koek die gom op die papier en moet ek elke keer nuwe papier opsit.  Dog toe, dalk kan petrol die gom losmaak – notadamn!

So die besigheid moet maar bly tot vlg jaar iewers – en ek wou nog al die vensterrame afblow en nuut maak….nou worry ek nie meer nie!

Dis net te groot en te veel.

 

Ek het vanmiddag ‘n “to do” file gemaak.

Trek nou al by item 21. 

 

Onder andere is dit my ma se boedel.  Die prokureur bel net en order gewaarmerkte afskrifte…bankstaat, ID, Salarisstrokie, SARS se iets en ‘n bewys van my woonadres.

Waar kry mens ‘n rekening met ‘n woonadres op as alles na ‘n posbus by die poskantoor toe gaan?

Munisipaliteit moes onder my dwang en smeking gou tydelik my adres na my straatnaam en nommer verander, dit print en toe weer herstel na my posbus toe.

 

My huis is gebetaal, maar ek betaal steeds vanaf AUG laas jaar….kry dit nie gestop nie, want die flippen (wens ek kon ordentlik hier vloek) bank in Joburg se mannetjie kan nie afr verstaan nie, en ek kan sy engels nie verstaan nie.  Jaag toe deur bank toe in Vredendal en sit daar vir meer as ‘n uur.  Die stomme vrou wat die huislenings hanteer bel Joburg toe en hulle verstaan mekaar ook nie!  As die besigheid gestop word, is my huis mos nie meer verseker nie…nog ‘n drama om uit te sorteer – op die regte tyd, PRESIES dan…

Sal maar sien wat daar uitbroei.

 

Die lekker van vandag:

Ek en Ez het die allermooiste sandkasteel in die sandput gebou.  Hy sê dis ‘n koek, en ek moet kort-kort proe of dit ok is…ag, hy is so oulik!

 

Verder oes ons stroopsoet mielies.

Ek wil nie weer ‘n mielie sien nie!

 

 

Slotsom:  (Lame grappie)

 

‘n Ma met ‘n kleintjie kom loer gou in.

Hy krap so bietjie om, sien skielik weer sy ma raak en klouter op haar skoot, ruk haar toppie oop vir ‘n slukkie.

Sy sê:  Die kind is nes sy pa. As hy my sien, wil hy net suip!

 

😀

 

Lekker Paasnaweek hou en bly tog by julle huise waar mens veilig en rustig kan wees

 

Groetnis