ONGEDURIG
Maart 29, 2011 in Sonder kategorie
Ek’s op die oomblik redelik ongedurig. Omgekrap. Sommer skuinsweg beneuk. En hoekom? Omdat ek Donderdag ‘n vergadering in die liewe Butterworth moet gaan bywoon. ‘n Vergadering wat 10:00 die oggend begin en eers teen 16:00 klaarmaak, as ons gelukkig is. Dan is dit nog die tyd op die pad soontoe en die tyd op die pad terug.
Ons weet mos nou ook al teen die tyd presies wat op hierdie vergaderings gebeur. En ek is deesdae nie baie geneë om te sit en tyd mors terwyl ek iets anders kan doen wat waarde toevoeg tot my lewe nie. Donderdag sal ek ook nie soos gewoonlik kan wegglip nie, want ek moet verslag lewer namens die eks-voorsitter van ons een komitee. Want ek is nou die nuwe voorsitter, en hy kan nie die vergadering bywoon nie.
Dit maak ook nie saak hoeveel keer ek vir myself sê: geniet net die oomblik! Konsentreer op nou! nie, Donderdag bly inmeng in my sielsvrede. Heeltemal onnodig.
Asof ek nou nie vandag al klaar ‘n vergadering agter die blad het nie. En studente wat nie opdaag vir hul klas nie, want hul wag vir my om hul te bel. Hallooooooo? Ekskuuuuuuus? Van wanneer af bel die dosente die studente om op te daag vir klas? Ek het bloot jou nommer geneem om te bel indien daar probleme is. Soos wanneer die studente toyi-toyi en ek wil uitvind wat aangaan (ja, dis ‘n ander wêreld die). 40 minute het ek vandag gewag. En dis nou nie asof ek Duits gepraat het nie; nee, ons het die saak op Engels uitgeklaar: Dinsdag om 13:00 klas.
Die antie se lont is besig om kort te raak.
Toe sit ek netnou die videospeler aan om my daaglikse dosis dr Phil te kyk. Sien al die hele dag daarna uit om vanaand, wanneer ek tot rus kan kom, oor ‘n koppie tee saam met die geagte doktor te kuier. Maar nee, die SAUK het dit goedgedink om weer eens, soos gister, ‘n ou episode uit te saai. Sonder verduideliking.
EK IS DUS AL VYF DAE SONDER DR PHIL!
NS Ek moet darem sê: daar is ook van my verwag om vandag en môre in Mthatha te vergader. Ek het nee gesê. Sekere goed is nie verpligtend nie, en dit lewer geen bydrae tot my lewe nie. Jammer, ek moes hospitaalbesoek doen. Dit is veel belangriker as ‘n vergadering wat hoogs waarskynlik nie ‘n kworum gaan hê nie. Ek sou ook dink dat my klasse heelwat belangriker is as vergaderings.
Mmmmm, wonder of iemand my nou by my werkgewer sal gaan aankla?
Onlangse kommentare