DroomKind wonder

Stadig het hy begin groei. Die ondier wat aanvanklik soos ‘n bondeltjie donker wol verlate in ‘n hoek gele het, het geleidelik begin swel en groei tot hier waar hy nou lewens groot voor jou wag. Dit verg fyn kyk (soos die soek na ‘n luiperd in die skadu van ‘n wag-‘n-bietjie bos) om hom plek plek te sien deurslaan en roer.  Jy kan by hom verby loop en sal nie eens weet hy is daar nie.  Maar die onheil van sy daar wees wyk nie. 

Die jaar het die ondier sy eerste asem oor die wilde wit roosbosse in die park gegee.  Een oogwiink later le die fyn blaartjies, nou meestal bruin verlep en gekneus onder onoplettende voete, op die sypaadjie.  Selfs die mees hardkoppiges wat bly klou het deur die eerste dae moes later maar die geveg prys gee voor die botsels weer op hulself terug gevou het in bloedrooi rooshuid huisies.  Teen daardie tyd het die laaste rooi wang appels wat met ‘n wil van hul eie in die boom teen die hout hortjies muur gegroei het ook al tussen die ruie boskaas teen die stam begin val om, verwerp deur gretige hande en honger monde, die moee aarde te voed.

Van die enkel-diep helder waterstoom wat deur die park kronkel het die ondier sy klam vingers op gelig en mistig soekend uitgestrek in die flou vroeg oggend lug om voel-voel die blos van die skugter more te streel, in sy hand vertroetel en geleidelik al die kleur en belofte van ‘n helder dag in sy greep toe te kelk.

Sy stem het begin koggel-koggel roep en die swaeltjies hul kwetter laat stil skrik.  Eers ‘n ver af fluistering het hy al dreigend nader gekom en nou lag hy honend in jou gesig die oomblik wat jy die voordeur oop maak.

Skaars opgeskote maar reeds gevaarlik uittartend treiter hy jou soggens, volg hy jou, omring hy jou met elke tree wat jy gee tussen deur tot deur, van hitte tot hitte.  En al  gluur hy jou op hierdie oomblik nog net aan weet jy dat sy koue, berekende aanslag jou nog gouer gaan tref as wat jy op hierdie oomblik moontlik kan voorspel…

Spit-it-Out vra waaroor ons vandag wonder. Ek wonder vandag oor die man op die trein.

Kyk, daar is min dinge wat jy as amusant kan beskou as jy in ‘n gesprek betrokke raak oor die treine in Londen – dis baie erger as die weer! – maar daar is geen beter plek om vreemde verskynsels in klere raak te sien nie. Meisies wat hulle grimering op die trein aansit (ek vertrou geen treindrywer genoeg om dit met ‘n potlood naby my oog te waag nie), ouens wat ontbyt eet of vreemde boeke wat gelees word (Ek wonder nog steeds hoekom leer ‘n mens die Playboy sewe uur in die oggend op ‘n trein…) of die klere wat sommige mense dra verstom my daagliks.

Vanoggend het ek myself weer vasgeloop teen ‘n bondel teenstrydighede wat ek vir ten minste drie stasies ver so oor die rand van my oggend koerant beloer het. Die hallusinasie van ‘n tie-dye t-hemp en juweel kleurige fluweel laslappie blokkies broek het my nugter wakker geruk nog voor my eerste koppie koffie. Hippie-chic is alive and well on the Northern line. Dink ek nog half aan die slaap.

Ek hou van eksentrieke mense, veral as hulle eiesoortige klere dra, maar dit was nie die hippie se klere wat my onkant gevang het nie. Dit was die e-book reader wat hy in sy hand gehad het wat my twee maal laat kyk het. Die splinter nuwe E-readers wat aan die begin van die maand by ‘n groot boekwinkel bekend gestel is het my nou al vir ‘n wyle aan die wik en weeg, maar die heftige prysplakkertjie het my weerhou van hierdie spandabelrigheid.

WAGS, Kensington poppies en sosiale vlinders wat die nuutste Katie Price lees, kan ek nog glo, (ryk) studente en boekwurms ook, maar ‘n hippie met die nuutste lees tegnologie in sy hand? Dit laat my wonder…

Jy mag nou wel jou Avatar verander het Pandora, maar jou middel-vinger-in-die-lug houding is nog steeds (en juis nou!) daarin sigbaar.

Wonderlik. 

Ek het net begin dink na Johrne se blog vanoggend het ons ontslae geraak van al die ander Pandoras toe spring daar alweer vanaand een op die lys.  So asof die vorige een nie genoeg van ‘n opdringerige plaag en irritasie was nie!

Ek erken ruiterlik ek het nie eens die moeite gedoen om na die inskrywing te kyk nie, want Pandora jou avatar het my sommer klaar vertel dat ek glad nie meer wil weet as wat ek klaar gesien het nie.  Inteendeel, dit was klaar te veel.

Ek geniet dit veels te veel hier in blogland om nog ‘n plaag op ‘n mission toe te laat om my kuiers hier te versuur. 

Klap asseblief die deksel terug op jou boksie, want ek wil verseker nie sien watter onheilighede daar kan uit kom nie.

Ek het gedink Noag het ‘n virus onderlede, toe alles hier in blogland so sukkel. Maar lyk my Izak het dieselfde probleem… so Noag is nog okei (dankie tog)!

 
Alle bloggers se hulp word dringend benodig.

Gaan na Cin se blog by http://mynewsblogs.24.com/ViewComments.aspx?mid=87323c9d-f2eb-4066-8121-af3d037386ea&blogid=a1981a59-4600-43c4-bda1-b41b09e3c868

Soveel as moontlik bloggers moet asb Cin se link en versoek op julle sites sit.

Ek loer effens bitterig oor die rand van my eerste koppie koffie na Katrina se meevallertjie…en voel jaloers. Veral omdat Maandag weer baie blou daarna uitsien.

Maar die blou het verander in ‘n verruklike, verwonderde, diep intense pers-blou soos die vruggie in my hand. Heelwat kleiner as die groen skil nefie wat ons van ouma se enigste boom moes afbedel hou ek ‘n fluweel pers Franse vytjie in my hand. Die vars geur van die Franse boord waaruit my baas hom vanoggend voor eerste lig gepluk het talm nog teen sy vel en reik verleidelik uit na my.

Ek breek die vytjie versigtig oop, soos nagmaal brood, en die intense pienk vlees waarop die soetigheid baldadig glim is onweerstaanbaar.

Daar is skaars ‘n mond vol, maar ek breek dit nog steeds in twee om hierdie onverwagte meevallertjie net so klein bietjie langer uit te rek.

Dié Maandag het verander in pers fluweel.

Vanoggend gaan eet ek ontbyt saam met my ou skoolvriendin Mienka wat so paar jaar gelede saam met haar man hier op die Eiland kom bly het.  Die laaste Saterdag van die maand is ons s’n en om dit ontbyt te noem is eintlik so effe onakkuraat, want ons het vandag ontbyt, toe in die park gaan sit en kuier en oorgeslaan na frozen margaritas en jambalaya by Tapancas in Wimbledon vir middagete.  Dis gewoonlik ‘n groot gesels/kuier sessie en haar ander helfte het vrede met al die dinge wat ons kwytraak, solank as wat daar iewers sport op ‘n TV is is hy reg vir ‘n Saterdag. 

Ek en Mienka is altwee selferkende woordverslaafdes.  Ons lees soos dorstiges wat die Namib deurkruis het – aanhoudend en onverpoosd.  En ons het lankal besef dis nie naastenby so lekker om net te se “Jy moet net hierdie boek lees” as wat dit is om ‘n boek in die ander een se hand te sit en te se “Hierso, lees, geniet en bere in jou boekrak” nie.  ‘n Deel daarvan is die opwinding van ‘n onontdekte skatkis tussen skudblaaie, maar dit help ons ook om meer krities te lees en te besin oor wat ons lees. 

Vanoggend skuif Mienka ‘n GROOT pak sneesies oor die tafel. (Nadat ek vir haar Ian McEwan se On Chesil Beach gegee het.)  En dit? vra ek haar effe onseker.  Jy gaan dit nodig kry. verseker sy my.  Onder die pak sneesies le Ursula Doyle se bundel Love Letters of Great Men. 

Herre Liefie, maak nie saak wat jy doen nie, jy lees nie die ding in die openbaar nie. Jy weet nooit wanneer jy snot en trane aan die tjank raak omdat een sinsnede jou hart roer nie. L____ het gedink daar was dood in die familie toe hy my een aand op die bed sien le en verwese aan die huil was.

Ek loer wantrouig na die wit boekie met die pienk en grys hartjies wat daarop gedruk is.  Ek sou dink Mienka weet van beter as om vir my Love Letters te gee om te lees.  Maar ek was skaars by die huis toe kom le ek op my bed en begin, so voel voel versigtig, aan die bundel lees.

Die sinisie duiweltjie op my skouer probeer my nog vertel hoeveel van die briewe geskryf is deur vroue-verneukers (Hendrik VIII, Robert Burns en Lord Byron was nou nie juis engeltjies as dit by sake van die hart kom nie!) maar die passie, drang, drif en versugting van die woorde voer my mee, na dae toe briewe harte se dieptes bloot gele het voor die ontvanger toe konvensies en omstandighede dit nie altyd moontlik gemaak het om dit van aangesig tot aangesig te doen nie.

Die web van verwondering moes natuurlik baie banaal deur moderne tegnologie verbreek word – my telefoon het skielik gelui – en selfs tydens die oproep het die gedagte om en om gedraai dat tegnologiese ontwikkelinge ons beroof het van hierdie wonderlike kommunikasie middel.  Poskantore sluit wereld wyd omdat epos en sms’e soveel geriefliker is as om ‘n brief te skryf.  Voice over Internet Protocols soos Skype en webcams laat ons toe om goedkoop en gereeld van aangesig tot aangesig met ons geliefdes oor die wereld heen te kommunikeer. En tog, en tog…

Ek onthou die ontsag waarmee my pa die enigste lugposbriefie, nou al fyn gevryf op die voue, hanteer het wat Oupa tydens die Tweede Wereld Oorlog met Kersfees geskryf het, die potlood letters amper onleesbaar dof (iemand het sy pen gesteel en hy kon nie ‘n nuwe een bekostig of in die hande kry nie).  Ek onthou die blink nattigheid van ‘n oujongnooi groot tante wanneer sy haar beminde se briewe vertroetel het – die enigste tasbare bewyse van ‘n lewenslange liefde vir ‘n jong man wat in ‘n frats ongeluk gesterf het.

Ek onthou my eie Ouma se dankbaarheid en vreugde toe sy verlede jaar met haar verjaarsdag (dit sou toe ook haar laaste wees) vir my vertel het hoe lekker sy my briewe lees. Ouma het nooit tot epos gevorder nie, het lankal verklaar dis geldmors om gereeld uit die buiteland te bel en gevolglik het ek ook gereeld briewe en poskaarte vir haar gestuur. (Die het sy glo in ‘n spesiale hout gekerfde briewe boksie gebere wat my ma na haar heengane vir my gebere het).

Ek lees hierdie briewe bundel en wonder soms waar daar eendag Love Letters of Great Men (en hopenlik ook vrouens!) gevind sal word as testament dat daar ook in hierdie eeu groot liefdes, vreugde en versugtinge was…

NS.  Ant Sussa ek voel vandag baie beter as gisteraand!
 

Empire Film tydskrif het in hul November tydskrif ‘n lys van die 500 Greatest Movies Of All Time.  Uit pure verveligheid (die rekenaars het al weer nie gewerk nie) het ons toe in die kantoor gesit en gekyk wie het al die meeste van hulle gesien.  My totaal was 121 en ek kan nie besluit of dit is omdat my subjektiewe voorkeure pateties is of omdat hierdie ouens te grend wil wees nie. 

Hoe dit ook al sy, daar is ‘n paar films wat ek nie kan glo nie op die lys is nie.  Hierdie is my kortlys wat ek ook graag daar iewers sou wou sien:

Annie
Mary Poppins
The Sound of Music
Kelly’s Heroes
Love Story
Dr Zhivago
The Royal Wedding
Elizabeth

En dan my twee SA gunstelinge wat ek glo kan kers vashou by enige internasionale movie:
Die Nag van die 19de
Die storie van Klara Viljee

Daar is nog ‘n klompie ander wat ek sou bysit, maar 10 is seker genoeg.  Gaan loer bietjie rond, kyk hoeveel van die Greatest Movies of All Time het jy al gesien en watter van jou gunstelinge sou jy wou byvoeg?

Voornemende Intrekker.

 

Die volgende vraelys
is opgestel om jou geskiktheid as potensiële huismaat te bepaal met behulp van?n gevalle studie.  Kies slegs die opsie wat jou gedrag die beste
onder die omstandighede sou beskryf.

 

1. Daar is een rak in die yskas aan elkeen van
   die huismaats toegeken.  Jy gaan
   doen inkopies.  In jou mandjie pak
   jy:
1. Die basiese kaas, melk
   en botter en vars produkte wat jy binne drie dae sal op eet en weer
   vervang.
2. Genoeg vir die
   week.  As jy so bietjie harder moet
   druk om alles in jou rak te kry en van die goed moet uit haal om by ander
   items uit te kom doen jy dit maar.
3. Mandjie?  Watse mandjie?  Jy koop ?n maand se groceries en pak
   die hele yskas vol. Die res moet maar die spasie vat wat oorbly.
2. Jou kom huis toe na ?n aand by die pub en
   het die munchies.  Daar staan ?n gebakte
   pasta gereg op die stoof. Jy:
1. Maak ?n toebroodjie.
2. Vat ?n porsie om saam
   met jou broodjie te eet, maar vertel more oggend dadelik dat dit jy was.
3. Eet totdat jy vol
   is.  Dit staan dan daar…
3. Tydens naweke wil almal altyd wasgoed
   was.  Jy bring jou bondel waskamer
   toe. Die wassiklus is klaar, maar die masjien staan nog vol. Wat doen jy?
1. Haal alles uit en sit dit in die droeer,
   maar gaan roep die ou wie s?n dit is om self die droeer aan te sit.
2. Gooi die klere oor die droog
   rak in die hoek. Die eienaar sal netnou kom kyk of sy goed klaar is en dit
   dan in die wasmasjien gooi.
3. Gooi dit in die
   wasmandjie wat langs die masjien staan. Dis sy probleem.
4. Jy’t kom 3 uur in die oggend van ?n woeste
   jol by die huis.  Almal slaap.  Jy maak die deur oop en…
1. Sluip so stil as
   moontlik na jou kamer toe en almal moet more vra hoe laat jy toe by die
   huis gekom het.
2. Jy’s gekuier.  As jy struikel oor die trappe en die
   deure effens hard toe slaan moet mense mos verstaan.
3. 3 Uur?  Hel dis nou te laat om te gaan
   slaap.  Ek bring die paartie huis
   toe.
5. As jy klaar kos gemaak het sal jy:
1. Jou skottelgoed was en
   wegpak.
2. Druk dit in die
   skottelgoed wasser.  As dit vol is
   sal jy hom aansit (as jy daar staan).
3. Los alles net daar in
   die wasbak.  Die kombuis feetjies
   raak later gefrustreerd/dikbek/naar en kom was dit.

 

Jou uitslag.

 

Meestal A’s

Ter wille van jou
gemoedstoestand en geestesgesondheid moet jy eerder na jou ander opsies kyk.

 

Meestal B’s

Jy sal vir so ses maande hier
kan bly, maar langer as dit gaan sukkel.

 

Meestal C’s

Jy is ?n selfsugtige bliksem.
Gevolglik sal jy geen aanpassingsprobleme hê nie en selfs met ope arms verwelkom word as geesgenoot. Kontak my
onmiddellik.