DroomKind wonder

Swart is immers nié my beste kleur nie…

As ek my beste voet(jie)
– die verkleinwoord is seker onvanpas as jy ‘n nr 8 vol staan –
moet voor sit is dit in technicolour 

 

 

Die Matriekafskeid was baie lekker – ek het nog steeds blase op my voete van die dansery!

A dance card (also known by its German-language name, Ballspende, plural Ballspenden) is used by a woman to record the names of the gentlemen with whom she intends to dance each successive dance at a formal ball. They appear to have originated in 18th century, but their use first became widespread in 19th century Vienna, especially at the massive balls during Fasching before Lent.

Dis seer sekerlik nie ‘n Weense bal nie, maar die meeste Matriekafskeide is waarskynlik die naaste wat die meeste jong Suid-Afrikaners ooit aan hierdie ervaring sal kom.

En, tot my groot skok, verbasing en vreugde het die Matriekklas van 2010 sonder dat hulle bewus was van die herkoms of geskiedenis van die dans kaart hierdie tradisie laat herleef…

Verlede week kry ek ‘n FB private boodskap van die huidige hoofseun af. Die grapevine is klaarblyklik steeds heel aktief in my ou skool en hulle het iewers uitgevind dat ek en een van die rugbyafrigters reeds ons danse vir dié week se Matriekafskeid bespreek het. Ja, ek is na die matriekafskeid toe genooi – heel waarskynlik my laaste een, maar aangesien ek benewens my eie Matriekafskeid reeds ‘n paar ander bygewoon het beskou ek dit as voldoende.

Klaarblyklik was die rugbyafrigter egter nie die enigste aanspraakmaker op my danse vir die aand nie…

En om seker te maak dat al my oudskoliere wat graag ‘n kans wil waag met hulle ‘juffrou’ op die dansbaan, is daar ‘n lys gemaak met die name van die jong manne wat die aand met my wil dans – in die volgorde waarin ek met hulle moet dans…net om seker te maak dat hulle almal ‘n kans kry om ‘n paar draaie met my op die dansvloer te maak.

Ek wonder of hierdie kreatiewe jong manne besef dat hulle pas die wiel herontwerp het… want, as jy ‘n oomblik daaroor dink het hulle in der waarheid die outydse Ballspende herontwerp. En ten spyte van die feit dat hierdie dans kaart elektronies versend is bly dit, in beginsel, presies dieselfde as die agtiende en negentiende eeuse dans kaart wat jong dames (verseker heelwat jonger as dié juffrou!) heel dainty om hul gewrigte gedra het tydens ‘n bal en waarop jong mans hul danse met haar kon bespreek.

Wys jou net…die ou gesegde bly steeds waar…the more things change…

Al wat ek weet is dat ek verseker my dancing shoes uit die kas sal moet haal, want, Baby, dans gaan jy dans dié week!

Ek was vanaand langer as gewoonlik aan’t stap op die gym se treadmill.

Dit was nodig om weer so bietjie perspektief te kry op my prioriteite. Want eintlik het ek al lank voor dié naweek se blog uitdaging besef dat ek nie op die oomblik by almal uitkom by wie ek wil uitkom nie. En dat ek nie skryf soos ek graag wil skryf nie.

Dit is natuurlik my eie skuld. Die laaste vier maande met die verandering van werk het sy tol geëis op my studies (Hoe sê Nickelback? It’s not the human walk it’s the Human Race 😉 en nou, twee maande voor finale deadlines moes ek myself weer afvra hoe belangrik my studies werklik vir my is. Terwyl ek eintlik diep in my hart weet dat my hele wese gebonde is daaraan. Dit is immers ‘n fundamentele hoeksteen van my vyfjaar plan. Maar om daardie plan te verwesenlik gaan so bietjie tough love vereis. But a girl’s gotta do…

So, van vandag tot die einde Oktober – deadline tyd – sit ek blog studieverlof in.

AS ek tussendeur tyd kry sal ek kom inloer, maar ek sal hoogs waarskynlik nie veel bydrae tot enige gesprekke nie.

Ek vra by voorbaat om verskoning, maar sien julle binnekort weer.

Groete

(Studie suf) DK

Ek koop die Rooi Rose om een rede: om Swart op Wit te lees – Valiant Swart se maandlikse rubriek. (Valiant, net so terloops, is my gunsteling good guy with a bad boy aura in Afrikaans.)

In dié maand se Frekwensie van hartstog skryf Valiant oor die liedjies wat die’ amoreuse aptyte’ aanwakker en die beste ‘kafoefel-begeleiding’ vir ‘katelpret’. (Dis een van die redes hoekom ek die man se rubriek hou – hy gebruik die lekkerste Afrikaanse woorde!)

In elk geval… volgens Valiant word Barry White die gereeldste in een van sy gunsteling musiektydskrifte aangewys as die ideale ‘kafoefel-begeleiding’, maar dis ‘n Britse tydskrif en dus nie noodwendig van toepassing op Suid-Afrikaanse – en Afrikaanse – gehore nie.

Nou, na my mening, is daar ‘n hele paar Valiant song wat in ag geneem sou moes word vir ‘n kafoefel-begeleiding playlist… Duisend maande sou byvoorbeeld my lys haal.

Maar as daar net één song, die song van alle songs wat met die heel eerste note van die intro my knieë, my hart én my weerstand totaal en al lam maak. En dis nie Barry White nie.

Valiant skryf in sy rubriek dat daar miskien ‘n primitiewe snellerfaktor ter sprake [is] wanneer daardie diep, diep frekwensie die ore bereik.

Ek vermoed dat Valiant ‘n punt beet het. Daarom wil ek alle bloggers uitdaag dié naweek: blog die lied/lirieke/video wat die hartstog frekwensie in jou lewe aanskakel.

Wie weet…dalk stel ons nog ‘n blog playlist saam wat dié frekwensies laat vibreer! 

And Let’s get it on…