Tannie Frannie

Vanoggend vroetel ek vir die soveelste maal in my oorvol garage tussen die bokse boeke en rommel en kom op ‘n klein boekietjie af. Kleiner as my handpalm, die omslaggie van gestoffeerde slangvel, die kante van die blaaitjies verguld. Dit moes baie mooi gewees het toe die boekie nog jonk was – nou is dit verbleik, gevlek, verniel…

 

Die inskrywings is in 1930 en 1931 gemaak; daar is nie ‘n enkele Afrikaanse een nie, selfs my mammie se boodskappie is in Engels. Die boekie het aan haar suster behoort – my kosbare tannie, my peetma wat haar lewe lank my beskermengel was.

 

Daar is liriese opdragte:

May all shade your path o’ercasting

Just so long stay and no longer

As the mists of morning, lasting

Only till the sun grows stronger

 

Die siniese:

Love all

Trust a few

Always paddle your own canoe

 

‘n Merkwaardig romantiese inskrywing:

Sei immer wie eine Blume,

So hold und schön und rein (van Piet)

 

Die sentimentele:  

So many gods

So many breeds

So many paths that wind and wind

But just the art of being kind

Is all this sad world needs

 

Die prosaïese:

All good wishes for a happy birthday

 

Die bladsytjie waarop my mammie geskryf het, is pragtig omraam met pentekeninge van voëltjies en blomme:

When you are old the birds will still come singing

At dusk and dawn about the windowsill

And all the flowers of Summer will be springing

When you are old, I know,

To greet you still 

 

Dit was waar van my tannie, maar nie tot aan die einde van haar lewe nie.

 

Haar laaste jare is in verwildering deurgebring, vasgekluister aan ‘n bed, haar mooi blou oë die ene verwyt, haar swye onversetlik en verlate. Sy, wat sovele oumense versorg en enduit begelei het (haar pa, haar ma, haar oom, haar tante) moes dit beleef dat haar peetdogter haar slegs af en toe in die ouetehuis kom besoek het. Watter bittere berou het ek nie vandag daaroor nie, noudat ek self die kilte van die ouderdom begin voel…