Ai, mans is almal dieselfde
Januarie 31, 2011 in Sonder kategorie
En so voorspelbaar.
Seker omdat ek van kleins af gestraf is met ‘n allesverterende nuuskierigheid, is daar vir my min dinge so lekker as om iemand anders iets te sien begryp. Dis wat die onderrig van Skeinat en Biologie so lekker gemaak het – jy het die voorreg om te deel in daardie aha-oomblik, daardie moment waarop die person skielik die werking van nog ‘n klein deeltjie van die wonderbaarlike heelal sy eie kon maak. Hoekom is die lug blou, hoekom breek ‘n brander, wat hou ‘n vliegtuig in die lug, hoe werk fotosintese…
As ‘n gevolg van my passie oor sterrekyk kry ek elke nou en dan die byvoorreg om ‘n jongeling (hoekom nooit ‘n meisie nie?) te help om sy nuwe teleskoop op te stel en te leer sterrekyk. Vrydagaand was hoeka weer so ‘n geleentheid.
Ons het die ding aanmekaargesit onder die kloekende aandag van moeder en vader, en uiteindelik het die groot oomblik aangebreek. Ek het die teleskoop op Jupiter ingestel en jongeling nadergenooi.
Hy het versigtig nadergestaan, ingeloer en toe een van die mooiste woorde in enige taal gesê: “Wow!”
Ek kon purr van geluk.
Moeder en vader het my amper onderstebogehardloop om te sien wat daar te siene was, en wat hulle duur belegging kon oplewer. Hulle kon die mane sien, die streep oor die planeet en hoe vinnig die aarde draai.
Net daar kry seun bokkoors. Hy wil sy teleskoop summier na elke ster in die lug draai. Honou, keer ek en gee eers vir hom die nodige nederigheidsprekie.
Intussen het dit lekker donker geword. Dit was tyd vir ‘n nuwe hoogtepunt, my piéce de resistance. Stilletjies het ek my groen pointer-laser uit sy kissie gehaal en op die Drie Susters gekorrel. Seun maak ‘n geluid iewers tussen ‘n snork en ‘n tjank. Hy staar die straal aan met oë so groot soos ‘n koshuisbrommer. In die dik groen straal wat lyk of dit tot aan die hemel reik, vonkel daar duisende smaraggroen stofkolletjies wat weerkaats in seun se blink oghe.
Nadat hy die prys en die gevare van die ding moes aanhoor, het vader sy tjoepie bietjie afgeblaas. Nietemin, ek het geweet hy sal daardie aand rondrol in sy bed met schemes van hoe hy so gou moontlik een van daai kan kry. Vergete is die teleskoop en die heelal.
Wat is dit tog met mans en “gadgets”?
Naskrif.
Vir ouers wat weet, wil ek wil nog ‘n naam byvoeg tot laas se pleknaamwoordeboek:
Kommetjie: die rillinkie wat deur ‘n jong seun se lyf skud wanneer hy piepie.
Onlangse kommentare