Naklanke

Teen die tyd dat hierdie album opgeneem is, 2007, het Jane Monheit en haar jazz-trio al soveel ure in nagklubs en konsertverhoë deurgebring dat jy amper nie kan glo dis dieselfde sangeres van Come Dream With Me nie – totdat jy by die snit “Moon River” kom, en jy skielik besef hoe dinge nou eintlik vir Monheit werk. Hier val sy met gemak terug in die arms van haar strykorkes, en hoor jy hoe vlymskerp haar sang is, hoe maklik sy net met enkele verstellings aan ‘n oorbekende liedjie skielik sy hart weer sterk laat pomp. Die openingsnit, “If you went away”, tintel danksy die begeleiding van jazz-trio en strykers, maar wanneer sy by ‘n oorbekende “klassieke” liedjie kom, soos “Moon River”, dan vergeet sy van die kontrabas en tromme, en is dit ‘n nugtere klavier en strykers wat vir haar die speelveld vir haar stem skep. Monheit is ‘n New Yorkse kunstenares, maar dit gaan nie meer lank wees nie dan ken die wêreld haar.

My vriend Blindehond Wessels, wat normaalweg hom met die blues en motorfietse besig hou, sleep onlangs vir Jane Monheit onder my ore deur. Daar is baie dinge wat mens in die lewe verbaas, maar die konneksie tussen Monheit en Blindehond is iets só onverwags dat dit my ‘n paar weke van bietjies-bietjies luister gekos het om die ding uit te pluis. Jane Monheit kan beskryf word as die Anna Netrebko van jazz-sang. ‘n Donkerkop van wie gesê sou kon word sy smeul te veul. ‘n Stem suiwer en donker, frasering wat soms milimeters van die gebruiklike afwyk om jou net te herinner dis jazz dié. Come Dream With Me is een van haar mees konvensionele albums. Gemaak met die swier van orkes-begeleiding (tesame met ‘n klavier), vertolk sy ‘n dosyn liedjies met die selfvertroue van ‘n Barbara Streisand, of ‘n ietwat formele Diana Krall. Come Dream With Me is ‘n goeie vertrekpunt om haar oeuvre te beluister: benewens die liedjies wat orkestrasie verg en groots in opset is, is daar ook liedjies soos “I’m through with love” waar sy net ‘n wulpse klavier het om ‘n speelpark vir haar stem te skep. Die album bevat twee uitstaan-snitte. Die eerste is “Over the rainbow”, wat die temalied was van die fliek Sky Captain and the World of Tomorrow. Die ander is haar vertolking van Joni Mitchell se “A Case of You”. Dit is ‘n wonderlike liedjie, en Monheit se vertolking is vir my onmoddelik dié vertolking waarna mens moet luister – naas Mitchell s’n, natuurlik.