langsamerhand

Mnr Lisa vanoggend twee uur betrap.

Wakkergeword van iets.

Plek langs my leeg.

Hoor beweging in ons badkamer.

Le eers en luister.

Geluide maak nie sin nie.

Staan deur die wind op.

Skreef my oe teen die lig.

Sien hom staan:  

Linkerhand rus op die wasbak. 

Lyf effens vorentoe gebuig – oe net half oop.   

Regterhand genadiglik nog in die lug

met MY tandeborsel…

Lekker slaap, Nag.

Lekker slaap, Nag.

 

Bos

 

‘n haar het van my hoof geval

geruisloos, sag

het die slag daarvan die aarde

in sy wentelbaan laat skud

 

‘n haar het van my hoof geval

in ‘n bleskol bome op  harde

 kleierige kluite en grond

ver van die hemel en die blou lug

 

geruisloos, sag

het die mossies en die bokkies en die blare

stil hulle gang gegaan

en die aarde het gesnik

 

‘n haar het van my hoof geval

en die  krete uit die aarde

het die stilte stom geskeur

 en sag en sag weergalm

 

 

 onder blou lug het die regop bome

 stil vooruit gestaar

eerbiedig, waardig terwyl

geruisloos, sag

op stukkies bas en blaar die haar gevind word

 en bewaar

in kruis op bas in blaar

In hierdie lewe, het ek gevind, is daar maar min wat werklik die pad saam met jou kan stap.  Is daar maar min wat in die aangesig van die onnoembare nie wankel en op die vlug slaan nie…

Dis donners sad.

En alleen. Soms.

En jy, my lief, wat die mees intieme kennis het, wat die naaste aan my is, en die naaste is aan jou:  Jy slaan op die vlug. In emosie wat wissel van frustrasie tot agressie (is dit ‘n emosie?) tot enige iets wat die herinnering sal afweer en weghou van jou bewussyn.  (Hoe sou ek reageer as ek jy was?)

Dit laat my in ‘n verknorsing, my lief.  Want as ek nie met jou kan praat nie, met wie kan ek?  Vriendin sal ek nie weer oorweeg nie.  Die kennis was vir haar te swaar.  Selfs sy, wat naas jou my naaste is, kon dit nie hanteer nie. Kon nie daar wees vir my sonder om my te belas met haar eie reaksie waaraan ek nou ook moet wurg nie.  Predikant en Psigiater se dis verby.  Jesus het dit op Hom geneem.  En Hy het. (Jy weet ek sou self nie die vrag kon dra nie, en vergifnis sou so ver buite my bereik wees as die son en die maan van die aarde.  En sonder om te vergewe sou ek seker nou van vergiftiging  besig wees om te sterf). 

Ek is gefrustreerd in hierdie onmag om die wete wat hier diep binne le – tsv vrypraak aan die skuldiges, tsv dis verby, tsv alles – met iemand te kan deel.  Om net soms ‘n lewende siel naby my te he wat sal bly staan.  Wat by my sal bly terwyl ek in God se teenwoordigheid net soms myself sal toelaat om direk daarna te kyk en te verwys, en te ween en te huil en die diep verborge pyn lug gee. 

En dalk sal ek dan minder sinies wees oor liefde.  Oor viendskap.  En oor Christenskap.  

Want ek moet in hierdie lewe dit nog ontdek.  Liefde wat werklik vir jou daar is.  Vriendskap wat alle winde kan trotseer.  En Christene wat doen wat hulle beweer. 

Sal ek dit waag om iemand weer hiermee te vertrou.

Ek glo nie – ek dink ek voel na skree en skree totdat God self my antwoord en my troos. 

En jy my lief.  Hoe sal ek ooit weet hoe dit vir jou is.  Die tyd van rou emosie en belydenis vir jou is verby.  Jy slaap salig en dolgraag onbewus.  En al deel ons andersins alles is alles onbelangrik as ek hierdie wat my kern menswees raak, nie meer met jou kan  deel nie.

Jesus, help my.  Want my voete voel na gly.

Somtyds, wanner ek  na binne kyk,

word dit stil,

en sonder woorde.

dis konsentriese sirkels

dis soos ‘n ui (hoe ge-eik)

aan die buite lae is taal en klank en beweging

en nader na die middel word dit stiller stiller en stiller

tot die diepste stilte heel binne

waar selfs woorde ontbreek

waar geen beweging is

waar ek net kan kyk en weer uitgaan

met versigtige bewegings om niks te versteur nie

om nie te raak nie

of te voel nie

net te kyk

en te probeer verstaan

voor ek woordeloos en stil vertrek

met gereguleerde asemteue na die buitekant

waar klank en woorde en beweging eers dof

en dan meer helder tot my bewussyn deurdring.

Hoe verloor mens ‘n pos op Letterdash?

   

(Behalwe maklik?)

AARGh!!

Dan is dit maar Nag, Almal.  Lekker slaap.

Laat my toe om hier te skree

– ek het dit immers al van te vore gedoen –

sodat die drif en frustrasie my liggaam skadeloos kan verlaat

en ek – heel beskaafd – kan voortgaan met my werk.

Maar as daar erens tussen julle  ‘n boekhouer / rekenmeester / syferpersoon is wat ‘n werksvakansie wil neem – ek kan die volgende bied:

In ruil vir my frustrasie met bestuurstate en kontantvloeibegrotings en syfers wat my gek maak kan jy

– kom uitspan in ‘n lieflike omgewing  (syfers is mos nie vir jou inspanning nie)

– in die berge ronddwaal op gebaande en ongebaande wee

– in die damme swem (tans nie water daarin – maar as jy die state klaar het voor die sperdatum gaan dit inelkgeval reen)

– 4 x 4

– 2 x 2

– dapper en stapper

– soveel vrugte eet as wat ‘n gewone mens se gestel kan hanteer

– goeie geselskap (ek uitgesluit – mos gefrustreerd)

– en nog klomp ander waaraan ek nie nou kan dink nie (breinblok!!)

Jy kan eintlik maar se Your wish is my Command want ek kan SKREEEEEE omdat ek die dekeslse goed moet doen wat sooo nie my passie is nie!

NS: Het ek gese ek sal vir jou tee aandra?  En groen vye en muffins en jy mag in die groot stoel sit.  En ek sal vir jou blomme bring – bosse en bosse rose en varings en gipskruid – en as blomme jou nie geval wat van biltong en droewors en olywe en kase en en en (vergewe my as ek weggevoer raak)

NNS: En as jy gou maak kan jy nog more aand saam my leeskring to gaan ook.

NNNS: Niks in die skrywe hier bo mag nou of later teen my gehou word nie…hou dit teen Letterdash.

🙂