Tannemys (Ilse Salzwedel)

o

Don’t miss my interview with her in the latest Rooi Rose!

Het nog nooit in my lewe so ‘n lekker onderhoud gedoen nie! En te lekker met die skare klein bobbejaantjies gespeel.

Read more about Na/aanku se, Marlice’s sanctuary and rehabilitation centre for endangered or injured animals at http://www.naankuse.com/

En as jy ooit in Namibie is, gaan bly daar vir ‘n nag of twee (die luukse lodge se inkomste word aangewend vir die diere – dis ‘n geregistreerde nie-winsgewende organisasie) of gaan eet net minstens middagete daar. Rhona is ‘n kok duisend!!

Hierdie onderhoud het verlede jaar in Rooi Rose verskyn. (Ons het ‘n artikel wat ons noem Rooi Stoel. Daarin gesels ons V&A-styl met mense met sterk opinies – na enige kant van die spektrum, en in enige bedryf. Vir wat dit werd is: ek en Max het so aan die begin van 2008 ‘n openbare debat in BY gehad. Hy het geskryf dat hy dink daar was nie verkragtings in die Boere-Oorlog nie, en ek het van hom verskil aan die hand van sekere bronne waarin ek nagelees het. Maar dis presies wat dit was: ‘n meningsverskil. Ons Suid-Afrikaners – en mag ek maar spesifiek wees – sekere Afrikaners moet nog leer dat ‘n meningsverskil nie noodwendig gelyk is aan vyandskap nie. Sonder DEBAT gaan ons nerens kom in hierdie land nie. Hoor julle regses?)

 

Noem die naam Max du Preez, en jy gáán ‘n reaksie kry. Want niemand staan onpartydig teenoor dié joernalis/skrywer/politieke kommentator nie. Of jy is mal oor hom, of jy kan hom nie verdra nie. Hy gesels met Ilse Salzwedel.

 

Onverskrokke Max

 

Hy is “deel van die Kroonstad Klub”, spot-spog hy. Nes Antjie Krog, Terror Lekota, Ivy Matsepe-Casaburri, Anton Goosen, Pallo Jordan en Jan Blohm, wat almal daar gebore en getoë is.  

As een van agt kinders van “goeie, konserwatiewe Christen middelklas-Afrikaner ouers”, was sy grootwordjare “rustig en normaal sonder om ooit iets te kort”. Rugby was die hoogtepunt van sy kleindorpse bestaan.

Maar Max-die-uitgesprokene het eers ontpop na sy studies in Politieke Wetenskappe by Maties. Daarna was hy joernalis by verskeie Afrikaanse en later ook Engelse koerante. Maar teen die laat tagtigs was die naam Max du Preez sinoniem met die Vrye Weekblad, waarvan hy stigter-redakteur was.  Maar al word hy wyd geag, is dié veelbekroonde uitgesproke man by die huis net pa, ywerige tuinier, rugby- en krieketondersteuner, natuurliefhebber…    

Vertel bietjie meer van jou gesin.

Ek het twee volwasse kinders, John en Annéne, en ‘n laatlammetjie – eintlik ‘n nalatige lammetjie – Frances. Sy hou my jonk en vol vreugde. Niks kan ‘n mens meer dankbaar maak as om te weet jou kinders is goed-aangepaste, gebalanseerde en suksesvolle mense wat omgee vir ander mense en vir hul omgewing. Ek is getroud met Angela, ‘n formidabele vrou, kunstenaar en grafiese ontwerper. Anders as sommige van die voorste taalbulle wat ek ken, praat ek net Afrikaans met my kinders. Hulle is al drie volkome tweetalig. Ek hou vol ons eintlike huis is steeds op ons landgoed by Napier in die Overberg, maar eintlik is ons net naweke daar en woon ons deesdae weens werkredes in Kaapstad.

Hoe ontspan jy?

Met ‘n lekker maaltyd en goeie wyn saam met familie of vriende. En ‘n baie groot deel van my dag word gewy aan lees, maar al is dit vir my ‘n groot plesier, is dit eintlik werk. Ek is verslaaf aan navorsing oor die stories van Suid-Afrika se verlede.

Sien jy jouself as skrywer, of as politieke joernalis en waarnemer?

Ek het myself altyd in die eerste plek as ‘n joernalis gesien, maar in die laaste nege jaar het ek ses boeke geskryf. Ek skryf ook so agt rubrieke ‘n maand vir verskeie koerante en ‘n webwerf. Dit sou my meer skrywer en politieke ontleder maak. Maar ek maak ook nog gereeld dokumentêre vir televisie. Maar waarnemer, ja, altyd, my hele lewe lank. Mense se gedrag fassineer my.

 

Waarvandaan kom jou politieke bewussyn en belangstelling?

Dis moeilik om te sê. Daar is soms politiek in ons huis gepraat, maar ek is die enigste van ons kinders wat so betrokke is by die politiek. Ek het ‘n sterk sin vir reg en geregtigheid en omgee vir die wat swaar kry by my pa geërf, en dit is seker in sigself polities. My natuurlike nuuskierigheid het my na die joernalistiek getrek, en daar het ek baie gou by die politiek betrokke geraak.

Wat was die hoogtepunte van die Vrye Weekblad-fase van jou lewe?

Ek was in 1987 deel van Van Zyl Slabbert en Breyten Breytenbach se span Afrikaanse meningsvormers wat met die (toe steeds verbode) ANC-leierskap in Dakar, Senegal gaan gesels het. Dáár het Oom Beyers Naudé, Abraham Viljoen en Van Zyl my uitgedaag om nie net te kla oor hoe slaafs die Afrikaanse koerante die Nasionale Party se propaganda as feite verkoop nie, maar om self ‘n koerant in Afrikaans te begin wat die ware gesig van apartheid as ‘n onchristelike, onregverdige en gewelddadige ideologie sou uitwys.
Ek het vas geglo as gewone Afrikaners regtig weet wat apartheid aan die swart meerderheid doen, sou hulle dit nie langer ondersteun nie.
Teen alle voorspellinge en ten spyte van volgehoue pogings van magshebbers om dit te kelder, het die koerant op die been gekom, en daarop is ek bitter trots.
Vrye Weekblad het met sy onkonvensionele, lewendige en energieke beriggewing oor die politiek, letterkunde, kuns en kultuur ons taal Afrikaans ‘n groot guns gedoen en baie gehelp om nie-Afrikaanses se vooroordele jeens die taal te ondermyn. Vrye Weekblad was ‘n besonderse hoofstuk in die geskiedenis van die Afrikaanse joernalistiek en die mense wat daar gewerk het, sal altyd my helde bly.

Jy is uitgesproke en dikwels baie krities oor sake van die dag, ook teenoor die huidige regering. Pla dit jou as mense kwaad word oor jou standpunte?

As ‘n mens ‘n kommentator is oor aktuele sake en dit pla jou as mense van jou verskil, moet jy regtig iets anders vir ‘n lewe gaan doen. As rubriekskrywer en ontleder is dit in elk geval deel van my taak om debatvoering te prikkel. Watter sin sou dit maak as ek bloot net mense se vooroordele en gebrekkige insigte staaf met wat ek skryf? Wat vir my belangrik is, is dat ek die laaste twintig jaar nog my kritiek op dieselfde beginsels baseer. My kritiek op PW Botha en my kritiek op Mbeki-regering gaan oor dieselfde besware: oneerlikheid, minagting van die lot van gewone mense, kragdadigheid, inbreuk op mense se basiese vryhede…

Jy vryf skynbaar veral Afrikaanssprekendes by tye heeltemal verkeerd op. Doen jy dit met opset?

Dink jy rêrig so? Vryf ek Afrikaanssprekendes verkeerd op? Haai, ek sal iets daaraan moet doen, ek wil so graag gekoester word aan die boesem van my volk…

Het die nuwe Suid-Afrika tot dusver aan jou verwagtinge voldoen? Wat sou jy anders wou he?

Wel, ons het absolute vryheid van spraak en van beweging, en ons ekonomie is goed bestuur die laaste vyftien jaar. Ons het stabiliteit, en het van baie van ons haat en wrewel jeens mekaar ontslae geraak. Dis goed om voor dankbaar te wees. En ons het darem ook die beste nasionale krieket- en rugbyspan in die wêreld!
Maar die manier waarop die ANC-regering oorhaastig was om wit en bruin kundigheid by die venster uit te gooi en met onervare swart mense te vervang; die grootskeepse korrupsie op die vlak van politici en amptenare; die lae prioriteit wat aan onderwys en gesondheid gegee word; en die onbeholpenheid waarmee die vlaag kriminaliteit hanteer word… dis baie teleurstellend.

Wat dink jy van die huidige politieke woelinge, en wat kan ons in die verkiesing verwag?

Dis baie belangrik dat die ANC, die “bevrydingsbeweging”, nou in twee geskeur het. Dit gaan baie help om die rasseskeiding in ons politiek ongedaan te maak. Ek glo die ANC gaan minder as 60 persent van die stemme kry, wat beteken hullle sal hulle baie mooi moet gedra as hulle nie in 2014 die verkiesing wil verloor nie. Ek het vandag baie meer hoop vir ons demokrasie as ‘n jaar of twee gelede.

Wat gaan die volgende regering se grootste uitdagings wees?

Die bekamping van misdaad en korrupsie, werkskepping, onderwys en gesondheid is bo-aan die lys van prioriteite, maar seker ondergeskik aan die bekommernis oor die stand van die ekonomie wat deur die wêreldwye resessie bedreig word. Of miskien gaan die regering se onmiddelikste groot uitdaging wees om die land te regeer met ‘n president wat meer in die beskuldigdebank as in die Uniegebou sit.

Is daar (volgens jou) enigsins ‘n einde in sig vir die voortslepende krisis in Zimbabwe?

Jy moet jou oë hemel toe rig en vra hoe lank Robert Mugabe nog gaan lewe. Solank hy betrokke is, kan daar nie juis positiewe ontwikkeling plaasvind nie.

Sal jy ooit emigreer?

Ja, miskien later – terug Vrystaat toe. Maar bedoel jy land-uit? In der ewigheid nooit. Ek hóórt hier, ek is gelukkig hier, ek voel ek het ‘n verantwoordelikheid hier. As dinge begin skeefloop, baklei ek eerder as vlug. Ek hou nogal van ‘n goeie fight.

 Got this from a friend. It’s about how I feel today.

Expected late afternoon. Gauteng motorists are advised to rather stay and work late than try to attempt the journey home. Alternatively, don’t even bother going to work. According to the Weather Bureau’s Joe Boelsheeti the expected weather conditions are the result of one Tannemys being caught behind her PC and working by 07h30 in the morning.

Ms Tannemys claimed that she had nothing like this planned. “It isn’t my fault at all. The devil made me do it. Oh no, wait, my children made me do it. They got up all by themselves by 06h00, and woke me at 06h30 with a cup of tea, ready and dressed and fed for school and hopping around on one impatient leg.”

Tannemys barely had a chance to swallow the tea when children started urging that they must go to school.

In her defence, it must be added that Tannemys did prepare the fruitsalad for the children’s breakfast last night already, so no, they didn’t have to slave in the kitchen before starting the school year. She even packed their lunchboxes last night, so not even Mr Boelsheeti can predict the extent of the expected stormy weather.

Accompanied by the usual noises little boys make when they play with a toy plane, I heard Luc say the following this afternoon: “Ladies and gentleman, this is the captain speaking. We have good news and bad news. Do you want to hear the good news first? Okay, we’ll be landing immediately. The bad news is that it will be a crash landing…”

Bear in mind that this is the same child who called his friend Jan-Daniel “brother-from-another-mother” over the weekend.

And you wonder why I absolutely adore this little man who turns 8 on Saturday?

Had a brilliant weekend with my friend Sophia Kapp in Potch. I think it would be a great place to live. Plattelands in a sense, yet with all modern conveniences and some, and close to JHB for work (and airport). Sophia is a writer, so of course we had LOTS to talk about. And she has a little boy Zoe’s age, and he has playstation and computer games, so we never heard from the kids.

Arrived back with in Joburg with the two Square Eyes at 15h, and got a parcel in the mail from none other than Blink Stefanus. Both Square Eyes now want to meet him, as they are totally intrigued with all the stickers in the parcel. And, of course, with the chocolates tagged with Blink Stefanus (on the bods of girls from the 50’s, nogal). And of course Luc wants my BS T-shirts, but luckily it’s WAY too big for him! Tagged my car with a vinyl sticker on the back window. First time ever I stick anything onto my car. (Please note that, Blink Stefanus!!! You are one very privileged man!)

Invited to talk on Radio Pulpit tonight. On New Year’s resolutions. So, join in the talk (I think listeners can call in) between 9 and 10 tonight, and share yours.

Ek wonder al sedert die begin van die vakansie of al die subs gelyk verlof geneem het. Het toevallig eergister met ‘n (vryskut) kollega en voormalige Beeld-joernalis gepraat oor al die taalfoute die afgelope weke in Beeld. Kon toe nie aan konkrete voorbeelde dink nie, net hoe baie dit my irriteer dat ‘n hoofstroom-publikasie sulke Afrikaans die land (of die wereld, eintlik) instuur. Die oggendkoffie het plek-plek omtrent in my mond gestol terwyl ek deur growwe taalfoute en lomp sinne moes ploeg om by die (meestal) slegte nuus uit te kom die afgelope paar weke. (En nee, ek praat nie nou net as joernalis nie, maar as geirriteerde intekenaar wat goeie geld vir my koerant betaal.)

Hier is drie voorbeelde uit vandag se Beeld:

Hoofstorie op die voorblad (nogal, dus die eerste ding wat almal lees) se inleidende paragraaf lees so:

“Die daling in die nasionale matriekslaagsyfer van 62,5% na 60,6% is “marginaal, maar terneerdrukkend.” Vir my is dit NEERDRUKKEND dat niemand tydens subbing, uitleg of finale lees besef daar is ‘n verskil tussen TERNEERGEDRUK en NEERDRUKKEND nie.

Bl. 4 vat vandag die spreekwoordelike koek. In die artikel SA gesin verlaat hul Zim-plaas lees die inleidende paragraaf so:

“Die Suid-Afrikaanse egpaar vir wie plaasbesetters sedert verlede naweek op hul plaas dreig, het die plaas gistermiddag verlaat.”

Wow! Wat van “Die Suid-Afrikaanse egpaar wat sedert verlede naweek op hul plaas gedreig word deur plaasbesetters…” Selfs daardie ander irriterende vorm “wie” in plaas van wat sou beter geklink het as “vir wie”.

En dan Buks Viljoen se storie “Mosambiekse polisie bekyk verdrinking” wat so begin:

“Die geregtelike doodsondersoek van die Komatipoort-polisieman wat verlede Vrydag in Mosambiek verdrink EN SY LYK daarna deur die grenspos na Suid-Afrika gesmokkel is, gaan nie meer deur die plaaslike polisie gedoen word nie.” Ag nee, komaan, my graad 5-kind sal ‘n beter sin kan skryf. Al gehoor van WIE SE LYK??

 

En op bl.2 is daar ‘n berig met die opskrif “4 beseer toe lorrie se remme weier”. Dit bly aan my krap. Sou “remme faal” nie beter gewees het nie?

Of die subs is almal op verlof, of daar is ‘n aspirerende sub wat kopie wat reg deurgestuur word, verander en so goeie joernaliste se naam krater maak.

Jammer Tim, maar ek verwag meer van ‘n markleier.

 

A beautiful and very apt e-mail received from my sister-in-law today. Don’t know who wrote it, but it certainly is worth reading. And thinking about.

Don’t date because you are desperate.

Don’t marry because you are miserable.

Don’t have kids because you think your genes are superior.

Don’t philander because you think you are irresistible.

Don’t associate with people you can’t trust.

Don’t cheat. Don’t lie. Don’t pretend.

Don’t dictate because you are smarter.

Don’t demand because you are stronger.

Don’t sleep around because you think you are old enough and know better.

Don’t hurt your kids because loving them is harder.

Don’t sell yourself, your family, or your ideals.

Don’t stagnate.

Don’t regress.

Don’t live in the past.

Time can’t bring anything or anyone back.

Don’t put your life on hold for possibly Mr/Mrs Right.

Don’t throw your life away on absolutely Mr /Mrs Wrong because your biological clock is ticking.

Learn a new skill.

Find a new friend.

Start a new career.

Sometimes, there is no race to be won.

Only a price to be paid for some of life’s more hasty decisions.

To terminate your loneliness, reach out to the homeless.

To feed your nurturing instincts, care for the needy.

To fulfil your parenting fantasies, get a puppy.

Don’t bring another life into this world for all the wrong reasons.

To make yourself happy, pursue your passions and be the best of what you can be.

Simplify your life.

Take away the clutter.

Get rid of destructive elements: abusive friends, nasty habits, and dangerous liaisons.

Don’t abandon your responsibilities but don’t overdose on duty.

Don’t live life recklessly without thought and feeling for your family.

Be true to yourself.

Don’t commit when you are not ready.

Don’t keep others waiting needlessly.

Go on that trip. Don’t postpone it.

Say those words. Don’t let the moment pass.

Do what you have to, even at society’s scorn.

Write poetry.

Love Deeply.

Walk barefoot.

Dance with wild abandon.

Cry at the movies.

Take care of yourself.

Don’t wait for someone to take care of you.

You light up your life.

You drive yourself to your destination.

No one completes you – except YOU.

It is true that life does not get easier with age.

It only gets more challenging.

Don’t be afraid.

Don’t lose your capacity to love.

Pursue your passions.

Live your dreams.

Don’t lose faith in God.

Don’t grow old.

Just grow YOU!

… is hoender in rooiwynsous, dekadente geroosterde groente (my pelle Jackie en Ludi Birk se geheime resep) en aartappels-met-vars-kruie-en-pesto-in-room, ‘n groen slaai en vrugteslaai. Zoe en Luc was weer eens ywerig aan die kerf, klits, skud en skil.

Martha is terug, en die huis skitter weer sedert Maandag. En sy het haar shantie hierdie vakansie met ‘n slaapvertrek vergroot met haar Kersbonus en die bonus uit my pa se boedel. So, sy smaail van oor tot oor.

Ek is nog steeds aan die ontklotter (Afrikaans vir declutter). Al baie suksesvol, vrinne. ‘n Kas getakel wat die afgelope drie jaar sommer net stoorplek vir alle junk geword het, begin in die kombuis (ekstras gaan vir Martha se kombuis), ‘n sak vol boeke by die ouetehuis gaan afgee vir hulle biblioteek, ensovoorts, ensovoorts.

Glads die kinders ook betrek. Hulle knip prente vir take uit tydskrifte lat dit hop, en die word dan (alfabeties nogal) in ‘n konsertina-leer gebere. So, hopelik nie meer laataande waarop daar dringende prente gesoek moet word oor onnoembare onderwerpe nie.

En, (get this!), my klerekas volgens kleur rangskik!! Tadaaaaaaaaam. Wraggies nie sleg vir iemand wat tot dusver volgens die motto geleef het dat ‘n georganiseerde huishouding se mense bloot te lui is om te soek na goed…

Gister die kids se skryfbehoeftes gaan koop. R700 later!! Ek voel SO jammer vir minderbevoorregte mense met kinders op skool. Ek het nie ‘n idee wat hulle doen nie. Zoe het ‘n voorgeskrewe sakrekenaar nodig, ‘n voorgeskrewe verklarende Afrikaanse sakwoordeboek, ‘n Oxford en ‘n wiskundestel. En dit vir graad 6 (st. 4).

Die eks bly ‘n idioot. Jammer, maar geen ander woord vir iemand wat sy kinders nooit in drie weke se vakansie kontak en dit dan op my blameer nie. Hy beweer ek het sy selfoon laat afsny! En se vir die kinders hulle moet maar vir my vra hoekom hy nie kan bel nie. En, net om die punt te onderstreep dat hy ‘n boks is, laai hy ‘n uur gelede sy hond hier af en ry dadelik sonder om eers die kinders te groet. Blykbaar op pad met nog vakansie. Who knows. Al wat ek weet is dat ek nie meer aan enige goeie goed kan dink om vir my kinders oor hulle pa te vertel nie. Luc was al weer in trane toe hy besef sy pa het nie eers die moeite gedoen om twintig tree te stap en te kyk of hulle hier is nie. Teen die tyd wat ons die honde hoor blaf het, kon ons net ta se stertligte sien verdwyn en sy hond verwelkom.

Gisteraand het ek en Z Old Dogs gaan kyk terwyl Lare (‘n jong pel wat ‘n filmdosent is by AFDA) vir Luc geneem het om Avatar te kyk. (Ek is nie ‘n scifi-fan nie.) Ek en Z het lekker gelag vir John Travolta en Robin Williams al was dit nie die beste komedie wat enige een van hulle al gemaak het nie. (Die pas is by tye effens stadig.) Maar ‘n HEERLIKE gesinsfliek met ‘n goeie klomp lag.

Vrind en kollega Schalk Schoombie, dramaturg en ‘n man wat sy movies ernstig genoeg opneem dat hy al filmresensent was vir onder meer Beeld en De Kat, het my egter oor ontbyt vandag oor die vingers geraps. Ek MOET glo Avatar gaan kyk bloot vir die revolusionere tegnieke, grandiose stel en reuse skaal van die fliek. En Lare voel dieselfde. So, tussen die twee film-fundi’s het ek nie eintlik ‘n keuse nie.

Vanaand kyk ons (weer) Ice Age 3. Een van my gunsteling animasie-flieks.

Maar nou moet ek eers waai. Die kokke gil uit die kombuis uit dat hulle wil opskep…

Binnekort, fans, binnekort.

Het vandag drie onderhoude gaan opneem oor boeke wat ek gelees het vir RSG se boekprogram (Dinsdagaande, ek wetie hoe laat nie) en ‘n ander insetsel oor een van die inspirerendste kookboeke wat in ‘n lang tyd in my posbus beland het: Heleen Meyer se Gesinskos, wat ook in Desember met ‘n internasionale Gourmand- toekenning bekroon is as wenner in die afdeling beste maklike resepteboeke van die Gourmand World Cookbook Awards. Voorwaar iets waarop Heleen en LAPA Uitgewers baie trots kan wees. Dis nie aldag dat so iets met ‘n Afrikaanse kookboek gebeur nie. 

Maar die rede hoekom moi so opgewonde is oor die boek, is omdat dit inpas by my nuwejaarsvoornemens van ‘n meer georganiseerde lewe. Gesinskos het weeklikse spyskaarte met (get this!) ‘n inkopielysie direk langsaan. So, selfs die besigste onder ons kan in ‘n oogwenk ‘n week se etes beplan en sorg dat jy die regte bestanddele in die huis het.

Die resepte is ‘n mengsel van Suid-Afrikaanse staatmakers en vars, nuwe idees, alles met ‘n baie unieke aanslag. Ek glo dit sal selfs die luiste, domstes onder ons aanmoedig om hulle kombuise ‘n slag vir iets anders as die opwarm van wegneemkos te gebruik.

Die ander twee boeke is Aher Arop Bol se The Lost Boy, die ware verhaal van ‘n Soedanese vlugteling wat sedert sy kleuterjare vir homself moes veg nadat hy in die warboel van die oorlog van sy familie geskei is. As een van letterlik duisende ouerlose kinders wat hulself in vlugtelingkampe bevind het, moes Aher noodwendig gou op sy eie voete leer staan. En op sy eie leer lees, skryf en vir homself ‘n toekoms skep. Hoe hy van kamp na kamp gevlug het agter opvoeding aan, met draaie deur Kenia, Malawi, Zimbabwe en ander Afrika-lande en uiteindelik in Suid-Afrika beland het, is een van die mees inspirerende verhale wat ek in my hele aardse bestaan gelees het. Ek doen ‘n artikel met Aher vir Rooi Rose – hy is deesdae ‘n ingeskrewe Unisa-student, en hoop om met sy LLB-graad ‘n kinderregte prokureur in sy geboorteland te word. Die storie het ook ‘n baie mooi Suid-Afrikaanse konneksie in die vorm van ‘n Afrikaanse Pretoriase vrou, Sannie Meiring, wat Aher onder haar vlerk neem. The Lost Boy word uitgegee deur Kwela Books.

Die derde boek is sommer net een van my persoonlike gunstelinge: Barbara Kingsolver se The Bean Trees. ‘n Merkwaardige verhaal van ‘n kleindorpse meisie se reis na volwassenheid. En ‘n reis wat haar dwarsoor Amerika neem. Op pad word sy per ongeluk ma toe iemand ‘n klein Indiaan-dogtertjie in haar arms druk en wegry… En meer gaan ek nie se nie, want dan spoil ek julle pret. Weet net dis een van daardie boeke wat by jou spook (op ‘n goeie manier). Ek het dit seker 17 jaar gelede vir die eerste keer gelees, en na baie jare se soek, het ek dit uitendelik verlede jaar via Kalahari opgespoor en bestel. Dankie tog vir Google!

PS: Pas amper hartstilstand gehad van skok. Op dieselfde oomblik wat ek uit die hoek van my oog sien hoe Grysmuis-die-kat knorrend en grommend onder ‘n kas induik met ‘n gevogelte, is Freud-die-African-Grey skoonveld. (Hy’t my uit die kombuis agtervolg en teen my stoel kom opklouter.) En die pes bly tjoepstil waar hy onder aan my draaistoel hang terwyl ek agter Grysmuis aan kruip op my kniee. Gewoonlik praat hy non-stop, maar juis toe is Meneer/Mevrou (weet JY hoe om ‘n papegaai se geslag te bepaal?) tjoepstil… Maar eind goed, alles goed. Hy’s terug in sy hok, Grysmuis veg voort met een of ander onskuldige duif en my hart het weer begin klop.